Re-integratie van werkzoekenden kan en moet beter

Vele tientallen miljoenen zijn eraan besteed, maar te weinig langdurig werkzoekenden zijn in de afgelopen jaren aan een baan geholpen. Een betere, efficiëntere re-integratie is mogelijk, maar kan er alleen komen als het uitgangspunt van methoden en professionals verandert.  Het verliezen van een baan heeft vergaande economische, lichamelijke en psychische consequenties, niet alleen voor de persoon zelf, maar ook voor familie en andere betrokkenen. Vooral in de huidige crisis is het vinden van een andere baan een moeilijke, en voor veel mensen nieuwe taak waarbij ze moeten omgaan met kritiek, teleurstellende ervaringen en afwijzingen. Dit geldt voornamelijk voor degenen die al jaren werkloos zijn en aangewezen zijn op een bijstandsuitkering. Van deze langdurig werkzoekenden verwacht de politiek dat ze weer gaan participeren in de maatschappij, bijvoorbeeld door vrijwilligerswerk te verrichten en actief op zoek gaan naar een betaalde baan.

Door: Foto: jborsboom (cc)

Limburg kampt met zeer langdurig werklozen

, door

Limburg kampt met grote groepen zeer langdurig werklozen, mensen die al minimaal 5 jaar zonder werk zitten. In de top 10 van gemeenten waar deze groep procentueel het grootst is, staan vijf Limburgse gemeentes. Dit blijkt uit een analyse van gegevens van de uitkeringsinstantie UWV van afgelopen december door het ANP en Sargasso.nl

Maastricht staat met afstand op de eerste plaats. Van het totaal aantal ingeschreven personen bij het UWV in deze stad in december (4255 mensen), zat 27,3 procent (1161 mensen) langer dan 5 jaar zonder baan. De provinciehoofdstad kondigt een onderzoek aan naar het grote verschil met de rest van Nederland.

Andere Limburgse gemeenten die hoog in de ranglijst eindigen zijn Kerkrade, Landgraaf, Valkenburg aan de Geul en Roerdalen, met percentages van bijna 20 tot 23,5. Andere gemeenten in de top 10 zijn Groningen (op nummer 8 met ruim 20,2 procent) en Amsterdam (9, 19,7 procent).

De Maastrichtse wethouder André Willems (onder meer arbeidsmarktbeleid, sociale zekerheid en re-integratie) kent de oorzaak niet. ,,We hadden het zelf ook niet op ons netvlies staan. De maakindustrie is hier relatief snel afgebouwd, zonder dat daar vervangende werkgelegenheid voor in de plaats kwam. We moeten kijken of het de moeite loont om hier beleid op te zetten, om het re-integratiebeleid te intensiveren. Daarvoor stellen we een onderzoek in.’’

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.