Geert Wilders en Abdullah Gül: één pot nat
, door
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Vrijheid van meningsuiting anno 2011
, door
Het is de week van de lijstjes en de jaaroverzichten. Wat kunnen we uit 2011 melden over de vrijheid van meningsuiting in Nederland? Ik noem vier onderwerpen die er dit jaar wat mij betreft uitsprongen.
1. De vrijspraak in het proces Wilders was zoals verwacht. Het proces-dat-beter-niet gehouden-had-kunnen-worden ontaardde in een nachtmerrie voor de rechterlijke macht. Wilders en zijn advocaat kregen volop de gelegenheid de onafhankelijkheid van ons rechtssysteem in twijfel te trekken. Dieptepunt was ongetwijfeld Wilders’ chanterende opmerking dat hij het vertrouwen in de rechterlijke macht zou opzeggen als hij niet zou worden vrijgesproken. Dat zijn vrijspraak tenslotte het vertrouwen in de rechterlijke macht heeft doen toenemen , met name bij PVV-stemmers, is verontrustend. Het suggereert dat men geen boodschap heeft aan de onafhankelijkheid van de rechter bij uitingsdelicten.
Voor iedereen die nog wel gelooft in de scheiding der machten laat de vrijspraak van Wilders veel vragen open. Sommige van zijn uitlatingen waren op de grens maar niet over de grens, zei de rechter. Maar over waar we nu precies de grens moeten leggen zijn we helaas niet veel wijzer geworden. Welke uitingen zouden in de ogen van de rechter wel strafbaar geweest zijn? Hier raken we aan de problemen die de strafwetsartikelen 137 c en d met zich meebrengen. De toepassing van deze artikelen (belediging en haat zaaien) blijft lastig als je een vrij maatschappelijk debat over tal van actuele punten niet wil frustreren. Deze artikelen zouden beter kunnen worden afgeschaft of zodanig aangepast dat alleen daadwerkelijke bedreiging met geweld overblijft als grond om iemand in zijn uitingsvrijheid te straffen. In dit verband mag ook nog wel eens opgemerkt worden dat het een schande is dat een politicus in Nederland vanwege zijn uitspraken nog steeds beveiligd moet worden.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Onderzoek naar gulden is onderzoek naar jeugdzonde
, door
Geert Wilders wil onderzoeken of herinvoering van de gulden op lange termijn beter is dan vasthouden aan de euro. Dat onderzoek is indirect een research naar zijn eigen jeugdzonden. Want waar was Wilders toen de euro werd ingevoerd?
De voorbereidingen werden getroffen in de jaren voor het Verdrag van Maastricht (1992). Het CDA-PvdA kabinet Lubbers III zette de laatste stappen richting invoering van de euro. De voorbereidingen liepen door onder Kok I, met VVD-minister Zalm op Financiën. De Zalmnorm werd een feit (1994) en Kok en Zalm wisten in 1997 het Stabiliteitspact van de grond te krijgen.
Al die tijd was Wilders beleidsmedewerker bij de Tweede Kamerfractie van de VVD (vanaf 1990). Hij mocht zich bezig houden met het schrijven van toespraken en het sociaal-economisch beleid. Was de invoering van de euro daar onderdeel van?
Onder Kok II werden wisselkoersen en obligaties in euros uitgedrukt (1998). In 1999 werd de euro definitief tot officiële munteenheid benoemd. Minister Zalm joeg er in 2001 een aantal wetten door het parlement om de overgang van gulden naar euro te realiseren en in 2002 kregen we dan de euro in onze portemonnees.
Wilders was inmiddels opgeklommen van beleidsmedewerker tot lid van de VVD-fractie (vanaf 1998). Opmerkelijk feitje in deze geschiedenis: in 2000 mocht Griekenland, sinds 1981 wel lid van de EEG, toetreden tot het Europees Monetair Stelsel. De VVD had er destijds niets op tegen.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Geert Wilders schittert deze week in Newsweek
, door
‘Can’t Someone Tell Geert Wilders to Stop His Anti-Muslim Diatribes Before Somebody Gets Hurt?’ – Newsweek schrijft deze week over Geert Wilders
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Wilders zoekt het dichter bij huis
, door
“De Grieken zijn de nieuwe moslims”, aldus VVD-goeroe en trendwatcher Ben Verwaayen, in het NRC. De islamdiscussie is wel over zijn hoogtepunt heen en daarom richt Wilders zijn pijlen nu op het Europese beleid ten aanzien van Griekenland.
Als je Wilders hoort, kan Verwaayen helemaal gelijk hebben. In een interview met De Volkskrant wordt de koerswijziging van de PVV geëtaleerd. Op de vraag wat zijn kompas nu is, antwoordt Wilders: “Ons niet laten opgaan in een Europese moloch”.
Hij vindt dat Henk en Ingrid “genoeg voor hun kiezen hebben gehad” en extra bezuinigingen moeten maar “bij Europa worden gehaald”, Hij daagt Cohen uit geen steun te geven aan “het Europa-pakket”. Wilders wijst op “het vreselijk eurofiele karakter van de Miljoenennota”.
Zoals de wind waait, waait zijn jasje. Lange tijd was dat een gezegde, dat vooral op het CDA van toepassing werd geacht. Het CDA is, in verleden en heden, herhaaldelijk verweten regeringsdeelname belangrijker te vinden dan de inhoud.
Bij de PVV waait het jasje net iets anders. Regeringsdeelname gaat men uit de weg. De positie van quasi-vice-premier is wel zo comfortabel. Wilders laat zich niet verleiden tot definitieve uitspraken over het aangaan van regeringsverantwoordelijkheid. Oppositie voeren, gedoogpartner zijn, een deurtje open houden naar een plaatsje in een kabinet, het is allemaal even leuk, zegt Wilders.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Cartoonrel nummer zoveel
, door
Om eerlijk te zijn snap ik geen zak van de ophef over de cartoon van Adriaan Soeterbroek. Ja goed, Wilders ziet er een oproep tot geweld in, maar dat roept hij gemiddeld drie keer per dag. Flink aan inflatie onderhevig, dat begrip, want als er iemand door die cartoon op het idee komt een aanslag op Wilders te plegen, kunnen we niet anders dan Wilders persoonlijk verantwoordelijk houden voor alle Breivik-doden in Noorwegen. Immers, als mensen genoeg hebben aan zo’n zetje worden er bijna dagelijks complete volksstammen over de grens getrokken door onze Geert.
Maar nu de cartoon zelf. Is hij grappig? Mwah. Ik zie de dubbele laag waar de koningin blijkbaar boos is op Wilders omdat hij haar macht probeert af te nemen, maar hem tegelijkertijd juist vermoordt met het symbool van haar ceremoniële functie: de schaar. Onsmakelijk? Misschien omdat er een bedreigd politicus in wordt vermoord, maar kom op, door de koningin? Betekent die bedreiging dat Wilders een status aparte heeft in de politiek? Is hij onaanraakbaarder voor columnisten en cartoonisten dan andere politici? Natuurlijk niet.
Wat vooral opvalt is dat de zogenaamde ridders van het vrije woord om het hardst roepen dat de cartoon niet geplaatst had mogen worden. De redenen zijn uiteenlopend; omdat de cartoonist niet zou kunnen tekenen, omdat de cartoon onsmakelijk is, omdat hij op een site verschijnt die is opgezet door een omroep die eet uit de staatsruif. Maar er verschijnen jaarlijks duizenden slechte of onsmakelijke cartoons door slecht tekenende cartoonisten, ook op gesubsidieerde media, dus dat kan toch niet de reden zijn.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
De Dagelijkse Standaard verlaat Wilders
, door
De Dagelijkse Standaard verlaat Wilders en sluit zich aan bij Tofik Dibi.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Het precedent Buruma
, door
Dus: een politicus beschuldigt een aanstaand rechter van het hebben van een hem niet welgevallige politieke mening, en vervolgens zegt de aanstaand rechter publiekelijk het lidmaatschap van zijn politieke partij op, want wat moeten die paar mensen die op de politicus gestemd hebben anders wel niet denken? Het is totale waanzin. De tyrannie van de schreeuwende minderheid is dus blijkbaar al zo diep geworteld dat het niet meer ondenkbaar is je politieke overtuiging aan de wilgen te hangen om je publieke functie maar te kunnen uitoefenen zonder dat de hatende hordes aan je stoelpoten zagen. Het is behaagzieke zelfcensuur – alles voor Henk en Ingrid, mijn politieke overtuigingen en principes voorop.
Het is zinloos. Je kan de man wel uit de partij halen, maar de partij niet uit de man, zeker niet voor Henk en Ingrid. Als Buruma écht gelooft dat Henk en zijn ega hierin trappen, dan schat hij ze totaal verkeerd in. Voor hen blijft hij Buruma, de salonsocialist, de linkse lul die er, je bent mediaprofessor of niet, als de kippen bij was om Wilders vanuit zijn ivoren toren met Mussolini te vergelijken. Sterker: ze zullen met graagte het etiket ‘draaikont’ van stal halen: nu hij een mooi baantje kan krijgen, zegt hij snel zijn lidmaatschap op. Henk en Ingrid haten de PvdA, maar ze hebben een nog veel grotere hekel aan baantjesjagers die hun principes verloochenen – en onterecht of niet, dát is hoe zij Buruma zullen inschatten. En als ze dat niet zelf doen, doen anderen dat wel voor hen.
Foto:
Sargasso achtergrond wereldbol
Pas op je woorden!
, door
foto: janinsanfran Flickr.com
De gruwelijke slachting die Anders Breivik op 22 juli heeft aangericht in Noorwegen heeft een reeks reacties (zoals deze en deze en deze) op gang gebracht waarin ook de toon van het politieke debat over immigratie, de multiculturele samenleving en de islam –wederom- in het geding wordt gebracht. Rechtse populisten zoals Wilders kunnen niet verantwoordelijk worden gehouden voor de misdaden van een doorgedraaide terrorist. Maar hun ophitsende woorden, hun oproep tot strijd, hun doemscenario’s over het einde van de Europese cultuur zijn wel te karakteriseren als de smeerolie voor het doordraaien van vereenzaamde, in een extremistische ideologie gelovende gekken. Dus: pas op uw woorden, mijnheer Wilders en verwanten! De rechtbank heeft u weliswaar toegestaan vrijuit te spreken, maar zie eens wat er van komt….Zo kunnen Wilders’ critici die teleurgesteld zijn in de afloop van de rechtszaak de politicus alsnog op z’n plaats zetten.
Het is een begrijpelijke redenering. Maar het matigen van de toon is hooguit een oplossing voor degenen die zich ergeren aan bepaalde woorden, uitdrukkingen, aan niet politiek-correct taalgebruik. Het onderliggende politieke probleem, het rechtsextremisme, de xenofobie, het verzet tegen de bestaande en niet zo maar “af te schaffen” multiculturele samenleving zal er niet door verdwijnen. Integendeel. Onderdrukking van de uitingsvrijheid is de beste garantie voor het voortbestaan van ideeën en gevoelens. Een moreel appèl is onvoldoende in het geval van hardnekkige overtuigingen. De voedingsbodem voor geweld zit niet in woorden en uitdrukkingen van politici of ideologen. De voedingsbodem zit in angstgevoelens, tekort aan begrip van en grip op een veranderende, globaliserende omgeving en de frustratie over het niet gehoord worden. Daar komt dan nog als versterkende factor bij de eindeloze herhaling van xenofobe probleemdefinities in de media die als bevestiging van die gevoelens gaan werken, “frames” waar ook de tegenstanders van de PVV en aanverwanten zich vaak niet aan weten te onttrekken.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.