Dit voorjaar werd Index, een kritische Hongaarse online krant, overgenomen door een aanhanger van president Orbán. Op 22 juli werd de hoofdredacteur van Index, Szabolcs Dull ontslagen. Tientallen collega's toonden zich solidair en traden af. Op zondag 26 juli demonstreerden in Boedapest duizenden mensen voor de persvrijheid. Voormalig adjunct-hoofdredacteur van Index Veronika Munk begon met een aantal van haar teruggetreden collega's een nieuwe online krant, Telex. 'Een van de de laatste onafhankelijke media', zoals ze onlangs zei in een interview met De Volkskrant. Het Nederlandse Argus is een donatiecampagne gestart voor Telex, dat nu volledig afhankelijk is van particuliere steun. Sargasso sluit zich er graag bij aan. Lees hieronder het verhaal van Veronika Munk en steun de actie.
VIDEO - Jaaa, ok, het is kerstmis en geen halloween… maar “This is halloween” komt uit The Nightmare Before Christmas, wat echt een heel prima kerstfilm is. En hé, het is vrolijk! Gelukkig kerstfeest iedereen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Goedemorgen! Komt allen tezamen op deze eerste Kerstdag op Sargasso. Hier mag u met meer dan drie mensen te gast zijn.
Ja, wij weten de Kerstlockdown wel te omzeilen. En om het vandaag een beetje vol te houden, speciaal voor u, al dan niet in enige eenzaamheid: elk half uur een postje. Berichtjes, anekdotes, nostalgie, filmpjes, muziek, poëzie.
Ergens diep in Sargasso’s kelder vonden we een boodschapje van ene Spuyt12:
“30 berichten op eerste kerstdag om de eenzame reaguurders te steunen?”
Het was een reactie op een stukje uit 2006, waarin werd verwezen naar een onderzoek dat als uitkomst had dat “een eenzame kerst extra alleen voelt”.
We hebben het nog eens opgezocht en er was destijds niets van een lockdown of pandemie te bespeuren. Maar ongetwijfeld zal de eenzaamheid er dit jaar anders uitzien dan voorgaande jaren. Alleen al omdat bijvoorbeeld de jaarlijkse kerstdiners in buurthuizen, wijk- en dienstencentra, kerkzalen en Leger des Heilslocaties niet doorgaan.
Daarom Sargasso’s Kerstlockdown Special, dat we ook later dan normaal zullen afsluiten. Onze Closing Time is vandaag om 22.30 uur.
Natuurlijk staan ook vandaag de reactie-velden open, en vernemen we graag hoe u de kerstlockdown doorbrengt.
Wat zeg je, een nieuwe site? Jazeker, acht jaar lang heeft Sargasso het huidige, voor velen vertrouwde/verafschuwde (doorhalen wat niet van toepassing is), ontwerp gehad. De afgelopen jaren hebben we de site af en toe een beetje opgelapt, maar uiteindelijk was een vernieuwing onvermijdelijk. En zoals bij elke onvermijdelijke vernieuwing komt het er dan toch echt eens van. En dat eens is (laat) vanavond. Waarschijnlijk.
We weten al dat jullie, als trouwe bezoekers, die nieuwe layout waarschijnlijk maar niks gaan vinden, want jullie zijn links. En zuur. En als je rechts bent dan hou je sowieso niet van verandering. ¯\_(ツ)_/¯ Maar niet getreurd, wij hebben alvast een handige flowchart die je door de verwarring en verschillende emoties heen zal loodsen en je helpt om alles een plekje te geven!
Oh ja, opmerkingen over de nieuwe site kun je straks kwijt in het café. Nu klikken heeft nog niet zoveel zin, het staat nog flink in de steigers, maar vanavond na de overgang zal de bar geopend zijn!
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 24-12-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
ANALYSE - Onthullingen over het optreden van Nederlandse soldaten in 2007 in Uruzgan zetten Nederlandse vredesmissies opnieuw op de politieke agenda. Een Expertgroep onder leiding van prof. dr. Cyrille Fijnaut heeft vorig jaar in opdracht van de regering gestudeerd op de voorwaarden waaronder Nederland steun zou moeten geven aan militaire interventies elders in de wereld die niet gedekt worden door het internationaal recht. Jan Schaake schreef voor het Vredesmagazine een artikel het rapport van de Expertgroep.
Tien jaar geleden, in de winter van 2010, verscheen het Rapport van de Commissie Davids, de onderzoekscommissie die de gang van zaken beoordeelde toen de Nederlandse regering in 2003 politieke steun gaf aan de Amerikaans-Britse aanvalsoorlog tegen Irak. Een Kamermeerderheid schaarde zich achter de conclusies van de Commissie en een Extern Volkenrechtelijk Adviseur werd aangetrokken om in voorkomende gevallen een onafhankelijk oordeel te kunnen vellen over de rechtmatigheid van een militaire interventie. Het Rapport fungeerde – zo schreef ik in het commentaar van het VredesMagazine van juni 2017 – als een soort bijbel bij de Kamerdebatten over Nederlandse steun aan de (lucht)oorlogen in Libië, Irak en Syrië. Maar de tijden veranderen.
In april 2017 bombardeerden de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Frankrijk een Syrische luchtmachtbasis als reactie op de inzet van chemische wapens bij een aanval van het Syrische regeringsleger op de stad Douma. Als enige NAVO-lidstaat sprak de (toenmalige) Nederlandse regering – geheel volgens ‘Davids’ – geen politieke steun uit maar toonde “begrip” voor deze actie. Er was immers overduidelijk geen VN-mandaat die dit bombardement rechtvaardigde en in zo’n geval is er ook geen ruimte voor het uitspreken van politieke steun voor die aanval, zo had Davids geleerd.
COLUMN - Het was het meest gehoorde en meest oppervlakkige argument van 2020: ‘ik ben er wel klaar mee.’ Waar ik persoonlijk klaar mee ben: zijn mensen die ‘geen zin’ hebben om hun eigen gedrag aan te passen, hoewel ze anderen daarmee grote schade berokkenen. Hun ‘coronamoeheid’ is een van de redenen dat de zorg nu al driekwart jaar overuren maakt en toch alsnog uit zijn voegen barst. Hun onwil om voorzorgsmaatregelen in acht te nemen, bevordert dat mensen die buitengewoon kwetsbaar zijn voor het virus, amper hun huis uit kunnen en vrijwel niemand durven te zien.
Waar ik klaar mee ben…
… is Shell, dat al decennia wist dat het tempo waarmee zij fossiele brandstof erdoorheen jagen, de wereld duur komt te staan en daarmee toch fluitend doorging. Dat Shell zo weinig investeert in groenere alternatieven dat de laatste goedwillende medewerkers het zinkende schip ijlings verlaten. Dat Shell amper belasting betaalt in Nederland, maar toch gecompenseerd wenst te worden voor ‘verliezen’ die het zal lijden door klimaatmaatregelen die het zelf weigert te nemen.
Waar ik klaar mee ben, zijn politici die geen verantwoordelijkheid te nemen voor hun wanbeleid en die willens en wetens fors hebben ingezet op de jacht op vermeende fraude door burgers, en hoge ambtenaren van de Belastingdienst die ‘afpakjesavonden’ regisseerden, of die verordonneerden dat dossiers van die burgers moesten ‘verdwijnen’ zodra een advocaat zich ermee ging bemoeien. Waar ik ook klaar mee ben: dat vrijwel niemand het racisme in de toeslagenaffaire benoemt, en dat de onderzoekscommissie juist dat aspect van de drek niet mocht bestuderen.
Net zoals ik klaar ben met het verschijnsel dat burgers in de schuldsanering belanden doordat de overheid dure incassobureaus op ze afstuurt, wetende dat er niets te halen valt, zodat hun schulden almaar blijven oplopen. Net zoals ik klaar ben met een overheid die momenteel meer geld uitgeeft aan consultants die de ellende mogen bestuderen die zijzelf heeft uitgericht, terwijl haast geen enkele van de gedupeerden die al jaren onder de toeslagenaffaire lijden, schadeloos is gesteld.
En breek me de bek niet open van de fraudejacht zelf: al wie een uitkering heeft, wordt op de huid gezeten, maar bedrijven – of banken – die de kluit willens en wetens belazeren, komen er doorgaans genadig van af. Voor hen is hun ‘reputatieschade’ ineens voldoende straf. Of erger: hun vorm van fraude wordt op onze eigen Zuidas gefaciliteerd.
Waar ik wel klaar mee ben, is een overheid die om de haverklap een dure – en soms liegende – Rijksadvocaat inschakelt, maar het burgers steeds moeilijker maakt om te procederen, en die zowat de hele sociale advocatuur de nek heeft omgedraaid.
Weet je – als je ergens ‘klaar’ mee bent, hoef je een ander nog geen schade te berokkenen. Laat je stem horen. Steun anderen. Stem anders. Ga überhaupt stemmen. En realiseer je dat ergens ‘klaar’ mee zijn, het lamste argument ooit is: alsof je de feiten naast je kunt leggen, waarbij egoïsme hoogtij viert.
Deze column van Karin Spaink verscheen eerder in Het Parool.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Er zijn bandjes die hebben leuke songs. En er zijn songs die je gelijk pakken door het aanstekelijke ritme, het mooie geluid.
En er zijn bands die Mariachi trompetjes hebben. Mariachi trompetjes! En er zijn bands die ineens een zwoele Franssprekende zangeres opvoeren. En er zijn bands die romantiek, drama en weemoed weven in hun liedjes, en die beloftes oproepen en van verre einders zingen. En er is een band die dat allemaal in 1 liedje kan: Calexico. En hier doen ze dat in de song The Ballad Of Cable Hogue.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 23-12-2020. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Simbiatu ‘Simbi’ Abisola Abiola Ajikawo, prachtige naam, maar lastig om op een affiche of op een cd te zetten en ook te lang voor het scherm van je mobieltje, dus heet ze dan Little Simz.
En ze staat in de spotify-playlist 2020 van Barack Obama, op de twintigste plaats. Waarschijnlijk heeft de dochter van Barack haar vaak beluisterd, wie zal het zeggen. Rap en hiphop. Maar als ik Little Simz zo zie en hoor past ze ook makkelijk binnen Spoken Word beweging, ze brengt het alsof het een gedicht is. Ze is Brits, misschien is dat het. Waarom kende ik haar niet eerder?