Privatisering en publiek terrein

In Amsterdam heerst zorg over de aankopen van buitenlandse investeerders in de stad. Het Paleis van Justitie op de Prinsengracht is in handen van een buitenlandse groep die er een hotel van wil maken, dure panden aan de grachten zijn door Chinezen en Russen gekocht, veel winkels op de Zeedijk zijn recent overgenomen door Egyptische Kopten die er ijssalons en steakhouses willen vestigen. Mij kan het weinig schelen of binnen- of buitenlandse tycoons de parels van de stad opkopen. Het onderscheid tussen ‘Nederlands’ en ‘niet-Nederlands’ is sowieso irrelevant. Zowat alle van oudsher Nederlandse bedrijven zijn inmiddels in handen van buitenlandse eigenaars: van de Hema en V&D tot UPC en KLM. Voorts brengen globalisering, migratie, inburgering en de snelheid van investeerders inherent met zich mee dat iedereen in zowat elk land kan investeren. Wie het marktdenken heeft omhelsd, heeft weinig recht van klagen wanneer voorheen nationaal of lokaal eigendom in buitenlandse handen raakt. That’s the whole game: wie het meeste biedt, wint binnen die denktrant nu eenmaal alles. Mijn zorg is een andere.

Foto: Kort - illustratie Sargasso

KORT | Klaag SNS-aandeelhouder aan

OPINIE - Dijsselbloem stelde me niet teleur met zijn behandeling van de aandeelhouders van SNS. Even was ik bang dat hij voor de aandelen zou betalen. Dat deed hij niet. Ze zijn onteigend. Hun ongenoegen daarover maak ik op uit het aangekondigde proces. ‘Ja, want, snif, de toezichthouder heeft het gedaan’.

Even het perspectief. Die onteigende aandeelhouders hebben als eigenaren, voormalig CEO Sjoerd van Keulen als een kleuter met duplo laten bouwen aan een vastgoedportefeuille waar hij niets van begreep en waar ook na oktober 2008 nog miljoenen in zijn gestoken. Als eigenaren lieten ze dat gebeuren en stemde daarmee stilzwijgend in met het risico dat SNS voor de staat zou gaan vormen. Het eigen falen, door niet tijdig het SNS-bestuur te corrigeren, heeft deze ingreep en dus – ironie – hun onteigening, noodzakelijk gemaakt.

Wordt die rechtzaak doorgezet dan zou de landsadvocaat misschien de volgende opdracht kunnen krijgen. Klaag diezelfde aandeelhouders aan voor de wanprestatie die ze leverden door niet in te grijpen. Laat de staat, uit naam van ons allen, de kosten voor Nederland op hen proberen te verhalen. Los van de vraag of zo’n zaak veel juridische aangrijpingspunten heeft, kan ze als publiek signaal een succes zijn.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Advies: ‘Verdien extra geld, wacht met nieuwe huurcontracten!’

Belangenvereniging Vastgoed Belang adviseert zijn leden  – particuliere verhuurders en beleggers in particulier vastgoed – te wachten met het tekenen van huurcontracten tot ná 1 oktober. Vanaf die datum kunnen hogere huren gevraagd worden dankzij de wetsveranderingen van minister Donner, die de puntentelling voor huurwoningen met 15 tot 25 punten verhoogt. Met name verhuurders in schaarstegebieden (lees: de steden in de Randstad, zoals Amsterdam) wordt op het hart gedrukt mensen te laten wachten tot hen een hogere huur berekend kan worden. Een huurverhoging van wel 125 euro. Zie een afbeelding van de nieuwsbrief die ik vanavond kreeg toegestuurd:

Zo gaat dat dus. Maar hiervoor was de puntentellingverhoging toch niet bedoeld, meneer Donner? Die huurverhoging was toch bedoeld om de woningmarkt weer in beweging te krijgen? Nu blijft iedereen zitten…

[kaj]
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bloemetjesgeld

Vanaf heden neemt Sargasso geregeld stukken over van Leugens.nl. Deze bijdrage is geschreven door Peter Olsthoorn.

Gelezen: NOS, Volkskrant, NRC, Quotenet, FD

“Ja, ik heb mensen omgekocht…Het mocht van mijn werkgever Bouwfonds, die wist er van. Iedereen deed zo.” Was getekend Joannes Ferdinand Maria van Vlijmen, voor de rechtbank te Haarlem tijdens het proces over de ‘zaak-Klimop’ over de vastgoedfraude met het Philips Pensioenfonds en Bouwfonds Vastgoed Ontwikkeling . Hij is hoofdverdachte samen met Nico Vijsma en Cees Haksteege.

De zaak gaat over valsheid in geschrifte, omkoping, oplichting, witwassen en deelname aan een criminele organisatie. Directeuren van het pensioenfonds van Philips zijn de belangrijkste verdachte omgekochte bazen. Ook makelaar Harry Mens wordt verdacht.

Gouden horloges, fraaie reisjes, feesten, diners, geld uit transactie op privérekeningen, het was geen uitzondering maar gewoonte volgens Van Vlijmen.

Voor het verdelen van dit ‘bloemetjesgeld’ maakte de Van Vlijmen ‘potjes’, voorzieningen voor kosten van omkoping. Het was geen ‘overwinst’ zoals justitie betitelt, maar gewoon een onderdeel van hoge winsten die als smeergeld werden bestempeld. De fiscus wist ervan.

Het was cultuur, zo bleek ook uit gesprekken van onze redacteur Ton Biesemaat eerder met met Edwin de Roy van Zuydewijn had. Van Vlijmen kocht zijn landgoed in Heemstede van Felix Rhodius, zestien jaar lang de baas van het Kabinet der Koningin.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.