werk Archives - Pagina 3 van 5

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Ga aan het werk, luie donder

26 mei 2012 , 11:00 , door Max Molovich

Het zijn eigenaardige tijden voor mij. Afgelopen donderdag had ik de laatste werkdag bij het reclamebureau waar ik een klein twaalf jaar had gewerkt. Het ging niet meer. Het klantenbestand droogde op en nieuwe klanten kwamen er niet bij. Mijn baas was van de oude stempel. Opgevoed in de reclamewereld gedurende de woelige jaren ’80 en ’90. Niet de klant had altijd gelijk, het reclamebureau had altijd gelijk. En als de klant het daar niet mee eens was, dan zocht de klant maar een ander reclamebureau.

Daar kwam bij dat wij dat hele internet enigszins verwaarloosd hadden. Niet omdat we het onderschatten, maar omdat onze klanten dachten dat je voor internet gespecialiseerde bureaus moest inschakelen. Hebben wij altijd maar laten gaan. Zoveel stelde het niet voor wat die gespecialiseerde bureaus voor onze klanten deden. Pas toen wij veel te laat tot de ontdekking waren gekomen dat een eenvoudige bannercampagne een kleine zeven ton had gekost, begrepen wij pas onze inschattingsfout.

Sinds april ben ik aan het solliciteren. Maar ervaren copywriters worden bijna niet meer gezocht. Daar zijn er veel te veel van. Er is een overschot aan copywriters. Met één of twee copywriters heb je ook wel genoeg voor een vrij groot reclamebureau. De rest van het creatieve team wordt opgevuld met art directors, strategen, web developers, 3D-designers en weet ik veel wat voor namen ze aan de beesies wensen te geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 26-10-2022

Consumptietaks levert wél veel op

16 mei 2012 , 18:30 , door Paul Teule

Vorige week betoogden Timor El-Dardiry en ik op de site van de Volkskrant dat we eigenlijk af zouden moeten van de belasting op arbeid, ten faveure van een progressieve belasting op consumptie. De redenering is simpel: arbeid zou je niet moeten willen belasten, en consumptie van statusgoederen – want die zou worden geraakt – kun je wél belasten, omdat dat uiteindelijk de sociale rangorde in tact laat. Daarbij zou zo’n consumptietaks goed zijn voor het milieu en de financiele armslag van huishoudens, zwartsparen tegengaan en – belangrijk – progressiever zijn dan de BTW.

Michiel Hennink, politicoloog (in spé), schreef gisteren op vk.nl dat hij het enthousiasme voor dit plan van ons, maar ook van The Economist, niet begreep. De taks zou namelijk moeilijk te innen zijn en sowieos weinig opleveren, maar het zou ook niet duurzaam zijn, slecht voor de economie en de statuszucht van de moderne mens niet veranderen. Toch even een reactie, en hopelijk een voortzetting van de discussie.

Hennink denkt dat, als we ons in ons plan slechts op de groep ‘exorbitant rijke consumenten’ willen richten, het niks oplevert en dat de taks dus noodgedwongen de ‘ gewone’ burger met een ordinaire lastenverzwaring opzadelt. Maar wij willen juist géén lastenverzwaring: de consumptietaks moet de belasting op arbeid vervangen, en zal in oplopende schijven worden geïnd.

Foto: copyright ok. Gecheckt 25-09-2022

Niet rijk maar gelukkig

29 maart 2012 , 15:00 , door Marlies Brenters

Geld maakt niet gelukkig, aldus een tegeltjeswijsheid. Maar is dat waar? Deze uitspraak lijkt inderdaad op te gaan voor degenen onder ons die voor zichzelf werken.

Volgens onderzoek van ZZP-Nederland, de belangenvereniging van zzp’ers, maakt 43% van hun leden maandelijks minder dan € 1500,- netto winst. Maar 20% van de zelfstandigen verdient meer dan € 3000,- per maand. 48% van de ondervraagde zzp’ers werkt meer dan 40 uur per week aan hun eigen bedrijf. Bijna de helft heeft niets heeft geregeld voor hun pensioen. En men denkt langer te moeten doorwerken dan mensen in loondienst. Kortom, het beeld dat oprijst is dat van hardwerkende éénpitters die weinig verdienen, lange dagen maken en moeten kunnen omgaan met onzekerheid en een wisselend inkomen.

Desondanks zijn de meeste zzp’ers positief over hun zelfstandige arbeidspositie. Slechts 1 op de 8 zou kiezen voor een vast dienstverband als dat mogelijk zou zijn. Dat blijkt uit een onderzoek onder 2200 zzp’ers dat in opdracht van het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid is uitgevoerd. Dit is des te opmerkelijker omdat velen van hen in eerste instantie niet uit vrije wil ervoor kiezen om voor zichzelf te gaan werken maar daartoe worden gedwongen door omstandigheden. Vaak is dat ontslag en het niet meer aan een baan kunnen komen. Dat desalniettemin 87,5% van de zzp’ers tevreden is met hun werkend bestaan, is in dit licht een hoog percentage.

Het is een percentage dat heel gunstig afsteekt tegen de arbeidstevredenheid van mensen in loondienst. Door de tijd heen en onafhankelijk van de conjunctuur blijkt telkens weer uit onderzoek dat ongeveer de helft van de werknemers ontevreden is. Zo’n 30% werkt met tegenzin en zo’n 20% is diep ongelukkig in hun baan. En dat terwijl werknemers geen onzekerheid kennen over hun inkomen, meer afgebakende werktijden hebben en gemiddeld meer verdienen dan zzp’ers.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Good job, bad job

26 februari 2012 , 21:00 , door SocProf

Arne Kalleberg‘s Good Jobs, Bad Jobs: The Rise of Polarized and Precarious Employment Systems in the United States, 1970s to 2000s is a very clear and detailed examination of the evolution of the labor market in the United States over the past 40 years, deepening the precarization conceptual framework presented in his 2008 ASA presidential address.

“Work in America has undergone marked transformations in the past four decades. Globalization and deregulation have increased the amount of competition faced by American companies, provided greater opportunities for them to outsource work to lower-wage countries, and opened up new sources of workers through immigration. The growth of a ‘new economy’ characterized by more knowledge-intensive work has been accompanied by the accelerated pace of technological innovation and the continued expansion of service industries as the principal source of jobs. Political policies such as the replacement of welfare by workfare programs in the 1990s have made it essential for people to participate in paid employment at the same time that jobs have become more precarious. The labor force has become more diverse, with marked increases in the number of women, non-white, older, and immigrant workers, and growing divides between people with different amounts of education. Ideological changes have supported these structural changes, with shifts towards greater individualism and personal accountability for work and life replacing notions of collective responsibility.

These social, political, and economic forces have radically transformed the nature of employment relations and work in America. They have led to pervasive job insecurity, the growth of dual-earner families, and 24/7 schedules for many workers. More opportunities for entrepreneurship and good jobs have arisen for some, while others still only have access to low-wage and often dead-end jobs. These changes in have, in turn, magnified social problems such as poverty, work-family conflicts, political polarization, and disparities by race, ethnicity, and gender. The growing gap between ‘good’ and ‘bad’ jobs represents a dark side to the booming American economy of the 1980s and 1990s; it has contributed to a crisis for the middle class in the United States in the past decade.” (1)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Diversiteit werkt op de werkvloer

24 februari 2012 , 08:00 , door Sociale Vraagstukken

Binnenkort betreden migranten van de derde generatie de arbeidsmarkt. Afgezien van de vraag tot in welke generatie je nog van migranten kan spreken, is er de kwestie van integratie. Werkt Achmed inmiddels in goede harmonie samen met Piet, Regillio en Cedric of weerspiegelt het ‘fiasco van de multiculturele samenleving’ zich ook in het bedrijfsleven? Een bijdrage van Sabine Otten, hoogleraar Intergroeprelaties en Sociale Integratie aan Rijks Universiteit Groningen.

Kunnen allochtonen en autochtonen zich dankzij twee decennia diversiteitsbeleid met elkaar verstaan op de werkvloer, of worden minderheden nog steeds geconfronteerd met sociale uitsluiting en achterstand?

Voor een antwoord op die vraag deed ik onderzoek onder meer dan tweeduizend zowel allochtone als autochtone werknemers; ongeveer 30 procent was migrant van de eerste of tweede generatie. Mijn aanname was dat de verwachting en feitelijke ervaring van uitsluiting en ongelijke behandeling samen zouden vallen met weinig arbeidsvreugde en dito sociaal vertrouwen. Die hypothese werd in het onderzoek bevestigd.

Een verrassende uitkomst van het onderzoek is dat er ten aanzien van uitsluiting en sociaal vertrouwen niet of nauwelijks verschillen zijn te onderscheiden tussen allochtone en autochtone werknemers. Beide groepen gaven aan dat zij weinig ervaring hebben met onheuse behandeling. Ook lieten beide groepen weten veel vertrouwen te hebben in de arbeidsorganisatie en in hun collega’s en leidinggevenden. Alleen met betrekking tot hun verwachtingen, zijn er verschillen. De allochtone werknemer is vergeleken met zijn autochtone collega minder optimistisch over een behoorlijke behandeling.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Verhalen van de werkvloer

11 januari 2012 , 13:00 , door G. Drios

Vaak hoor ik van anderen wat voor interessant, leuk en vooral ook belangrijk werk zij doen, maar dat hoeft dan nog niet te kloppen. Mijn eigen ervaring, en wie weet de ervaring van vele anderen ook, is dat het op de werkvloer vaak zo leuk nou ook weer niet is. Daarover gaat ook het volgende korte verhaal, Fritsie:

Ik werd naar de baas geroepen.

“Wij hebben een nieuwe opdracht voor je. Wij sturen je naar het oostfront.”

“Het oostfront? …”

Ik kwam bij het bedrijf Reet ICT in de tijd van het gevreesde millenniumoffensief. Toen hadden ze heel veel mensen nodig. Naar het oostfront wou natuurlijk niemand en daarom namen zij mij. Ik had net een korte opleiding achter de rug en daar kon ik mij nu bewijzen, of sneuvelen natuurlijk. Ik sneuvelde uiteraard vrijwel meteen, maar daarover straks meer.

Het oostfront was voor mij de stad Saai in het gebied De begraven hond. De baas vertelde mij dat de plaats zo ver weg was dat ik door de week in een hotel moest overnachten.

“Ja, maar ik heb ook een privéleven en hobby’s….”

“Maakt niet uit. Jij moet dat gewoon doen.”

Zo werd ik dan gestationeerd in hotel Van der Walg in Saai. Ik arriveerde op zondagavond en ging meteen slapen. De volgende dag begon met ontbijt in het hotel tussen allemaal Telegraaf-lezers, met goedkope stropdassen om, die geen notitie van me namen. Dan op weg naar het front: een groot kantoorgebouw.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Hard werken is verwende Nederlander vreemd

5 december 2011 , 19:00 , door de Redactie

De Nederlander lijkt hard werken te zijn verleerd. Was Nederland in de jaren 70 nog een van de meest vrome volken als het om arbeidsethos gaat, vorig jaar werkte de Nederlander gemiddeld nog maar 28 uur in de week. Slechts de Noren en Duitsers werkten gemiddeld minder uren. Dat blijkt uit een analyse van cijfers van het Amerikaanse ministerie van werkgelegenheid door weblog Sargasso en het ANP.

,,De Nederlanders zijn verwend geraakt”, stelt Ferry Koster, universitair hoofddocent arbeidsorganisatie en management van de Erasmus Universiteit in Rotterdam. ,,Het beeld van de hardwerkende Nederlander bestaat niet meer. Mensen kiezen vooral uit sociaal oogpunt minder vaak voor hun carrière. Maar ook het de mogelijkheid van deeltijdwerken is debet aan een verminderde arbeidsethos.” Met name de veelal in deeltijd werkende vrouw heeft het gemiddeld aantal arbeidsuren van de Nederlanders doen kelderen.

De sterke daling van het aantal uren is volgens Koster een gevolg van de gestegen welvaart. Nederlanders werkten in 2010 gemiddeld 1462 uur per jaar tegenover krap 2100 uur in 1970. ,,Nederlanders vinden inkomen absoluut belangrijk”, stelt Koster. ,,Maar op een bepaald moment bereikt het inkomen een verzadigingspunt, waarna het salaris van ondergeschikt belang wordt. De Nederlander kan kiezen en dat maakt dat de arbeidsparticipatie vaak verminderd.”

Ook schrijven voor Sargasso?

Mededeling

Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Van de wetenschap naar de politiek

14 augustus 2011 , 10:30 , door Simon Otjes

Vanaf 1 september ga ik werken voor De Helling, het wetenschappelijk bureau van GroenLinks. Ik ga electoraal onderzoek doen. Het is een hele stap vanuit de wetenschap over te gaan naar de politiek. Of niet? Want ik ga van politieke wetenschappelijk onderzoek naar politieke partijen over naar een wetenschappelijk bureau van een politieke partij.

Ik heb nooit alleen maar voor de wetenschap gekozen. Professor Otjes klinkt misschien leuk, maar wetenschappers hebben de wereld slechts bestudeerd, en we moeten de wereld juist veranderen. Ik heb daarom tijdens mijn hele promotietraject allerlei dingen voor GroenLinks gedaan. En als iemand mij vroeg wat ik daarna wou doen, dan droomde ik van een baan bij het wetenschappelijk bureau van GroenLinks: mee te denken over de koers van GroenLinks dat lijkt me echt prachtig. Sinds ik een paar maanden geleden voor deze functie benaderd werd, ben ik bijzonder enthousiast over een transfer van de wetenschap naar de politiek. Maar nu gaat het daadwerkelijk gebeuren. Ik moet er nog even aan wennen.

Ik ben ook nog niet helemaal klaar met de wetenschap: ik heb nog een aantal artikelen in voorbereiding. Mijn co-auteur Tom “kwantitatief onderzoek is niet hetzelfde als veel schrijven” Louwerse heeft er nog steeds de littekens van. Dit is zo’n bijzondere mogelijkheid: dan draait de wetenschap maar langzamer. Maar ben ik dan nog wel “objectief”? Is het wel te verantwoorden om over te gaan van wetenschappelijk onderzoek naar politiek gedreven onderzoek? Ik ben nog steeds dezelfde persoon met dezelfde politieke voorkeuren. Als ik in mijn eerdere werk objectief was, dan zal ik het hierna ook nog zijn. Daarnaast, het wetenschappelijk bureau gaat uit van een constructief-kritische houding ten opzichte van de koers van de partij. En sterker nog, het werk dat ik bij GroenLinks ga doen vereist dat ik objectief ben: een kiezersonderzoeker moet objectieve data geven over kiezers. Juist gekleurde informatie kan een partij de verkeerde kant op leiden. Een ja-knikker zal ik nooit worden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steeds minder hardwerkende Nederlanders?

12 augustus 2011 , 08:30 , door Steeph

DATA - Als argument voor zijn plan om meer mensen uit de bijstand aan het werk te krijgen droeg staatssecretaris de Krom het volgende aan:
“Het ondergraaft volgens de staatssecretaris ook de solidariteit bij de steeds kleiner wordende groep mensen die wel werken en de uitkeringen betalen.”
Nu doelt hij daarvoor deels op de toekomst (2040), maar tegelijk wekt hij ook de indruk dat dit een trend is die reeds gaande is.
Tijd om in de data te duiken dus. Hieronder het resultaat op basis van de gegevens van het CBS:

Afgezien van de lichte daling de laatste twee jaar als gevolg van de crisis gaat de lijn vooral langzaam omhoog. Ook in absolute getallen loopt het aantal werkende mensen op. In 1996 (niet in de grafiek) waren het er 6,185 miljoen (40% vd bevolking). Eerste kwartaal 2011 waren het maar liefst 7,359 miljoen (44% van de bevolking).

Staatssecretaris de Krom is dus onterecht bezig de mythe van de zielige, steeds kleiner wordende groep hardwerkende Nederlanders te versterken. Ja, zo help je de solidariteit wel om zeep.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.