Vorige week en de week daarvoor schreef ik al over de opkomst van karavaansteden in het Nabije Oosten. Rond het begin van onze jaartelling vielen grote delen van de bewoonde wereld onder het gezag van drie grote wereldrijken: het Romeinse, het Parthische en het Chinese. Hierdoor brak een periode van vrede aan en nam de langeafstandshandel een grote vlucht. Op voorheen onherbergzame plekken langs handelsroutes kwamen steden tot bloei die vanwege hun economische en strategische positie veel politieke macht konden verwerven. Een van de meest invloedrijke karavaansteden was Palmyra, gelegen in het huidige Syrië.
Er valt eigenlijk weinig te zeggen over dit Franse Electropop-groepje, behalve dat ze begonnen in 2013, toen alle drie de leden nog geneeskunde studeerden. En dat ze onderstaand nummer maakten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
RECENSIE - Het zijn stuk voor stuk bizarre verhalen. De inlichtingendienst BVD die financiële steun verleent aan een afsplitsing van de CPN, om de communistische partij te verzwakken. Die in diezelfde jaren financieel steun verleend aan de minuscule communistische vakbeweging, de Eenheids Vak Centrale (EVC), om te voorkomen dat deze wordt opgeheven waardoor de leden zouden kunnen overstappen naar de nette socialistische vakbond NVV.
Die in 1959 een eigen ‘communistische’ partij opricht (de ‘Socialistische Werkers Partij’), alweer om de CPN te verzwakken, en later ook nog eens (onder de codenaam ‘Operatie Mongool’) een pro-Chinees communistisch partijtje. De BVD’ers/partijleiders gingen zelfs naar Peking, voor besprekingen. Ze werden er met alle egards ontvangen. (De Chinezen wisten hoogstwaarschijnlijk dat ze met Nederlandse geheim agenten van doen hadden.)
Jos van Dijk laat aan de hand van deze idiotie (eerder beschreven in de Geschiedenis van de binnenlandse veiligheidsdienst van Dirk Engelen, uit 1995) zien dat de BVD in die jaren volstrekt zijn eigen gang kon gaan en daarbij, net als haar Amerikaanse evenknie, de FBI, volstrekt geobsedeerd werd door het ‘rode gevaar’ van een partij die in feite al op zijn laatste benen liep.
Dat laatste overigens met dank aan dezelfde BVD want naast dergelijke bizarre (tien jaar later zou men zeggen ‘ludieke’) acties deed de dienst werkelijk alles om communisten uit de samenleving te weren. Ze hield enorme kaartenbakken bij om alle ‘vertakkingen’ van het gevaar in de gaten te kunnen houden.
Zoals u waarschijnlijk wel weet is de rechtsstaat een complot van de media om de macht in dit land op slinkse wijze in de handen te frommelen van ongekozen, linkse juristen die niets liever doen dan de wil van het volk negeren. Het is dus genade van Geert Wilders dat hij ze één voor één wil wraken in plaats van allemaal tegelijk.
Het minder-minder-minder-proces is politiek gemotiveerd. De vraag is door wie. Mijn vermoeden is dat Geert zelf de boel zo lang mogelijk wil rekken, op hoge toon aandacht van de gehate Staatsomroep eisend, om tot half maart volgend jaar in beeld te blijven. Dat Nederlandse rechters op zo’n opzichtige manier aan een politieke reclamecampagne meewerken is inderdaad wel een reden tot wraking.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dit is het Sargasso-café van donderdag 03-11-2016. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
ELDERS - Rajoy blijft, maar verder is alles anders.
In Spanje is de politieke impasse dan eindelijk toch doorbroken. Het kostte bijna een jaar voordat er een nieuwe regering kon worden gevormd. Terwijl buiten het parlement duizenden tegen hem protesteerden werd Mariano Rajoy zaterdag ingezworen als nieuwe premier van de minderheidsregering van zijn conservatieve Partido Popular (PP). Met dank aan de socialisten van de PSOE die zich bij de stemming hadden onthouden.
Hoe het verder gaat in de Spaanse politiek is hoogst onzeker. Een minderheidsregering is een nieuw fenomeen. Tot nu toe regeerde ofwel de PSOE ofwel de PP alleen met een meerderheid van stemmen in het parlement. Na de verkiezingen van december vorig jaar bleef de oude regeringspartij PP weliswaar de grootste, maar Rajoy verloor de meerderheid. Een coalitie zat er niet in, ook niet na nieuwe verkiezingen in juni die een ongeveer gelijk resultaat te zien gaven. Uiteindelijk heeft een crisis in de PSOE en het vertrek van partijleider Pedro Sanchez voor een oplossing gezorgd. Een meerderheid van socialistische afgevaardigden koos na zijn aftreden voor gedoogsteun aan een nieuwe PP-regering. Met het argument dat Rajoy, die nu immers mede afhankelijk is van stemmen uit andere partijen, ook naar de PSOE zal moeten luisteren. “We hebben het gedaan voor het land, niet om je gehate hervormingen te steunen of je vrij te pleiten van alle corruptie”, waarschuwde de PSOE de nieuwe premier.
ANALYSE - Gaat u er maar even voor zitten. In de reeks waarin we behandelen hoe politieke partijen denken om te gaan met het klimaat zijn we aanbeland bij de Partij voor de Dieren. En die hebben daar een heel stevig hoofdstuk over opgenomen in hun verkiezingsprogramma (pdf).
Laten we beginnen met de inleiding van hoofdstuk 5. Milieu, Klimaat en Energie:
De Partij voor de Dieren stelt als enige partij de draagkracht van de aarde voorop bij elke beleidskeuze. Wij sluiten geen compromissen over een duurzame toekomst. Wij zijn daarmee de aanjager van een ambitieuzer milieubeleid. Zuinig omgaan met de aarde mag geen holle frase zijn, het is letterlijk van levensbelang. Onze planeet voorziet ons van schone lucht, water, een gezonde bodem en de grondstoffen en die we nodig hebben voor het voortbestaan van mens en dier.
Beetje pretentieus om te zeggen dat je iets als “enige partij” doet als nog niet alle verkiezingsprogramma’s bekend zijn. Maar dat terzijde. De eerste zin is belangrijk. Maar als ze dat vinden, waarom staat dit dan pas in hoofdstuk 5? En geen compromissen sluiten is nogal lastig in een politiek landschap waar nooit een partij een meerderheid heeft.
Maar goed, dat klinkt cynisch, terwijl de toon me wel aanstaat!
Dan stukje verder onder het kopje “Ecologische voetafdruk verkleinen”:
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Je kunt natuurlijk ook ruige punk maken met een viool. Dat bewijst de Franse band Forguette Mi Note, welke actief was in het begin van de jaren 90. Er verschenen 3 albums, ze gaven honderden concerten, maar na 1994 is er niets meer van ze gehoord…
COLUMN - In de vaccindiscussie – moet je je kinderen nu wel of niet laten inenten tegen kinkhoest, difterie, mazelen, polio en rode hond – leggen de tegenstanders grote nadruk op het belang van hun eigen keuzes. ‘Mijn kinderen krijgen gezond te eten, hun weerstand is in orde, we letten goed op onze leefstijl en hun hygiëne’.
De voorstanders beginnen vervolgens over groepsimmuniteit, en benadrukken, volkomen terecht, dat het ‘niveau’ van je weerstand weinig uitmaakt zolang je geen antistoffen hebt aangemaakt tegen de specifieke virussen waarom het hier gaat, en dat je die echt alleen veilig kunt aanmaken door met een getemde versie van zo’n virus ingeënt te worden.
Allemaal waar wat de voorstanders zeggen, en die baby- en peutervaccinaties mogen wat mij betreft gewoon verplicht worden gesteld. Ook de gezondheid van andermans kinderen loopt door toedoen van de weigeraars immers gevaar: hun peuters en kleuters kunnen babies besmetten die te jong zijn om ingeënt te kunnen worden, en die geheid niet tegen de ziekte zijn opgewassen.
Wat een pijnlijke luxediscussie.
Hoe wrang is niet het dat Bill Gates met zijn Microsoftmiljoenen in arme landen verwoed een halt aan malaria en cholera tracht toe te roepen, terwijl welvarende ouders in Europa en de VS kinderen willens en wetens de verdediging tegen ernstige, verminkende ziektes onthouden, zelfs in die mate dat het RIVM zich grote zorgen begint te maken over epidemieën, en dat die ouders dat bovendien doen met een beroep op hun verheven leefstijl en ‘hun eigen keuze’?
Dr Mukulika Banerjee, director of the South Asia Centre and associate professor of anthropology at the London School of Economics, talks of British students who “arrive at university completely ignorant about the empire, that vital part of their history.”
“When we talk of Syria today, they have no knowledge of Britain’s role in the Middle East in the last century. When discussing burning political questions today, they have no historical context to draw on that links Britain’s own past with those events. Similarly, they have no clue about the history of the immigration. They don’t understand why people of other ethnicities came to Britain in the first place. They haven’t learned any of it at school. So, in their second year at university, when my students discover the extent of their ignorance, they are furious.”
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
