Eigen welvaartsstaat eerst

Een genadeloze factcheck van de recente uitspraken van Dijsselbloem door gastblogger Bas Thijs. Dit stuk verscheen eerder op zijn eigen blog Grutjes. Hier de verkorte versie - voor de echte cijferfetisjisten geeft Bas op zijn eigen blog bij enkele uitspraken nog een aanvullende onderbouwing.    Dijsselbloem denkt dat ik niks te doen heb. Hij heeft natuurlijk mijn blog over vluchtelingen en de VVD gelezen, en nu dacht hij: weet je wat, ik laat die gast van Grutjes een heel nieuw artikel typen, over mij. Dijsselbloem, je bent een vervelende eikel. Een belangrijkdoener. En je liegt. Jeroen Dijsselbloem heeft gister namelijk groots en meeslepend geroepen: “Ze blazen de welvaartsstaat op!“ “Ze”,  dat zijn de vluchtelingen natuurlijk weer.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 11-02-2022
Foto: Opgelet, onderstaande tekst kan sporen van ironie bevatten

KRAS | Wie betaalt het hek?

, door

Sommige landen bouwen hekken of muren om andermans mensen buiten te houden, andere leggen ze aan om te voorkomen dat de eigen bevolking ontsnapt. De constante was steeds dat degene die het hek wil, dezelfde is als degene die het aanlegt en het betaalt. Dat was ooit.

Donald Trump wil een hek aanleggen en de rekening naar de Mexicanen sturen. Angela Merkel wil dat de Turken een hek bouwen en de rekening naar haar sturen. De meest innovatieve geesten zien het als een morele plicht van de Turken om ons te vrijwaren van Syrische vluchtelingen en laken daarom Angela’s betaalplan. Onze problemen moeten gratis door anderen opgelost worden. Wij willen dat, dus we hebben er recht op.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waar staan we voor

, door

Angst dat onze cultuur en traditie onder de voet gelopen worden door de komst van al die asielzoekers. Angst dat onze kinderen niet meer veilig zijn. Angst dat onze ouderen niet meer veilig over straat kunnen. Angst dat onze voorzieningen minder worden. Angst dat onze huizen ingepikt worden. Angst dat onze vrijheden verdwijnen…

Ooit was dit een trots en fier land! Stel je toch eens voor dat we alleen maar bang zouden zijn voor het water en het de schuld van alles zouden geven.
Nee, we deden er wat aan. We bouwden een land op en gaven het water een plek.

Voor welke traditie en cultuur sta je als je alleen maar angstig bent? Een sterke cultuur hoef je niet te verdedigen, die werkt aanstekelijk. Vanuit een sterke cultuur pak je problemen zo snel mogelijk aan en keer je ze ten goede.
Vanuit een sterke cultuur ga je onpopulaire maatregelen niet uit de weg maar maak je er het beste van. En dan ga je niet de beslissers bedreigen, want dat bedreigt de democratie. En dat laatste is ook onderdeel van onze cultuur.

Kom op! Help mee de problemen zo snel mogelijk op te lossen in plaats van ze op het bordje van iemand anders te leggen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waarom de vluchtelingenkwestie geen goud-wit-zwart-blauw jurkje is

, door

OPINIE - cc Flickr Leigh Blackall photostream relativisme #truth #relativismIn een recente column stelt Rob Wijnberg dat onze ‘meningen’ over de vluchtelingenkwestie of de dramatische aanslagen in Parijs van dezelfde soort zijn als onze meningen over het goud-witte of blauw-zwarte jurkje (voor de digibeten onder ons, het gaat om dit jurkje—zie ook deze post van Helen de Cruz). Volgens Wijnberg bestaat er wat betreft onze meningen over de jurk geen waarheid, en over de vluchtelingenkwestie evenmin. Wijnberg is niet de enige die hier zo over denkt. Dergelijk relativisme lijkt inmiddels salonfähig te zijn geworden.

Als ik naar de foto met de jurk kijk, zie ik hem als blauw-met-zwart, en ik krijg het niet voor elkaar om hem als goud-met-wit te zien. Wanneer ik naar een foto kijk van Syriërs achter hoge hekken in Hongarije, zie ik vluchtelingen, en krijg ik het niet voor elkaar om hen als gelukszoekers of terroristen te zien. Volgens Wijnberg zijn deze uitspraken dus wezenlijk hetzelfde.

Ik ben het daar grondig mee oneens. En dat is niet zomaar ‘een meningsverschil’.

Onlangs publiceerde Wijnberg zijn column ‘Waarom de vluchtelingenkwestie een goud-wit-zwart-blauw jurkje is’. Hij schrijft:

Het is een fenomeen dat mij al jaren mateloos fascineert: hoe kan het dat wij enerzijds een realiteit delen en anderzijds zulke waanzinnig uiteenlopende dingen zien als wij naar die realiteit kijken?

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Mededeling

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Waan van de dag

Geen verband tussen huizenmarkt en azc

, door

Nu.nl onderzocht alle huizenverkopen rond azc’s sinds 2000 en concludeert: maakt niks uit voor huizenprijzen, niet voor verkooptijd en ook niet voor criminaliteit in de buurt. Veelzeggend citaat:

Navraag onder makelaars uit verschillende delen van het land wijst uit dat ook 83 procent van hen denkt dat huizen minder waard worden bij de komst van een azc. Opvallend is dat dit alleen geldt voor makelaars die nog nooit hebben bemiddeld bij de verkoop van een huis in de buurt van een opvanglocatie. Van de makelaars die al wel woningen verkochten in de buurt van een azc gaf slechts 14 procent aan dat het azc van invloed is geweest op de verkoopprijs.

Foto: Ross Cowan (cc)

Humaan vluchtelingenbeleid rendeert

, door

OPINIE - Het huidige beleid voor vluchtelingen lijkt er volledig op gericht te zijn een groep mensen te kweken die de samenleving zoveel mogelijk schade aandoet. Tegenover dit beleid van versobering en afschrikken staat humaan beleid. En dat rendeert veel beter.

De zogenaamde vluchtelingencrisis houdt Europa en Nederland nu al maanden bezig. Zowel de burgers als de politiek lijken totaal overvallen te zijn door de komst van veel Syrische vluchtelingen. Door overmacht en uit puur populisme grijpt de politiek naar een beleid van afschrikking en versobering. Die afschrikking is een illusie, en gaat de problemen met vluchtelingen alleen maar groter maken.

Hieronder een paar van de mythes waarmee de kiezer door politici dagelijks worden bedrogen, gevolgd door een alternatief waarmee we gezamenlijk de problemen veel beter aan zouden kunnen pakken. Want dat alternatief is er wel degelijk.

De mythe van de dichte grenzen

Nog steeds gonst in Europa de mythe van de dichte grenzen. Als de grenzen maar dicht gingen, dan kwamen hier geen asielzoekers. Dit klinkt logisch, toch? In Nederland wordt deze illusie dan ook niet alleen door Wilders gevoed, maar ook door de VVD.

Uiteindelijk is het echter pure volksverlakkerij. Het beleid van de EU was altijd al gericht op dichte grenzen, op opvang in de regio en terugkeer wanneer dat mogelijk is. Wat Wilders en de VVD voorstellen is dus niets nieuws: dat is al decennialang staand beleid. Dit presenteren als een nieuw idee slaat dan ook nergens op.

Foto: Joan (cc)

Kunst op Zondag | Reizigers

, door

Reizigers: mensen die onderweg zijn met een doel. In die zin zijn vluchtelingen reizigers. Of reizigers zich overal thuis voelen, hangt deels af van de ontvangst. En van een gezonde reizigersmentaliteit.

Er is een wat al te romantisch beeld dat elke reis een belofte inhoudt. Terwijl het ook wachten, sjouwen en zere voeten betekent. Eén ding staat vast: zolang de mens bestaat, zolang reist zij.

Jan Brueghel de Oude – De karavaan, 1607.
cc commons.wikimedia.org Jan Brueghel (I) - The Caravan

Reislustigen hebben regelmatig trek. Wegrestaurants zijn zo oud als de weg naar Rome.

Isaac van Ostade – Reizigers bij een herberg, 1645.
cc commons.wikimedia.org Travellers at a Country Inn 1645 Isaack van Ostade

Waar anders dan bij openbaar vervoer stations, vind je drommen reizigers? Waaronder dit trio in Venlo.
Piet Killaars – De Reizigers, 1960, station Venlo.
cc commons.wikimedia.org Beeldhouwwerk, staat voor het NS stationsgebouw - Venlo - 20397499 – RCE

Of deze ‘backpacker’ van Paul Gees.
Paul Gees – De reiziger, 1999, station Tunrhout (Be).
cc commons.wikimedia.org Turnhout treinstation foto7 2010-10-03 13.41

De Spaanse schilder/beeldhouwer Eduardo Úrculo was in zijn laatste jaren veel met het thema reizen bezig. In Madrid staat ‘El viajero’ (de reiziger), een stilleven van koffers, een hoed, een paraplu en een jas. De reiziger is nergens te zien. In Oviedo wel. Daar staat de geheimzinnige reiziger (hij heeft een naam, maar niemand weet wie het is), leunend tegen zijn bagage.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Justine SB (cc)

Rotte compromissen, terechte zorgen

, door

ANALYSE - “Hoed u voor rotte compromissen”, zou Albert Einstein ooit gezegd hebben. Het lijkt een uitvlucht: “Je moet nu eenmaal compromissen sluiten”. Dat is waar in een meerpartijensysteem. Maar ook een tweepartijensysteem verlamt, als men niet naar elkaar luistert: vraag het Obama, die verstrikt is in de polarisatie tussen Democraten en Republikeinen.

De sociaaldemocratie is historisch en principieel geneigd tot het compromis: de sociaaldemocraat is een “zondige reformist”, die last heeft van vieze handen, bij het maken van kleine stappen richting heilstaat. Die kleine stappen hebben ons een wereld gebracht, waarom kolonnes vluchtelingen ons te voet komen opzoeken. Het gaat dan niet alleen om materiële welvaart, maar vooral om vrijheid, democratie en mensenrechten.

In discussies kom ik “terechte zorgen” tegen, die brandstichting, verstoorde vergaderingen en bivakmutsen niet rechtvaardigen, maar toch kunnen verklaren. Als je dan door vraagt welke die terechte zorgen zijn, dan is het vooral dat het ons geld gaat kosten, de zorg dat wij gedwongen worden onze welvaart te delen met vluchtelingen.

Angela Merkel verdient lof voor haar bijdrage aan de vrede, voor haar angst voor de “bruine herfst” die zich in Duitsland nu lijkt te ontwikkelen. De vraag is: kan een democratie historische uitdagingen wel aan? Onze traditionele geneigdheid tot compromissen leidt niet tot groots management van problemen. Ook niet tot grootse moraliteit.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende