Closing Time | 2 8 1 4

https://www.youtube.com/watch?v=4Zg33W_O3Aw Deze korte tour binnen het genre vaporwave eindigt (voor nu) met het duo 2 8 1 4, omdat zij wilden laten zien dat je vaporwave kunt maken zonder de geijkte muzaksamples te gebruiken. Het album Birth Of A New Day klinkt… luisterbaar, mooi, overwegend soothing zelfs, met hier en daar wat donkere randjes. Hoe je hierin nu nog een ironische versie van 'corporate mood music' of feelgoodmuzak moet horen is mij een raadsel, maar je kunt je afvragen of vaporwave überhaupt niet gewoon een bullshitgenre is dat echt had kunnen zijn.

Door: Foto: Ted (cc)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Closing Time | Macintosh Plus

Floral Shoppe (2011) van Macintosh Plus (een van de vele aliassen van Ramona Xavier) heeft de eer het eerste album te zijn dat als vaporwave werd gedefinieerd en wordt beschouwd als het meest toonzettende album voor het genre. Haar vaporwave-stijl lijkt weinig op James Ferraro’s chaotische gesampelde Windows95-tunes (de CT van gisteren), hoewel het vertragen en vervormen van samples van R&B- en soulnummers nou ook niet altijd prettige muziek oplevert – maar goed, je moet het dan ook ironisch beluisteren. Vaporwave is in feite kitch in overdrive – zie de cover. (De Twin Towers refereren aan de ongeschreven regel dat artiesten geen samples van na 9/11 gebruiken.) Dit nummer (‘Geography’) is opgebouwd uit een uitgerekt sample van een oud computerspel.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Closing Time | James Ferraro

Net als Oneohtrix Point Never, die we gisteren in de Closing Time hadden, wordt James Ferraro beschouwd als een van de pioniers in het genre ‘vaporwave’. Dit genre ontstond zo’n tien jaar geleden online als een ironische bewerking van feelgoodmuzak, opgebouwd uit samples van lounge- en liftmuziek, wat je hoort als je in de wacht staat, de openingstune van Windows, de niksige deuntjes onder een informatieve video. Deze muzak – ‘corporate mood music’ – klinkt optimistisch en hoopvol maar uiteindelijk is het vaag, vervreemdend en leeg, zo leeg als onze consumptiecultuur en het hyperkapitalisme. Niet voor niets doet het woord vaporwave denken aan vaporware.

Closing Time | Oneohtrix Point Never

Bij Oneohtrix (One-oh-trix) Point Never weet je nooit wat je krijgt, en op zoek naar een nummer om hier te delen werd me ook duidelijk dat zijn muziek totaal ongeschikt is om in losse nummers te luisteren. Niet dat zijn albums nou per se een coherent geheel zijn, maar daar zit nu juist voor een groot deel het luisterplezier: van het ene in het andere gegooid worden – iets dat in dit ene nummer ook al enigszins gebeurt. Op zijn derde album R Plus Seven uit 2013, waar ‘Zebra’ op staat, poogt hij iets nieuws te maken van niksige digitale geluiden van de jaren ’80, wat hem een pionier in ‘vaporwave’ maakte (waarover morgen meer). Hierna zijn er nog acht albums en een paar singles uitgekomen en inmiddels klinkt OPN alweer totaal anders.