Zonder last of ruggespraak

‘Maar dat is toch niet democratisch?’, protesteerde een collega toen-ie hoorde dat Henk Otten van plan was zijn aankomende Senaatszetel te houden, ook al zou hijzelf tegen die tijd mogelijk uit het Forum voor Democratie zijn gezet. ‘Die zetel is toch niet van hem, maar van zijn partij?’ Die kennis had het bij het verkeerde eind: die zetel is namelijk wel van Otten persoonlijk, en expliciet niet van welke partij dan ook – en dat hebben we juist uit puur democratische overwegingen zo geregeld. Parlementaire vertegenwoordigers worden, zoals dat plechtig heet, ‘zonder last of ruggespraak’ benoemd: á titre personnel. Eenmaal als volksvertegenwoordiger gekozen hebben ze alle vrijheid om hun eigen stem te bepalen, en daarbij desnoods tegen hun fractie in te gaan.

Quote du Jour | Meer oud-leden terug in Tweede Kamer

Ik vind ook oprecht dat er meer oud-leden van de Tweede Kamer zouden moeten terugkeren op het Binnenhof nadat ze in de samenleving nuttig werk hebben gedaan. Zo kunnen ze, gewapend met nieuwe ervaringen en met de kennis van politieke beslissingen in het verleden tot stand kwamen, met nieuwe generaties politici de discussie aangaan.

Gerrit Jan van Otterloo bij zijn aankondiging bij de volgende verkiezingen niet meer verkiesbaar te zijn voor 50PLUS.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het zooitje van de Tweede Kamer

Je moet het lef maar hebben. Om nog vóór je als (vervangend) Tweede Kamerlid bent geïnstalleerd, al ongezouten kritiek te uiten op de handel en wandel in dit parlementair paradijs. Mathieu Heemelaar, die in de startblokken staat om Naima Azough (met zwangerschapsverlof) tijdelijk als Kamerlid van GroenLinks te vervangen, die flikt het wel.vergaderzaal-2e-kamer
De huidige fractievoorzitter in de stadsdeelraad Amsterdam-Westerpark – en tevens docent aan de Haagse Hogeschool – mocht onlangs al even als ‘stagiaire’ in de Kamerbanken plaatsnemen en wist niet wat hij meemaakte. Op zijn hyves-blog deed Heemelaar, fervent homo-activist, een week geleden al verslag van zijn eerste ervaringen. En die liegen er niet om: “Zelden zag ik zo’n ongedisciplineerd zooitje. Er was een vooraanstaand lid van de PvdA, die gedurende het hele vragenuur onbeschoft met iedereen in de zaal grappen aan het maken was, en vrijwel het volle uur met zijn rug naar de voorzitter en het debat gekeerd stond.” Nee, namen wil hij niet noemen (heel verstandig Mathieu)….

Gekwetter

Wat Heemelaar meemaakte kun je afdoen als gewenning, maar de man heeft helemaal gelijk. Op tv lijkt het allemaal best ordelijk te verlopen in de plenaire zaal, en voor de treurbuis is alles best goed te verstaan. Maar in de zaal zelf is het een gekwetter van jewelste, zo weet ik uit eigen ervaring. Terwijl vooraan een debat gaande is, kan het rustig gebeuren, dat in de Kamerbanken daarachter luidruchtige mini-bijeenkomsten plaatsvinden. Heemelaar: “Voorzitter Gerdi (Verbeet – red) verzuchtte tot twee keer aan toe dat zij gesprekken in de zaal soms woordelijk kon volgen, hetgeen toch niet de bedoeling kon zijn. Op TV hoor je dat geklets niet zo, in de zaal komen de sprekers (versterkt!) nauwelijks boven het geroezemoes uit.”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Raden Maar | Ken uw volksvertegenwoordiger… (Afl. 4)

Hehhh…, wat jammer nou, maar de laatste aflevering van ons raadspelletje Raden Maar leverde geen enkele winnaar op. Maak je het spelletje eens wat moeilijker, blijkt meteen dat niemand de stem in het audiofragment herkent en dat we net zo goed het geluid van een hoop wegwaaiende zandkorrels hadden kunnen laten horen. Reaguurder Rene dacht Laetitia Griffith te horen, maar helaas Rene: die is alweer een tijdje wethouder in Amsterdam. Het warmst deze keer was reaguurder Willem, die Naïma Azough raadde met als onderwerp `het haar van Femke Halsema na een flinke regenbui`. De naam die we echter wilden horen, is Chantal Gillard met als bijbehorend onderwerp de verdwenen Tsunamigelden uit Nederland.

Aan alles komt een eind, dus ook aan te moeilijke spelletjes op Sargasso. Bij deze dus nog één keer: in het audio-fragment hieronder hoort u de stem van een van de 150 volksvertegenwoodigers uit de Tweede Kamer. Ofwel: wie raadt de juiste naam en het bijbehorende onderwerp?

Klik hier voor het audiofragment…

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Raden Maar | Ken uw volksvertegenwoordiger… (Afl. 3)

Toegegeven. De eerste twee afleveringen van ons spelletje Raden Maar waren veels te makkelijk. Vorige week werd de stem die we zochten (Wim van de Camp van het CDA) al door de eerste reaguurder geraden! Gefeliciteerd dus Rene, al had je het onderwerp helaas wel fout: geen illegalen, maar draaideurcriminelen. Het koudst was reaguurder Meester, die Samira Bouchibti dacht te horen…

Om het de bezoekers van Sargasso niet al te makkelijk te maken, gaan we het spelletje vanaf nu echter iets moeilijker maken. Met nog onbekendere Tweede Kamerleden en nog kortere geluidsfragmenten. Voor wie nog niet eerder meedeed aan ons spelletje, nog een keer een uitleg: in het audio-fragment hieronder hoort u de stem van een van de 150 volksvertegenwoodigers uit de Tweede Kamer. Ofwel: wie raadt de juiste naam en het bijbehorende onderwerp?

Klik hier voor het geluidsfragment…

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Raden Maar | Ken uw volksvertegenwoordiger… (Afl. 2)

De stem in het fragment van vorige week was die van SP-kamerlid Sadet Karabulut, die tien voorstellen deed om segregatie en gettovorming tegen te gaan. De felicitaties gaan naar Freek Achterberg, die als eerste de juiste naam raadde. Het koudst was Verbal Jam (die meende de stem van Bas van der Vlies te horen…).

Maar een nieuwe week, dus een nieuwe kans. In het audio-fragment hieronder hoort u de stem van een van de 150 volksvertegenwoodigers uit de Tweede Kamer. Ofwel: wie raadt de juiste naam en het bijbehorende onderwerp?

Klik hier voor het audiofragment…

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.