Nederland steunde Filippijnse regime in intern politiek conflict

[caption id="attachment_33134" align="alignleft" width="200" caption="Foto: AndyWilson, flickr.com"][/caption] Na de aanslagen van 9/11, nu tien jaar geleden, vaardigden de VS en hun bondgenoten in rap tempo allerlei wetten uit die het opsporen en veroordelen van terroristen moesten vergemakkelijken. Een van deze wetten had tot doel terroristen af te snijden van hun banktegoeden. In de VS en later in Europa werd een lijst aangelegd van personen en organisaties van wie het banktegoed bevroren werd. Financiële hulp aan hen was verboden.  Omdat alles wat met terrorismebestrijding te maken had met grote geheimzinnigheid was omgeven is het nooit bekend geworden hoe deze lijsten zijn samengesteld. Ook was het lange tijd onmogelijk om tegen deze maatregelen in beroep te gaan. De enige Nederlandse ingezetene die op de Europese zwarte lijst heeft gestaan was José Maria Sison, een sinds 1987 in Utrecht in ballingschap levende leider van de Filippijnse communistische partij. Na een jarenlange juridische strijd is zijn naam in 2010 van de lijst geschrapt. Nu kan uit documenten die onthuld zijn door Wikileaks opgemaakt worden dat Nederland in nauw overleg met de Filippijnse regering Sison vele jaren actief heeft tegengewerkt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Angst en zelfbewustzijn

“Abstracties zijn mazen waar de werkelijkheid door heen zakt”: het is de openingszin van Vasalis, in de biografie over haar. Dat is een mooie observatie: wat betekenen de “war on terror”, de Libische opstand waar Al Queida achter zou zitten, de angst voor Islamitische revoluties, de Arabische Lente,  in het licht van de buitengewoon concrete terechtstelling in Abottabad? Zijn het allemaal politieke abstracties, die nieuwe werkelijkheden gaan tegenkomen?

De dood van de middeleeuwse Anti-Jesus, Osama bin Laden, heeft nogal wat betekenis in de sociale psychologie, in de eerste plaats van Amerikanen, maar ook in de wereld waar hij zijn aanhang zocht. Een vloek is afgeschud.

Amerika

Obama wordt over het algemeen geprezen voor zijn terughoudendheid; helemaal kon hij het niet volhouden, getuige zijn bezoek aan “ground zero”, maar dat mag hem worden vergeven. Het denken aan de drieduizend onschulige slachtoffers van de Twin Towers en de brandweer is genoeg om het doden van Bin Laden gerechtvaardigd te noemen. Je kunt je ook een soort Eichmann-proces voorstellen en dat liever gehad hebben, maar lievere koekjes worden niet gebakken. En dan kun je juichen over het doden van Bin Laden toch ook nog wel ongepast en ongemakkelijk vinden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Democratiseringsbommetjes?

Terwijl Rutte framet dat we op ‘politiemissie’ gaan, voeren we onafgebroken oorlog in Afghanistan. De politiemissie dient als dekmantel. Het is een doorzichtige dekmantel voor het in de lucht houden van bombarderende F-16’s. De NAVO wil nog wel trainers, maar in Kunduz struikelt men er inmiddels over. Daarbij komt: de provincie heeft gevraagd om slechts 1600 stuks bermbommenvlees. Duitsland traint in de regio al politiemensen en wij sturen de capaciteit voor de opleiding van nog eens 3000 man en een enkele vrouw. Tja. Zoals gezegd: het gaat niet om die paar agenten voor Kunduz. De NAVO zit daar te springen om onze F-16’s en de honderden soldaten die nodig zijn om de gevechtsvliegtuigen in de lucht te houden.

Dit kabinet gruwt van de maakbare samenleving. Te pas en te onpas maakt Rutte zijn linkse opponenten zwart. Een favoriete frame van de minister-president is dat ‘de staat geen geluksmachine is’. Als hij het woord geluksmachine uitspreekt kijkt hij er vies bij. Alsof hij gruwt van de gedachte dat de staat zou zorgen voor geluk. Wat geldt voor Nederland, geldt niet voor Afghanistan. Daar gooit de Nederlandse luchtmacht al bijna 9 jaar lang bommen op Afghanistan. Voor de vrede. Moeten we daarom spreken van geluksbommetjes? Vredesbommetjes misschien? Of wellicht nog beter: democratiseringsbommetjes?

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederlanders in War on Terror….in Afrika

Vandaag een gastbijdrage van Martin Broek.

operation flintlockNederland stuurt niet alleen politietrainers naar Afghanistan maar ook militaire trainers naar Afrika, meldt het gerenommeerde defensietijdschrift Jane’s Defence Weekly. De missie bestrijkt een gebied groter dan West-Europa. Ze vindt plaats in onder meer Algerije, Tsjaad en Senegal. De training is gericht op het bestrijden van illegale wapenhandel, smokkel en mensenhandel aldus Jane’s. Maar als er zoveel moois genoemd wordt, is enige scepsis geboden.

De oefeningen hebben de naam Flintlock. Flintlock is ook de term voor een ontstekingsmechanisme voor handvuurwapens. Niet precies de naam die je kiest bij het aanpakken van illegale vuurwapenhandel. Dat blijkt het ook niet te zijn. Het gaat om een activiteit in het kader van de Amerikaanse oorlog tegen het terrorisme (Operation Enduring Freedom, OEF).

Het is een oefening en een operatie die wordt opgezet en gecoördineerd door het Amerikaanse Special Forces Commando voor Afrika (JSOTF-TS). Het gaat niet om een opleidingsmissie, maar om een multinationale militaire activiteit. Al in 2005  trainden 700 Amerikaanse Special Forces onder de naam Flintlock 2100 slecht bewapende soldaten uit negen Noord en West Afrikaanse landen. Nederland is vanaf die tijd betrokken. Er is een Multinationaal Coördinatie Centrum (MCC) opgezet om de contraterrorisme activiteiten in Mali, Mauritanië, Senegal en Tsjaad te stroomlijnen, aldus de Amerikaanse luitenant kolonel John Williamson die de oefeningen organiseert. Desgevraagd bevestigt het ministerie van Defensie dat enkele tientallen Nederlandse mariniers en commando’s van half januari tot half maart in Senegal, Tsjaad en Burkina Faso oefenen. Met de special forces uit die landen en met die uit een aantal andere Europese en Afrikaanse landen. Welke andere landen deelnemen wil Defensie niet zeggen: “Niet elk land wil zichzelf bekendmaken.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Xeroxing the war

In 1969, de Vietnam oorlog was in volle gang, maakte een hooggeplaatste analist van het Amerikaanse ministerie van Defensie stiekem een set kopieën van een geheim rapport over de oorlog. In het rapport werd de voortgang van de Vietnam oorlog in uitputtend detail op meer dan 7000 pagina’s beschreven. Het was zijn bedoeling de zeer geheime informatie te delen met invloedrijke politici en wetenschappers in de hoop dat dit een einde aan de oorlog zou bespoedigen.

De analist was Daniel Ellsberg, een voormalige officier van het korps mariniers die werkte voor RAND, de denktank van het Pentagon. Door zijn ervaringen in Vietnam en ontmoetingen met dienstweigeraars in de VS raakte hij overtuigd dat de oorlog verkeerd was. Door zijn kennis als insider wist hij ook al dat de oorlog militair onwinbaar was en een stuk minder goed liep dan de Amerikaanse regering haar bevolking wilden doen geloven. De oorlog in Vietnam kostte elke dag ongeveer achthonderd Vietnamezen, waarvan meer dan twee derde burgers, en twintig Amerikaanse soldaten het leven. Een veelvoud hiervan raakte ernstig verwond of verminkt voor het leven.

Op 13 juni 1971 wilde de New York Times een aantal citaten uit de documenten publiceren maar werd door de Nixon regering tegengehouden met een waaier aan juridische en politieke drukmiddelen. Om een doorbraak te forceren las Senator Mike Gravel een flink deel van het document voor in de Senaat. Het voorlezen van 4100 pagina’s duurt een tijdje maar de regels van de Senaat staan niet toe dat een Senator die aan het woord is onderbroken wordt (de zogenaamde ‘filibuster‘). Alles wat de Senator zegt wordt automatisch onderdeel van de handelingen van de Senaat en die zijn openbaar. Het publiek worden van deze informatie was het begin van het einde van de Vietnam oorlog en begin het proces van het terugtrekken van Amerikaanse troepen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Quote du Jour| Baltisch vergalopperen

“The new members of NATO were so grateful for the U.S. role in getting them into that organization that they would do anything the U.S. asked for during that period” (ABCNews)

Richard Clarke, voormalig anti-terrorisme expert van het Witte Huis reageert op het nieuws dat een manege in Litouwen werd gebruikt als dekmantel voor een geheime CIA-gevangenis. CBS News ontdekte dat de Amerikaanse geheime dienst in 2004 een exclusieve paardenclub buiten Vilnius uitkoos om er een detentiecentrum voor terrorisme-verdachten te bouwen. Er zouden omstreden ‘martelmethoden’ zijn gebruikt zoals: slaap onthouding, gedwongen recht opstaan en zitten in ongemakkelijke posities om de verdachten aan het praten te krijgen. De Litouwse overheid werkte maar al te graag mee uit dankbaarheid voor toetreding tot de NAVO.

Vorige Volgende