Tom van Doormaal lag onlangs een tijdje in het ziekenhuis. Het bood hem een aardig inkijkje in het reilen en zeilen van de zorg. Is de menselijke maat nog in zicht?
Ik had een afspraak om over enige tijd een operatie te laten doen. “Mag ik intussen sporten dokter?” Ja, natuurlijk, conditie is goed voor een operatie. Maar in mijn status stond dat de operatie vervroegd zou moeten plaatsvinden als bloedingen en stolselproblemen zouden ontstaan.
Kennelijk bestond de kans op bloedingen wel. Een advies, ‘doe maar een beetje rustig en voorzichtig’, was ook mogelijk geweest. Maar specialist noch huisarts zagen aanleiding mij af te remmen in mijn sportieve dadendrang. Zo kreeg deze sportieve loper van 71 jaar, na een rondje van 13 km een bloeding die niet meer wilde stoppen.
Standaarden
In een organisatie heb je standaarden en normen voor het handelen en voor interventies nodig.
Dat leek goed te gaan. Toen het bij mij mis liep was het juist na sluitingstijd: maar drie zinnen over wat er was, waren voldoende voor de centralist van de spoedeisende hulp. ‘Komt u maar snel deze kant op meneer’.
Dat ik 12 dagen zou blijven, wist ik toen nog niet. Maar een blaas vol bloed is wel wat.