Arbeidsvoorwaarden Regeling (AVR) voor dummies

Met enige regelmaat bezoek ik Latijns Amerikaanse landen om vakbonden te adviseren. Vaak (of meestal) worden die openlijk tegengewerkt door werkgevers. Dat gebeurt doorgaans niet heel subtiel maar verder niet wezenlijk anders dan in Nederland. Waar zij een “pactos collectivos” sluiten, doen Nederlandse werkgevers het met een Arbeids Voorwaarden Regeling (AVR). Ik heb het eens opgeschreven hoe dat vanuit werkgeversperspectief werkt. 1. Zorg dat je veel mensen in dienst hebt die weinig met de vakbond hebben. Vrouwen, migranten, jongeren zijn moeilijke groepen voor vakbonden. Houdt het loon zo laag mogelijk zodat de vakbondscontributie een drempel is. Grote kans dat het aantal vakbondsleden laag blijft. 2. Als er een CAO is, wacht niet tot de onderhandelingen, maar zeg deze op voorhand op zodat de nawerking na expiratie beperkt is tot de weinige vakbondsleden. Die zullen dure rechtszaken moeten voeren om die doorwerking te claimen.

Door: Foto: © FNV actie bij rechtbank Den Bosch 17 december 2018 copyright ok. Gecheckt 27-09-2022

Kamerleden willen duidelijkheid over meetgegevens giflek Farmsum

Follow The Money en EenVandaag onderzoeken samen de grote lekkage van giftig aardgascondensaat begin oktober op het tankenpark van de (Nederlandse Aardolie Maatschappij (NAM) in het Groningse Farmsum. Hierbij kwamen grote hoeveelheden giftige stoffen vrij, waaronder het  benzeen (dat ook een rol speelt bij het ontgassen in de binnenvaart).  Op basis van geheime documenten van de gemeente Delfzijl stellen Follow The Money en EenVandaag dat er veel hogere gehaltes van het gelekte en kankerverwekkende benzeen zijn gemeten dan minister Wiebes aan de Kamer heeft laten weten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Lucas Berrini (cc)

Hoe we van de universiteit weer een intellectuele werkplaats kunnen maken

OPINIE - Na zoveel jaar moet er op 14 december eindelijk weer eens een grote demonstratie komen tegen het regeringsbeleid voor het hoger onderwijs. Studenten, docenten en bestuurders lijken een hechte coalitie te vormen. Hun maat is vol, want zowel docenten als studenten zouden onder toenemende werkdruk lijden. Het moet allemaal radicaal anders volgens gastredacteur Hein Vrolijk.

In september waren er al wat ludieke acties om het academische protest in de media te krijgen. De eensgezindheid werd toen verstoord door Willem Schinkel, hoogleraar sociologische theorie in Rotterdam. “Waarom ik niet actievoer voor de universiteit” schreef hij in een brief, die op de website van De Groene Amsterdammer verscheen. Zijn belangrijkste boodschap: meer geld vragen aan Den Haag betekent meer van hetzelfde terwijl we juist een andere universiteit moeten nastreven.

Prompt kreeg hij uiterst kritische reacties. Hoogleraren Ido de Haan en Ingrid Robeyns vonden dat Schinkel de actievoerders “een dolk in de rug steekt door ze als een ‘onfris’ en reactionair gezelschap weg te zetten”. Hun standpunt: voordat we praten over hoe het beter kan, moet er eerst geld bij. De universiteit is immers “een publieke instelling, waarin taken worden verricht die op grond van democratische besluitvorming van essentieel belang worden geacht. Als goede wetenschap een publiek belang is, moet daar ook toereikende publieke financiering voor zijn.” Drie keer hameren op ‘publiek’ maakt echter niet duidelijker wat zij daaronder verstaan. Wat wij doen is belangrijk en daarom moet Den Haag meer geld voor ons vrijmaken, daar komt het eigenlijk op neer.

Foto: daliscar1 (cc)

Ook Britse onderhandelingen met de WTO zitten vast

ACHTERGROND - Als de onderhandelingen tussen het Verenigd Koninkrijk en de EU over nieuwe handelsrelaties vastlopen, kunnen de Britten altijd nog terugvallen op de WTO-regels, zo is de veronderstelling. Maar dan moeten het VK wel zelfstandig lid zijn van de WTO. Ook de gesprekken daarover vlotten echter niet.

Ergens vorig jaar werd de Moldavische diplomate Corina Cojocaru de toegang geweigerd tot Groot-Brittannië. Dat boeide toen niemand, want Moldavië is een onbetekenend land aan de rand van Europa en daarbinnen stelde Cojocaru ook niet zoveel voor. Behalve dat ze de officiële onderhandelaar namens haar land is bij de Wereldhandelsorganisatie WTO. En toen ze zich moest buigen over het Britse verzoek om deel te nemen aan een verdrag aangaande overheidsaanbestedingen, dacht ze: als ik al niet toegelaten word, hoe kunnen onze bedrijven dan eerlijk toegang krijgen tot de Britse markt?

En dus zei Cocojaru: nee. Zo dreigt het VK de toegang ontzegd te worden tot een markt die wereldwijd 1,7 biljoen dollar omvat. Voor de Britten is het een reminder dat Brexit niet alleen betekent dat Londen zelfstandig met Washington kan praten, maar dat het ook met Cisinau om tafel moet.

Sowieso lopen de gesprekken met de WTO niet soepel, gaf de Britse minister van handel Liam Fox, eind oktober toe. Moldavië zou waarschijnlijk zijn pijn verbeten hebben als de Verenigde Staten, China en een dozijn andere landen niet om diverse redenen al op de rem waren gaan staan. De kern zit in het opdelen van de Europese quota bij een scheiding. Onder de WTO-regels gelden complexe regels voor tarieven, die gebonden zijn aan maximale hoeveelheden te importeren en exporteren goederen. Dit om bijvoorbeeld dumping te voorkomen. De EU en het VK zijn het weliswaar eens over de verdeling van quota, maar andere landen vinden die afspraken te vaag.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Quote du Jour | Tientallen procenten

Als die malle doelstellingen niet gehaald worden, komt er een CO2-heffing. Dan wordt alles – biertje in de kroeg, jaarkaart op de staantribune, loodgieter – tientallen procenten duurder. Wat zouden de #gelehesjes daarvan vinden?

Simon Rozendaal voorspelt prijsstijgingen van vele tientallen procenten als gevolg van de invoering van een CO2-heffing. Gelukkig zijn er nog oplettende lezers als Pol Knops die het gebazel van Simon corrigeren:

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Groep rondom Thomas Piketty komt met plan voor een eerlijker Europa

A group of progressive Europeans led by the economist and author Thomas Piketty has drawn up a bold new blueprint for a fairer Europe to address the division, disenchantment, inequality and rightwing populism sweeping the continent.

The plan, crafted by more than 50 economists, historians and former politicians from half a dozen countries, includes huge levies on multinationals, millionaires and carbon emissions to generate funds to tackle the most urgent issues of the day, including poverty, migration, climate change and the EU’s so-called democratic deficit.

Gratis miljarden belastinggeld voor Shell – voor altijd

Er ligt een akelig vuiltje uit het verleden. Dat vuiltje heet Shell. En het kan nog vervelend worden.

Sinds 2005 heeft Shell via die constructie 45 miljard uitgekeerd, becijferde de Stichting onderzoek multinationale ondernemingen (Somo). Wat betekent dat de staat een slordige 7 miljard aan belastinginkomsten heeft laten lopen.

Uit onderzoek van RTL Nieuws blijkt nu dat in die deal met Shell uit 2004 helemaal geen einddatum is opgenomen, zo bevestigen bronnen.

Crisisplan NAM: Zo reageert de NAM na een dodelijke aardbeving

NIEUWS - Na een zware aardbeving waarbij doden vallen, houdt de NAM rekening met relletjes en grote verontwaardiging. Zowel gaslocaties als directieleden worden dan beveiligd. Dit en meer staat in het crisisplan van de NAM dat na een Wob-verzoek is gepubliceerd op de site van toezichthouder SodM. Het document stamt uit 2017 en beschrijft nauwkeurig hoe het aardoliebedrijf moet handelen na een crisis. Het draaiboek wordt elk jaar geactualiseerd.

In het document staat verder onder meer dat NAM in de communicatie wel haar verantwoordelijkheid moet nemen, zonder daarbij de schuld op zich te nemen.

Kernenergiecoöperatie Nederland

ELDERS - Jan Coen van Elburg, directeur van Rebel Group, komt op Energieplus nog even terug op een onderbelicht punt in de discussie over kernenergie:

U heeft wellicht wel weer genoeg over kernenergie gehoord. Het zogenaamde taboe is namelijk door Lubach doorbroken en van een politiek correct sausje voorzien door de slimste mens van Nederland, Klaas Dijkhoff.

(…)

Maar er is nog iets anders, minder bekend misschien, maar wel goed om te weten. U, dus ook jij Arjan, ook jij Klaas, bent allen onvrijwillig lid van de kernenergiecoöperatie Nederland met wettelijke aansprakelijkheid. Hoe zit dat? Nederland heeft in Parijs niet alleen een klimaatverdrag ondertekend maar lang daarvoor (1960) een verdrag over schade die voortvloeit uit kernongevallen. Niet onbelangrijk, dit verdrag en daarbij behorende nationale regelgeving beperkt de aansprakelijkheid van de exploitant in geval van ongevallen tot –afhankelijk van de situatie – enkele honderden miljoenen euro’s. Dat zijn, voor het geval zich een ongeluk voordoet, de welbekende ‘peanuts’. Alleen al het opruimen van Fukushima heeft tot nu ongeveer 200 miljard gekost. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat dergelijke kosten in het dichtbevolkte Nederland kleiner zullen zijn. Begin eens met het scenario Rotterdam.

(…)

Aan politieke partijen die het taboe op kernenergie willen doorbreken het vriendelijk verzoek om eerst eens uit dit verdrag van Parijs te stappen en de nationale beperking op aansprakelijkheid op te heffen. We zijn immers tegen dergelijke vormen van onrechtmatige en concurrentievervalsende staatssteun toch? Die zonnepanelen op je dak zijn toch ook ‘gewoon meeverzekerd’ om een aardige reclame te parafraseren.  Daarbij, als het allemaal zo veilig is dan kan verzekerbaarheid toch geen probleem zijn? Welke verzekeraar wil nu niet die fall out ‘gewoon’ meeverzekeren?

Quote du Jour | Demonen

“The sewer that exists, the disgraceful behaviour of the government in how they are selling us out means that if I had my time again, I think we would have been better to probably remain and not unleash these demons.”

Arron Banks, de grootste financier van de Brexit-campagne, wiens donatie onderzocht wordt op de herkomst ervan (Rusland?), vraagt zich inmiddels af of de hele actie wel zo slim was.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende