De sofisten 2: Protagoras

‘De mens is de maat van alle dingen’: deze beroemde uitspraak komt van Protagoras. Het was de openingszin van zijn bekendste boek. Omdat dat, zoals met zoveel antieke teksten, verloren is gegaan, moeten we maar een beetje raden wat hij hier nou eigenlijk mee bedoelde. Het is dan verleidelijk aan te nemen dat de auteur stelde dat de individuele mens de hele wereld schept in zijn geest. Zo wordt Protagoras’ uitspraak dan ook vaak uitgelegd. Je zou ook kunnen denken dat hij bedoelde dat de mens de heerser hoort te zijn over alle dingen. Ook op die manier is zijn uitspraak wel geïnterpreteerd. Die interpretaties stroken vermoedelijk niet met wat Protagoras werkelijk bedoelde. Het is waarschijnlijker dat hij wilde zeggen dat zaken als meningen en oordelen alleen met menselijke maatstaven kunnen worden gemeten. Er is niets anders dan de mens zelf om de juistheid van een mening of oordeel te bepalen. Er is geen macht boven de mens die bepaalt wat goed of slecht is. De enige die dit kan bepalen zijn de mens zelf, en zijn medemensen.

Door: Foto: Bron: Livius.org

Closing Time | The Smile

Thom Yorke doet weer eens wat nieuws en iedereen vindt het natuurlijk weer geweldig – volgens Pitchfork is het album A Light for Attracting Attention van The Smile zelfs “unmistakably the best album yet by a Radiohead side project.” Maar wat is het eigenlijk? Wiki weet raad: het is art rock, post-punk, progressive rock, electronica, afrobeat, math rock, post-rock, grunge, electro-rock, psychedelische rock, desert rock, funk, jazz, breakbeat, wonky en/of systems music. Er zit vast iets tussen wat je aanspreekt.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: The Green Party of Ireland Comhaontas Glas (cc)

Ierse boeren moeten CO2 uitstoot reduceren

Ook de Ierse boeren worden door hun regering onder druk gezet. Het gaat daar niet over stikstof maar over CO2. Het Klimaatactieplan 2021 van de Ierse coalitieregering heeft voor 2030 een reductie aangekondigd van 22-30 procent in de uitstoot van broeikasgassen door de landbouw. De precisering van dat doel leidde in de laatste kabinetszitting voor het zomerreces tot een conflict binnen de coalitie van twee centrumrechtse partijen en de Groenen, in Ierland Comhaontas Glas geheten. Minister van Landbouw Charlie McConalogue (Fianna Fáil) zou vasthouden aan een doelstelling van 24 procent reductie, terwijl de minister voor Milieu Eamon Ryan van de Groenen (foto) aanvankelijk niet bereid was om onder de 26 procent te komen. Gisteren werd verder onderhandeld en, jawel, de partijen zijn overeen gekomen de reductie vast te leggen op 25%.

Milieuminister Eamon Ryan had wel redenen om niet te snel akkoord te gaan. Deze week werd ook bekend dat nog niet de helft van de voor april, mei en juni voorgenomen maatregelen uit het klimaatactieplan geïmplementeerd zijn. Het zal ongetwijfeld leiden tot flink gemor in zijn partij. Eerder deze week dreigde senator Pauline O’Reilly regeringsdeelname ter discussie te stellen als het doel voor de reductie van de CO2 uitstoot zou blijven steken op 22%. Dat was de eis van enkele rechtse parlementsleden die de boerenlobby volgden. Meer zou onhaalbaar zijn voor de Ierse boeren. De Ierse Groenen zijn twee jaar geleden met de nodige scepsis akkoord gegaan met regeringsdeelname. Een eerste ervaring met het nemen van regeringsverantwoordelijkheid, in 2007, was de partij slecht bekomen. De Groenen verloren in 2011 al hun zetels. Er was te weinig bereikt. Maar nu zouden ze echt zaken kunnen doen met de twee centrumrechtse partijen, Fianna Fáil en Fine Gael, die bij de verkiezingen in het voorjaar van 2020 samen net geen meerderheid kregen. Comhaontas Glas was in tegenstelling tot de vorige keer nu onmisbaar voor de regeringsvorming. Maar dan moeten er nu wel resultaten behaald worden om straks niet weer te verliezen.

Foto: Stuart Richards (cc)

Oncontroleerbare geschiedenis (voor mij dan)

COLUMN - De mooiste film van vorig jaar was, als je het mij vraagt, Summer of Soul. Als u die niet hebt gezien: het gaat over enkele concerten die in de zomer van 1969 zijn gegeven in Harlem, New York. Een soort Woodstock, maar grotendeels vergeten. Regisseur Questlove vond het materiaal terug en maakte er een documentaire van. En dus zien we Stevie Wonder (superjong), Mahalia Jackson, Sly & the Family Stone, B.B. King en Nina Simone. Allemaal “zwarte” muziek en dat is geen toeval, want burgemeester John Lindsay wilde, kort na de moord op Martin Luther King en Robert Kennedy, rassenrellen tot elke prijs vermijden. Daarom steunde hij het initiatief van een zwart muziekfestival.

Meer muziek

Nog zoiets: de documentaire They say I’m different, over de onlangs overleden Betty Davis. Terwijl de burgerrechtenbeweging een keurig imago wilde hebben om geen voeding te geven aan theorieën dat zwarten gelijke rechten niet aankonden, was hier een nogal libertijnse zangeres. De documentaire is vrijwel geheel in scène gezet, want er is nauwelijks beeldmateriaal. Wel een aanrader echter, want de muziek is fenomenaal. Hier is het nummer waaraan de documentaire haar naam ontleend.

They say I’m different en Summer of Soul veronderstellen de burgerrechtenbeweging maar gaan vooral over muziek. The United States versus Billie Holiday is veel scherper en toont de eigenlijke strijd. De film vertelt hoe de Amerikaanse autoriteiten de zangeres dwars zaten. Ik wist wel het een en ander over het (deels illegale) Counter Intelligence Program waarmee de FBI meende de openbare orde te beschermen, maar het schokte me toch.

Foto: actv (cc)

De politie is veel te veel met drugs bezig

We geven miljarden euro’s per jaar uit aan drugsbestrijding en ieder jaar komt er meer geld bij. Is dat gerechtvaardigd? Een gastbijdrage van Nick Ottens.

Andy Kraag, de chef van de Landelijke Recherche, onthulde bij Op1 dat drie op vier van zijn rechercheurs aan drugszaken werken. Volgens Kraag liggen de verhoudingen bij regionale recherches niet anders. Drugsmisdrijven zijn maar 1,6 procent van de geregistreerde misdrijven in Nederland. Hoe is het dan mogelijk dat driekwart van de recherchecapaciteit daarop wordt ingezet?

Niet iedere misdaad telt even zwaar. De vernieling van een bushokje komt in de cijfers terug als één misdaad, net als de smokkel van 500 kg cocaïne. Het ware aantal drugsmisdrijven ligt ongetwijfeld hoger: niet iedere straathandelaar wordt gepakt, niet iedere kilo cocaïne wordt onderschept. De schattingen over drugsproductie en -smokkel lopen zo uiteen dat het volgens wetenschappers onmogelijk is met zekerheid te zeggen hoeveel wel en niet wordt tegengehouden. Waar ze het wel over eens zijn: douane en politie sporen maar een fractie op.

808 zedenzaken op de plank

Vergelijk drugszaken daarom met zedenzaken. Ook dat zijn misdrijven met een grote impact. Ook daarvan vindt de bevolking het belangrijk dat ze worden opgelost. Ook die lijken een klein deel van het totaal: 1,1 procent van de geregistreerde misdaden. Maar ook daarvoor geldt dat het ware aantal hoger ligt. Het Centrum voor Seksueel Geweld schat dat jaarlijks 100.000 Nederlanders slachtoffer zijn van aanranding of verkrachting. Daarvan doet minder dan 10 procent aangifte. Volgens de Inspectie Justitie en Veiligheid voelen zelfs slachtoffers die wel naar de politie stappen zich soms ontmoedigd om formeel aangifte te doen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour | Er verandert nooit iets

Twee brieven in de NRC van vandaag over corpsstudenten

Pauline Sarkar (81) schrijft:

Zestig jaar geleden werd ik lid van de Amsterdamsche Vrouwelijke Studenten Vereeniging en ik vond de corpsballen intimiderend, grof en afschuwelijk. Ik herinner me een van hun liedjes over vrouwen: ‘Wat heb je aan ballen zonder biljart’. Voor die tijd, eind jaren 50, ging dat echt heel ver. Wij mochten natuurlijk niet weten wat ze allemaal over ons te berde brachten, maar je voelde hun minachting en achteloosheid altijd. Ik was voortdurend bang. En nu is het zestig jaar later en er is niets veranderd, behalve dan dat meer meisjes zich van alles laten aanleunen uit angst ‘er niet bij te horen’ voor de rest van hun carrière (…) Er verandert helaas niets!

Closing Time | Badlands

Gewoon een lekkere gitaarband die maar niet wil doorbreken. Geeft niet, zo kunnen we er ook van genieten hoor. Lekker hysterische teksten en mooie opbouw.

Closing Time | Iris

Een heerlijke minimalist bij onze zuiderburen. Hij heeft al menig juweel gecomponeerd. Iris is wel een aardige samenvatting van zijn ouvre.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Vorige Volgende