In Argentinië wordt de geschiedenis sneller geschreven dan God kan lezen, schreef de Nederlandse journalist Jan van der Putten ooit. Dat citaat is zeker van toepassing op de afgelopen week. Vandaar een heuse Argentinië-special vandaag. Bij de Argentijnse presidente Cristina Kirchner is een hersenbloeding geconstateerd. Gisteren werd ze opgenomen in een kliniek in Buenos Aires, nadat ze een tintelend gevoel in haar linkerarm voelde. Vandaag gaat ze onder het mes. De gezondheidsproblemen van de president komen bijzonder ongelegen: Cristina speelt een belangrijke rol in de campagne van de parlementsverkiezingen later deze maand. Haar kandidaten staan op achterstand in de peilingen. Als het Kirchnerisme geen meerderheid in het parlement behaald, kan Cristina een eventuele herverkiezing in 2015 vergeten. Daar is namelijk een wijziging van de Grondwet voor nodig.
La Cumparsita is zo’n nummer dat iedereen kent. Het werd in 1916 gecomponeerd door de zoon van een nachtclubeigenaar in Montevideo, de bakermat van de tango. Bovenstaande uitvoering uit 1930 is van de Italiaanse tenor Tito Schipa. Voor liefhebbers van iets moderners is hier een versie in elektrotango.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
ELDERS - Deze week uit Latijns-Amerika: gevangenisnieuws uit Brazilië, Honduras en nogmaals Brazilië, hoeveel verandering zal legalisatie van (soft)drugs brengen, en Chile scherp bekritiseerd voor het gebruiken van antiterreurwetgeving tegen Mapuche-indianen.
Gevangenissen en inmates in het nieuws deze week. Ten eerste Brazilië: daar kwam deze week een tweede ronde veroordeelingen in de rechtszaak over een grote gevangenisrel in 1992 waarbij destijds maarliefst 111 zware jongens het leven lieten. In april werden al 23 politieofficieren veroordeeld; deze week kwamen daar nog 25 namen bij, die eenieder maarliefst 624 jaar straf kregen voor hun rol in de dood van 52 van de 111 gevangenen. Van die 624 zullen ze er echter niet meer dan 30 moeten uitzitten – het maximum in Brazilië.
In Honduras ook grimmig gevangenisnieuws: een nieuw rapport concludeert dat de staat aldaar geen enkele controle meer heeft over het penitentiaire systeem en dat gevangenen de touwtjes stevig in handen hebben – vaak met zeer nare situaties tot gevolg. De brand in februari vorig jaar bijvoorbeeld, waarbij ongeveer 360 gevangenen omkwamen.
Nogmaals terug naar Brazilië, dan, voor een iets vrolijker bericht uit de bajes: gevangenen verruilen daar injectie- voor breinaalden en breien vrolijk mee aan de mode van ontwerpster Raquel Guimaraes. Wat de heren er overigens van weerhoudt de oranje naalden bij conflict in ’s buurmans oogkas te boren – of de naalden als sporten van een touwladder te gebruiken – is niet geheel duidelijk. In elk geval: whatup my knitta!
NIEUWS - In Uruguay wordt deze week het homohuwelijk behandeld in het parlement. Het zou na Argentinië het tweede Latijns Amerikaanse land kunnen worden dat het homohuwelijk mogelijk maakt. Neemt de homofobie af in het continent?
Terwijl in Frankrijk boze katholieken de straat op gingen om tegen het homohuwelijk te protesteren, lijkt het klimaat in Zuid-Amerika juist steeds gay friendlier te worden. Drie opmerkelijke voorbeelden afgelopen week illustreerden die liberaler wordende Latinomentaliteit.
Allereerst de behandeling van het homohuwelijk in het Uruguayaanse congres. Als het wetsvoorstel behandeling beide houses overleeft, wordt het land na Argentinië de tweede in Zuid-Amerika met een legaal homohuwelijk. Overigens trok hier ter stede (Buenos Aires) afgelopen week de Gay Pride Parade door de straten: geweldige foto’s van Leandro Aguirre staan hier, met deze briljante Cupido als mijn persoonlijke favoriet.
Iets verder naar het noorden, in Cuba, werd deze week de eerste transseksuele vrouw verkozen in een (lokale) regeringsfunctie. Adela Hernandez, geboren als man maar van kinds af aan levend als vrouw, zat twee jaar in de gevangenis vanwege “gevaarlijk”. Haar eigen familie had de aangifte ingevuld. Haar verkiezing is het tweede teken aan de wand voor afnemende homofobie in Latijns-Amerika.
Ook The Economist heeft het pro-gay sentiment opgepikt en meent zelfs een mondiale trend naar liberalere, LGBT-equalitywetgeving waar te nemen. Hun Daily Chart toont het overzicht: elf landen met legaal huwelijk voor homokoppels, twaalf jaar nadat Nederland voor het eerst de stap zette. De verkiezing van Obama en de legalisering van het homohuwelijk in enkele staten draagt ongetwijfeld bij aan de timing van het artikel. Het belang van de Latino-stem in Obama’s herverkiezing is vaak benoemd: dat zijn steun voor LGBT-rechten bijdraagt aan die Latino-stem is wellicht minder bekend.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Nemesis is een luidruchtige band uit Uruguay, die qua internationale exposure nooit verder is gekomen dan een tripje naar de overkant van de rivier, Buenos Aires. Terwijl ze toch een hartstikke leuk stopmotion clipje gemaakt hebben.
De recente bezuinigingen op de Nederlandse strijdkrachten nopen tot ongewone maatregelen. Behulpzaam als ik ben, verwijs ik de commandanten van de Koninklijke Marine graag naar de onderstaande gebeurtenis uit de Uruguayaanse Burgeroorlog:
It was in South America. The officer wasCommodore Coe of the Montevidean navy, in an engagement with Admiral Brown of the Buenos Ayrean service. The commodore’s ship had exhausted her ammunition, and the first lieutenant came excitedly to the commodore asking, ‘What are we to do, sir? The lockers are empty.’
‘All empty?’ asked the commodore.
‘Every one of them,’ said the lieutenant — ‘round shot, grape, canister, double-head, all gone!’
‘Is the powder done?’ asked the commodore.
‘No, sir, we’ve plenty powder.’
‘Well,’ said the commodore, ‘we had a darned hard Dutch cheese at dinner to-day; do you remember?’
‘I ought to,’ said the other, ‘I broke the carving-knife trying to cut it.’
‘Are there any more aboard?’
‘About six dozen; we took them from a droger.’
‘Will they go into the 18-pounders?’
‘By thunder! commodore,’ cried the lieutenant, ‘that’s an idea. I’ll go and try ’em.’
Presently the guns of their ship, the ‘Santa Maria,’ re-opened fire. Admiral Brown, on the opposing ship, found shot after shot flying over his head. Presently one of them struck his mainmast, and as it did so, shattered and flew in every direction. ‘What, in all creation, is that the enemy is firing?’ exclaimed the startled admiral.
Uruguay en Nederland, er zijn toch echt meer overeenkomsten dan verschillen te noemen. Twee kleine landjes van dozenschuivers aan de delta. Allebei goed met koeien en gras. Voor beiden was vroeger alles beter, alleen waar de een terugverlangt naar de spruitjeslucht van de jaren vijftig zwijmelt de ander bij de roaring twenties met haar casino’s en bordelen. Beiden hebben een grote buur die veel meer bereikte op wereldkampioenschappen. Maar ondertussen kunnen ook Uruguay en Nederland terugkijken op memorabele voetbalmomenten. Beide landen willen revanche voor 1974, maar om verschillende redenen… De een mist vandaag belangrijke sterspelers, de ander zou onverwachts kunnen worden getroffen door overmoed. Een voorbeschouwing, die straks alweer overbodig is. Het Sargasso Café is geopend we drinken maté met jenever, moge de beste winnen.
Gewonnen dus.
Voor de derde keer sinds het begin van het WK in 1930 staat Nederland in de finale.
Wordt het een revanche op Duitsland voor 1974? Of wordt het een revanche op de Spaanse oorlog?
Wat het ook wordt, van Bronckhorst verdient een medaille.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Uruguay is het eerste land in de wereld waar nu per wet is vastgelegd dat marihuana, teelt en gebruik, legaal is. De senaat stemde vandaag ook in met het voorstel.
Als oud-president Tabaré Vázquez had mogen meedoen aan de presidentsverkiezingen in Uruguay eergisteren, was hij waarschijnlijk herkozen, maar hij brak met de recente Zuid-Amerikaanse traditie om de grondwet in zijn eigen voordeel te wijzigen, dus hij mocht niet meedoen. Nu wordt zijn partijgenoot José Mujica de nieuwe president, zij het dat daar nog een tweede ronde aan te pas moet komen.
Mujica is een voormalige guerillacommandant die onder de dictatuur (1973-1984) veertien jaar vastzat. Dat verleden speelt nog levensgroot in het land. In de week voor de verkiezingen oordeelde het hooggerechtshof van Uruguay dat de amnestie voor mensenrechtenschenders onder de dictatuur illegaal was. Prompt mocht Gregorio Alvarez, de laatste dictator, voor vijfentwintig jaar achter de tralies.
Het linkse Breed Front, waar Vázquez en Mujica toe behoren, flirt af en toe met Venezuela en Cuba, maar vaart ondertussen een centrumlinkse koers in het kielzog van de Braziliaanse president Lula: een markteconomie met een strenger belastingbeleid voor de maatschappelijke toplaag ten faveure van vele sociale programma’s voor de onderlaag. Daar zal met een voormalige extreem-linkse guerilla vermoedelijk weinig aan veranderen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.