Wanneer is politieke controle wenselijk en wanneer is het overbodig? Mijn stelling in deze serie blogs is dat er bij veel politieke thema’s helemaal geen sprake is van controle, maar van politici die de media willen halen over de rug van ambtenaren en burgers. Al die politieke onderwerpen waarbij politici niets kunnen uitrichten belasten slechts het ambtelijke apparaat, maken politiek voor burgers niet meer te overzien en leiden tot veel overbodig beleid en daarmee bureaucratie. Burgers en bedrijven kunnen heel veel zaken zelf organiseren en hebben daar de overheid slechts op afstand bij nodig. Detailpolitiek doet het omgekeerde. Vorige week noemde ik de tientallen zinloze Kamervragen als voorbeeld waarom het aantal Kamerleden waarschijnlijk wel verminderd kan worden. De commentaren spraken boekdelen: dit zou ten koste gaan van de controle door het parlement. Dat is een te rooskleurig beeld van wat de rol van het parlement in werkelijkheid is.
[qvdd]
Opeens kwam dat tuig langslopen. Dus besloot ik ze maar gelijk te filmen. Of moet ik het normaal vinden dat mijn rust in Scheveningen wordt verpest door dat soort geïmporteerde achterlijkheid van de islamitische zandbak?
Fractiemedewerker Sam van Rooy van de PVV Den Haag, maakt het zelfs in de ogen van de PVV met bovenstaande uitspraak en bijbehorend filmpje te bont. Hij is op non-actief gesteld.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
[qvdd]Maar ik zie mezelf niet echt als politicus.
Deze woorden zijn opgetekend in het interview met Jan Kees de Jager, in de VN van deze week. Hij ziet zichzelf liever als ondernemer. VN citeert zijn woorden (met enige vrijheid) in de titel van het stuk: “Ik ben geen echte politicus”.
Het is iets waar bijna iedereen altijd het over eens is: politiek stinkt, macht is slecht en aan politici kleeft een smet. Het gaat zelf zo ver dat de mensen die het ver schoppen in dit bedrijf zeggen dat ze er eigenlijk niet achter staan. Maar stel nu eens u komt bij de dokter en nadat de diagnose is gesteld maakt U een praatje met haar. Zij vertelt u het volgende: “ik ben niet echt een dokter, ik ben een ondernemer!”, met andere woorden zij zou u net zo lief brood, verzekeringen of een vliegvakantie willen verkopen want zij is namelijk niet echt geïnteresseerd in haar vak als dokter, maar ziet zich zelf liever als “ondernemer”.
Dat zou toch merkwaardig zijn? Zou u zich nog willen laten behandelen door die dokter? Waarom gaat de Jager niet weer gewoon terug naar zijn ICT-bedrijf om te ondernemen? Wat trekt hem dan wel in de politiek? Of wil hij zeggen: “ik ben te goed voor dit werk, maar het land heeft mij nodig, daarom offer ik mij zelf op. Ik doe dit omdat de Koningin mij heeft gevraagd.”
De politiek mag dan op reces zijn, de democratie werkt door. Wie op vakantie graag een hengeltje uitgooit, moet ook eens gaan vissen op internetconsultatie.nl (pdf). In het kader van de kabinetsambitie de regeldruk te verminderen, zijn er een aantal wijzigingen op komst voor de binnenvisserij, waarover je natuurlijk mag meepraten. Je hebt een maand de tijd (tot 15 augustus) om je vakantie hier aan op te offeren.
Voor hobbyvissers verandert er een kleinigheid: “Als nieuw artikel 3 wordt een algemeen verhandelingsverbod voor de sportvisserij geïntroduceerd. (…) Met het verbod wordt de verkoop van vis gevangen op de binnenwateren beperkt tot (…) geregistreerde beroepsvissers en tot vissers met een IJsselmeervergunning. Verkoop door andere partijen is derhalve niet toegestaan”.
Stoten hobbyhengelaars soms het brood uit de mond van beroepsvissers? De voorgestelde wetswijziging is bedoeld om de regels voor binnenvisserij gelijk te trekken met de regels voor zeevisserij. Op zee mogen amateurs ook vissen, Kijk maar eens naar de uitvarende boten in Scheveningen, waar je als liefhebber of in het kader van een bedrijfsuitje de zee op mag om je hengel uit te gooien. De vangst mag je echter niet verkopen.
Tot nu toe was die regel er niet voor de binnenvisserij, dus alles wat je uit het IJsselmeer haalde, mocht je wel verpatsen. Niet dat je zoveel binnenhaalt, dat je ook maar enige bedreiging voor de beroepsvissers kan betekenen. Die vissen immers met heel andere middelen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Als je je kind héél dik laat worden, mag het dan uit huis geplaatst worden?
Ethisch dilemma rond de frituurpan
[qvdd] Ze krijgen ingewikkelde financiële constructies voorgelegd [maar d]e specialistische expertise om die te beoordelen, ontbreekt in het parlement. Ik heb wel eens voorgesteld om mensen in te vliegen die daarbij ondersteuning kunnen bieden, maar daar is het in de praktijk nooit van gekomen. Dat toont toch een gebrek aan zelfkennis bij het parlement.
Aldus Paul Tang in de Vrij Nederland van deze week (Papieren versie, geen link), over zijn oud collega’s. Op dit weblog is afgelopen week gediscussieerd over het voorstel om het aantal Kamerleden te verminderen van 150 naar 100. Maar wat maakt het uit hoeveel Kamerleden er zijn als deze zich niet eens in de materie willen verdiepen of zelfs maar willen laten voorlichten? Stap één op weg naar verbetering moet zijn het inzicht dat je niet alles kan weten en besef van je eigen tekortkomingen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Zaden verspreid over heel West-Europa
Niet de informatie, maar waar die te vinden wordt onthouden
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.