Delen gedicht böhmermann verboden
Ai…
Gemeenteraadslid Lennart Feijen werd eerder deze maand veroordeeld tot een voorwaardelijke geldboete van 350 euro omdat hij in 2014 zijn collega-raadslid te Zoetermeer en oud-minister Hilbrand Nawijn een racist noemde. Volgens Lennart Feijen is de term 'racist', gezien Nawijns denkbeelden, echter geen belediging, maar een passende kwalificatie. De afgelopen week is er enige ophef geweest over mijn veroordeling in hoger beroep voor belediging van Hilbrand Nawijn. Ik heb Nawijn een racist genoemd omdat hij verkondigde dat de vrijheid van onderwijs niet voor moslims geldt. In plaats van dat men schande spreekt van deze inperking van de vrijheid van meningsuiting, verzandt men vooral in gezever over definities en dat je het 'fatsoenlijk' moet houden. Er wordt hier echter voorbij gegaan aan waar het hier daadwerkelijk om draait. Laat ik voorop stellen dat het niet mijn doel is om mensen te beledigen. In dit geval was het benoemen van Hilbrand Nawijn als racist ook niet bedoeld als belediging, maar wel als een politieke kwalificatie. Het standpunt dat hij verkondigde was discriminerend en daarop noemde ik hem een racist.
Ai…
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
ELDERS - Ondanks het verzet van de katholieke kerk is het Italiaanse Huis van Afgevaardigden deze week akkoord gegaan met de wet die geregistreerd partnerschap voor homo’s en lesbiennes mogelijk maakt. Europa boekt vooruitgang, maar niet overal.
In januari gingen nog tienduizenden katholieken de straat op om te protesteren tegen de wetswijziging die het geregistreerd partnerschap ook in Italië mogelijk maakt. In maart ging de Italiaanse Senaat akkoord. Volgens een van de tegenstanders betekende het “homoseksuele pseudo-huwelijk het laatste stadium in het proces van maatschappelijke ontbinding”. De paus keerde zich er vorig najaar nog tegen voor het forum van de wereldleiders: “het is een abnormale en onverantwoorde levenswijze, en in strijd met de menselijke natuur”. Maar de overwegend katholieke politici hebben zich nu dan toch een keer niet gevoegd naar het standpunt van hun geestelijk leider.
In de Italiaanse wet zijn adoptierechten nog niet vastgelegd. En er zal lokaal nog de nodige strijd geleverd moeten worden. Sommige gemeenten hebben nu al aangekondigd dat ze niet van plan zijn de nieuwe wet uit te voeren.
Op een officiële homohuwelijk moeten de Italianen nog even wachten, maar dat geldt ook voor Duitsers en Oostenrijkers. Duitsland gaf deze week wel eerherstel aan 50.000 homoseksuelen die zijn veroordeeld op grond van een verbod op seksueel contact tussen mannen dat tot 1994 in de wet stond. Hun vonnissen worden vernietigd en ze krijgen een schadeloosstelling. De wet stamt uit de 19e eeuw en was door de nationaalsocialisten in de jaren dertig van de vorige eeuw flink aangescherpt. Het nazi-regime sloot uiteindelijk tussen de 5000 en 15.000 mannen op in concentratiekampen vanwege hun (veronderstelde) homoseksualiteit. De meesten van hen stierven daar. Zij die een kamp op Duitse bodem overleefden, werden na de oorlog niet vrijgelaten maar moesten een eventueel voor de oorlog door de rechtbank opgelegde straf alsnog uitzitten. In Oost-Duitsland is de naziwetgeving in 1950 afgeschaft en verdween de bepaling in z’n geheel in 1968. In West-Duitsland werden tussen 1945 en 1969 nog 50.000 Duitse mannen veroordeeld op basis van paragraaf 175. Een “175-er” vertelt -nog steeds anoniem- over zijn gevangenisstraf in de jaren zestig.
ANALYSE - Bureau Jansen & Janssen ontdekt een dubieus onderzoek.
In oktober 2013 publiceert Amnesty International een rapport over etnisch profileren door politieagenten onder de titel: “Proactief politieoptreden vormt risico voor de mensenrechten. Etnisch profileren onderkennen en aanpakken.” Etnisch profileren, het staande houden en controleren van verdachten op basis van hun afkomst of uiterlijk, is een vorm van discriminatie. Het rapport, gebaseerd op literatuuronderzoek, vestigt de aandacht op risico’s van het politieoptreden. Het krijgt enige publiciteit en komt onder de aandacht van de Tweede Kamer en Haagse gemeenteraadsleden die te maken krijgen met klachten over het optreden van de politie in de Schilderswijk.
Er wordt om meer onderzoek gevraagd. Daarop maken burgemeester Aartsen van Den Haag en minister Opstelten van Veiligheid en Justitie bekend dat de Universiteit van Leiden een onderzoek uitvoert naar de praktijk van het politieoptreden en dat de resultaten aan de Raad, respectievelijk de Kamer zullen worden aangeboden. Wat ze niet vertellen is dat het onderzoek bij de politie Haaglanden feitelijk al in 2012 heeft plaatsgevonden door twee doctoraalstudenten. Ze zijn in de zomer van 2013 op dit onderwerp afgestudeerd. Hun scripties zijn niet openbaar. De resultaten zijn in 2013 al wel bekend bij de politie, de burgemeester en de minister.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Het strafbaar stellen van klanten van sekswerkers, bij vermoedens van mensenhandel, is contraproductief. Het wetvoorstel van ChristenUnie, PvdA en SP, morgen aan de orde in de Tweede Kamer, zal niet leiden tot minder mensenhandel en is slecht voor de positie van sekswerkers. Dat stelt voorlichtingsorganisatie Soa Aids Nederland in een persbericht.
De Tweede Kamer behandelt morgen de initiatiefwet tot ‘strafbaarstelling misbruik prostitué(e)s die slachtoffer zijn van mensenhandel’. De indieners willen mensenhandel en uitbuiting binnen de seksbranche tegengaan door klanten, die weten of hadden kunnen vermoeden dat een sekswerker slachtoffer is van mensenhandel, strafbaar te stellen.
Uitgangspunt is dat de politieambtenaar die geweld heeft gebruikt, gelegitimeerd gebruik heeft gemaakt van de geweldsbevoegdheden. Bij de betreffende onderzoeken naar geweldsincidenten wordt een politiefunctionaris die geweld heeft toegepast daarom in beginsel niet als verdachte aangemerkt. Dit is anders indien aanstonds duidelijk is dat hij wél als zodanig moet worden aangemerkt.
Vandaag kwam de Rijksoverheid met een nieuwsbericht over een wetsvoorstel dat een (vermeende) misstand zou moeten rechtzetten die, blijkens een beleidsregel van het OM, al tenminste tien jaar niet meer voorkomt.
Ik heb er het concept wetsvoorstel zelf bijgepakt en dat gaat inderdaad in hoofdzaak niet over het aanmerken als verdachte van politieagenten die geweld hebben gebruikt.
DATA - Net als voorgaande jaren plaatsen we ook nu weer de jaarcijfers van het CIDI over het aantal antisemitische incidenten in langjarig perspectief.
De eerste grafiek toont de totalen.
Zoals vaker in het verleden benadrukt het CIDI in de kop van haar persbericht een negatief aspect. In dit geval de stijging van het aantal incidenten op scholen. Dat is ook het hoogste aantal sinds 1999, zover de data bekend is.
Maar ten opzichte van 2014 is het totaal gedaald. En ook zitten de cijfers van de afgelopen jaren nog steeds onder die van de periode 2003-2007.
De invloed van de intifada’s blijft zichtbaar.
Onderstaande grafiek geeft een opsplitsing naar groepen incidenten, zover bekend.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De twee psychologen die het folterprogramma van de CIA hebben opgezet, zullen zich binnenkort voor de rechter moeten verantwoorden. Ze streken miljoenen op om CIA-ondervragers en militair personeel te leren hoe die vermeende terroristen moesten folteren.
De burgerrechtenorganisatie ACLU heeft namens enkele slachtoffers en nabestaanden van het folterprogramma – waarin nogal wat volstrekt onschuldigen jarenlang werden vastgehouden en gemarteld op geheime locaties – een rechtszaak aangespannen.
Een Amerikaanse senaatscommissie maakte anderhalf jaar geleden al gehakt van de praktijken en de resultaten van het folterprogramma.
James Mitchell liet zich eerder uitgebreid bevragen door VICE.
Nu het debat over ‘vrijheid van meningsuiting’ in de belangstelling staat, is dit nieuwsbericht opvallend relevant.
Het Zoetermeerse SP-raadslid Lennart Feijen is maandag in hoger beroep veroordeeld voor belediging van mede-raadslid Hilbrand Nawijn. Het voorval had twee jaar geleden plaats. Feijen werd eerder nog vrijgesproken door de rechtbank.
In de volledige uitspraak lezen we het volgende:
Op 10 juni 2014 heeft een raadsvergadering van de gemeente Zoetermeer plaatsgevonden, waarbij moest worden besloten over het al dan niet stichten van een bijzondere Islamitische basisschool in Zoetermeer. Het College stelde voor om niet akkoord te gaan met het voornemen deze school te stichten. Dit voorstel werd gesteund door de [aangever]. [Aangever] heeft tijdens het debat het woord gevoerd en heeft hierbij verklaard dat zijn fractie vindt dat dit soort scholen niet bijdragen aan de integratie van burgers in de Nederlandse samenleving, het alleen maar anti-integratie is en dat zijn fractie daarop tegen is en derhalve voor het voorstel van het College zal stemmen.
Op de vraag van de verdachte, of [aangever] doelde op scholen op religieuze grondslag in het algemeen of op scholen op Islamitische grondslag in het bijzonder, heeft [aangever] geantwoord dat hij doelde op het laatste. Verdachte heeft toen gezegd dat [aangever] discriminatoir bezig was.
…
Ter terechtzitting heeft de verdachte verklaard dat hij van mening was dat de heer [aangever] door zijn uitlatingen tijdens het debat discrimineerde, waarbij een persoon die discrimineert door verdachte wordt omschreven als een racist.
De heer [aangever] voelt zich beledigd door juist deze term “racist”.
Om iemand voor een racist uit te maken vanwege een standpunt dat deze persoon inneemt gaat te ver.
Als een ingenomen standpunt geen reden is om ‘racist’ genoemd te kunnen worden, wat dan wel?
Feijen overweegt in cassatie te gaan.
Bruno Kramm, toetsenist van het het gothic-industriële muziekduo Das Ich en tegenwoordig voorzitter van de piratenpartij Berlijn, poogde tijdens een manifestatie tegenover de Turkse ambassade uiteen te zetten hoe het in twijfel trekken van de seksuele geaardheid en potentie van machthebbers een manier van de machtelozen was om die machthebbers in hun hemd te zetten.
Zodra hij echter een regel uit het gedicht ‘Smähkritik’ van Jan Böhmermann citeerde, greep de politie in. Böhmermann wacht een rechtszaak wegens belediging van een bevriend staatshoofd, omdat hij op de Duitse publieke televisie een gedicht voordroeg vol groteske seksuele beledigingen aan het adres van de Turkse president, daarmee illustrerend wat in Duitsland verboden was (en meteen ook waarom zo’n verbod archaïsche flauwekul is).
De Turkse regering klom uiteraard direct in de gordijnen (vooral ook omdat dit op de Duitse staatstelevisie was uitgezonden) en eiste rechtsvervolging. Iets waarin de Duitse regering bewilligde; Bondskanselier Merkel zelf gaf toestemming Böhmermann te vervolgen.
In Duitsland heerst inmiddels het gevoel dat Berlijn naar de pijpen van Ankara danst, om de vluchtelingendeal met Turkije maar niet in gevaar te brengen. De EU heeft medewerking van het land nodig om de vluchtelingenstroom naar Griekenland te stelpen, zo redeneert menigeen, en daarvoor mag kennelijk best een satiricus opgeofferd worden.