Het haalt de kranten in Nederland af en toe als een klein bericht: het landbouwconflict in Argentinië. Sinds maart worden wegen geblokkeerd en is er met grote regelmaat tekort aan producten als melk, vlees en alles wat verder via de weg wordt aangevoerd. Het conflict draait om een belastingverhoging die de regering van presidente Cristina Fernandez de Kirchner bedacht om de kas te spekken/een begrotingstekort aan te vullen/nieuwe plannen te ontwikkelen.
Komende week bereiken we dag honderd van het conflict, dat heen en weer schommelt tussen ‘bijna opgelost’ en ‘op het punt van exploderen’. Deskundigen houden het erop dat die fase nog wel een tijd zal duren. Intussen loopt de schade op, zowel voor de sector als voor de wankele economie in het algemeen. Sectoren die veel met de landbouwers te maken hebben, zoals bijvoorbeeld de vervoersbranche, zijn partij geworden en voeren eigen acties. Het wordt steeds moeilijker de deksel op de doos van Pandora te krijgen.
Veel van de actie vindt plaats in de provinciestad Gualeguaychu, waar de mensen maar druk zijn met conflicten. Sinds een jaar of twee speelt namelijk ook het uitzichtloze conflict tussen Argentinië en Uruguay over een papierfabriek. Het ding staat er inmiddels en er wordt gewerkt, maar de Argentijnen hebben zich nog geenszins met het idee verzoend en blijven bij tijd en wijle de brug tussen hun land en Uruguay bezetten.
Ze staan natuurlijk niet alleen in hun vermogen en conflict een lekker lange looptijd te geven. Colombia strijdt al veertig jaar met de FARC en ook dat conflict kent zijn ups en downs. De ene regering negeert, de andere collaboreert, een volgende wil onderhandelen en weer een andere gaat op oorlogspad. Nieuwe ronde, nieuwe prijzen, maar heeft u vooral even geduld.
Meer conflicten voor volhouders: Nicaragua heeft sinds een jaar of tachtig een eigen appel te schillen met Colombia. Het gaat om een eilandengroep voor de kust van Nicaragua, die sinds 1931 aan Colombia toebehoort. Nicaragua vindt van niet en iedere kans die er is om Colombia diplomatiek dwars te bomen wordt met het enthousiasme van een kind dat een knikker terug kan pikken aangegrepen. Argentinië zeurt nog steeds om de Falklands, die ze hardnekkig Malvinas noemen en zelfs meenemen in hun weerbericht.
Bolivia heeft in zijn regeringscentrum La Paz een compleet museum gewijd aan een strook land die in een oorlog in 1883 verloren ging en sindsdien aan Chili behoort. Bij tijd en wijle zijn er nog schermutselingen, meest diplomatiek. Als het op conflicten aankomt zijn het mensen van de lange adem, Zuid-Amerikanen. Je schouders ophalen en doorgaan of je verlies accepteren en opnieuw beginnen is geen deel van het vigerende machismo.
Het siert de landen dat ondanks alle langlopende tegenstellingen eindelijk stappen vooruit gezet worden op het gebied van continentale samenwerking. Op 23 mei van dit jaar werd het handvest van de UNASUR, de Unie van Zuid-Amerikaanse Naties, bekrachtigd. Om het struikelbok van het machismo te ontwijken is voorlopig wijselijk gekozen voor een vrouwelijke voorzitter, de Chileense presidente Michelle Bachelet.
Reacties (20)
Ik stoor me behoorlijk aan het samenvoegen van een landbouwconflict met b.v. een bezitsconflict over eilanden van Nicaragua. Of nog oudere eigendomsconflicten.
Een landbouwconflict is van een totaal andere orde en heeft totaal andere effecten. Landbouwconflicten moeten – vandaag de dag? – worden gezien in de context van wereldbevolking, energieverbruik etc…
Dit is nietszeggend.
En verder kan ik – maar misschien is Google niet up to date of zoek ik niet goed – niet zo makkelijk iets vinden over een (het?) landbouwconflict in Argentinie. Een bron zou aardig zijn ipv een niet te volgen filmpje.
Voor Hans:
http://www.google.com/search?q=argentina+agriculture+conflict
@1: Een landbouwconflict is van een totaal andere orde
Dit landbouwconflict niet. Het gaat namelijk niet om honger maar gewoon om geld. Met de hoge voedselprijzen willen de boeren hun product liever exporteren, waardoor ‘de eigen bevolking’ mogelijk in de problemen komt. Hetzelfde dreigde in India – grootste rijstproducent ter wereld – te gebeuren, maar daar heeft de overheid eveneens ingegrepen.
@zmc: dank. In het Engels. Had ik aan moeten denken. Maar ja, het had de Nederlandse kranten gehaald zo zegt het log.
@JSK
Natuurlijk gaat het landbouwconflict om geld. droog gezien gaat de energiecrisis voorlopig ook alleen maar om geld (straks niet meer want dan is er geen olie meer. Het landbouwconflict gaat straks ook niet meer om geld want dan is er niet genoeg voedsel voor de bevolking: sommige dingen zijn niet in geld uit te drukken of zijn geen economische afweging. Ze zijn er gewoon. Voldongen feiten.)
Maar je gaat me toch niet vertellen dat het conflict om de Malvina’s of welke territoriaal eilandenconflict ook met dit landbouwconflict te maken heeft. Als het wel zo is mag je het me uitleggen.
Of het nu om geld gaat of niet. Export belastingen zijn het domste middel. Daarmee draait argentinie haar eigen landbouw sector de nek om.
Brazilie is daar een tijdje geleden mee opgehouden, zie daar, het verschil!!!
Verder snap ik de stappen van argentijnse landbouw, naar papier fabrieken, farc en eilanden groepen ook niet zo goed.
#3
Als Kirchner wil dat de boeren minder exporteren, moet ze maar wat aan de peso doen.
http://finance.yahoo.com/currency/convert?from=EUR&to=ARS&amt=1&t=2y
@6: Ik weet het niet zeker, maar ik denk dat die gekoppeld is aan de dollar en dat Kirchner er dus relatief weinig aan kan doen.
@5: Gezien de huidige voedselprijzen draai je de landbouwsector niet de nek om met wat exportbelasting. Het is zelfs alleszinds redelijk om die te heffen vanuit Argentijns oogpunt. De boer kan in het buitenland ineens gouden bergen vangen, met als gevolg dat de eigen bevolking zonder eten zit.
@7:
Ik vraag me af of een exportbelasting het beste is. Als de Argentijnse boeren 2x zoveel kunnen verdienen, dan moet de Argentijnse overheid ook ruwweg 2x zoveel belasting kunnen innen van die boeren. Dan moet ze alleen nog een goede manier verzinnen om dat bij de arme mensen te krijgen die last hebben van de gestegen voedselprijzen.
Misschien is dat wel beter dan een exportbelasting. Maar dat weet ik niet zeker. Misschien is de exportbelasting ook wel beter.
@8: De Argentijnse regering moet op de 1 of andere manier voorkomen dat de boeren teveel voedsel exporteren. Met geld staat de regering nog betrekkelijk nergens (Ja ze kunnen er dan voedsel mee gaan kopen in het buitenland en dat uitdelen, maar dat is wel erg inefficient).
Maar een exportbelasting zorgt ervoor dat de boeren minder winst maken, en dat geld niet kunnen investeren in het ontginnen van nieuwe landbouwgebieden of het verhogen van hun huidige productiviteit. Dat wil je toch ook niet?
Z-Amerika, is zoiezo een continent waar je nooit echt veel van hoort of merkt. Het gaat er niet niet slecht genoeg (of goed genoeg).
Een continent met zoveel potentie zou toch beter moeten kunnen zou je zeggen. Die macho-cultuur kennen wij niet. Je bent daar natuurlijk al snel een slappe zak, in Afrika is het met het machismo nog erger gesteld. Conflicten worden imo te vaak gebruikt om eigen falen te camoufleren.
@10: De boeren daar maken al veel meer winst dan ze willen investeren in ontginning of verhoging van productiviteit. Er is ook weinig reden tot verhogen van de productie als je per eenheid erg hoge winsten maakt. Daarnaast produceert Argentinie een veelvoud van de eigen consumptie aan voedsel, dus waarom zou je dat niet willen?
@diversen. Ok, de stap van landbouw- naar andere conflicten is wellicht wat onduidelijk. mijn punt is, zoals m.i. uit de titel wel blijkt dat er op dit continent nogal wat conflicten zijn die heel lang duren omdat het kennelijk niet lukt ze op te lossen via diplomatiek/overleg/poldermodel of wat dan ook. Overigens zijn de conflicten allemaal in zoverre verwant dat ze te maken hebben met koloniale erfenis en de tegenstelling tussen arm en rijk die (mede) daaruit voortvloeit. En regeringen maken dankbaar gebruik van symbolen als eilandengroepjes of stukjes land om een verder verdeelde bevolking achter zich te scharen. het landbouwconflict in argentinie heeft wortels in onder meer de tegenstellingen tussen grootgrondeigenaren, kleine boeren en stedelingen, die nu de politieke macht hebben. hoop dat dit eea verduidelijkt.
@Hanedop, Ik vind het een beetje ver gezocht om alle problemen in 1 stuk te vatten.
Argentinie draagt de last van het verleden waardoor het niet meer kan optreden. Om bijvoorbeeld aan te haken bij die fabriek in Uruguay. De brug naar Uruguay wordt met enige regelmaat bezet. Ik meen me te herinneren dat zowel Argentinië als Uruguay probeerden de fabriek naar hun land te halen. Uruguay lukte het en in no-time stak er een enorme golf van verontwaardiging op over de vervuiling die een dergelijke fabriek met zich meebrengt…. Populisme… Saillant detail dat Botnia, de veelbesproken fabriek, mede door Argentijnse bedrijven is gebouwd. Er wordt weinig aan gedaan om de brug open te houden terwijl dit voor de handel en de internationale betrekkingen wel zo goed zou zijn. Zou men de brug willen ontzetten dan is dit nog niet zo heel makkelijk. Alhoewel Argentijnse agenten een wapenstok bij zich dragen zijn ze bang deze te gebruiken. Iedere vorm van geweld van agenten wordt meteen weer in verband gebracht met het Fidela regime.
Het grote voedselprobleem ontstaat door de sprinkhaan/struisvogel politiek van Kirchner. Argentijnen eten veel vlees en om het volk tevreden te houden heeft Kirchner een tijd terug vaste prijzen voor bepaalde stukken vlees opgelegd. Gevolg de exclusievere stukken vlees gingen in prijs razendsnel omhoog (de bife de chorizo, bife de lomo etc.). Nu meenn ik mij te herinneren (Hanedop jouw input?) dat de Argentijnse regering een vast quotum heeft ingesteld op dat moment. Het fokken van vee is een traag proces, het begrip mestkalveren kennen ze niet en miljoenen koeien lopen relaxed te grazen in de Pampas. Veel boeren zagen de bui hangen met het vlees en schakelden over op gewassen zoals soja. Net voor de oogst kwam Cristina met haar tax-roof. Gevolg iedereen boos…
De lange looptijd van veel conflicten zit hem in de ego’s van veel zuid-amerikanen. Dat zie je in Gualeguaychu en ook bij Las Malvinas.
Mijns inziens moet de Argentijnse regering een paar zaken doen om orde op zaken te stellen.
-Belastingtarief vaststellen en bevriezen voor een bepaald aantal jaren.
-Exportquotum procentueel maken i.p.v. vast volume (zoals het bij mijn weten nu is).
-Rente omhoog om inflatie te drukken.
we sure as hell whipped their asses die kleine opdondertjes.
Britannia Britannia rule the waves.
Zie nog zo die exocet door het laadruim denderen. dat was een carné val.
Thatcher ! the iron bitch wist tenminste hoe ze een verkiezing moest winnen.
kost je een bataljon mariniers en een rot stuk varen ,maar downingstreet 10 was het en werdt het.
@winky
onderschrijf volledig je conclusie dat de conflicten zo lang duren vanwege de ego’s van leiders alhier.
over het landbouwconflict verder: inderdaad gebruikt de regering allang allerlei sturingsmiddelen als qouteringen en prijsafspraken om prijs en produktie te regelen. ook met supermarkten worden prijsafspraken gemaakt om levensmiddelen betaalbaar te houden.
het probleem is nu nogal veelzijdig: het gaat om een strijd tussen de lokale, provinciale overheden en de centrale regering, over provincie versus grote stad buenos aires, over grote landeigenaren versus kleine boertjes.
Je oplossingen lijken me wat te kort door de bocht. er is sprake van een enorme vetrouwensbreuk. Het belastingtarief bevriezen zou alleen helpen als het op de huidige 35% bleef (maar ja, dat is nu net waar het de regering om begonnen is, ze willen de belasting drastisch verhogen nu het goed gaat. maar toen het in 2001 zwaar tegenzat ging de belasting niet omlaag, het is dus een deal met maar een winnaar, de regering)
De rentestand veranderen zal niet veel helpen: mensen vertrouwen sinds de crisis in 2001 de banken niet, vertrouwen de overheid niet en vertrouwen cijfers over inflatie niet. wie geld heeft zet het asap om in bezit, dollars of euros.
argentinie zal ingrijpend moeten veranderen in zijn instituties. Voor investeerders blijft argentinie een beperkt betrouwbare partner en zolang de verdienende klasse van argentinie geen vertrouwen heeft in de regering en zich bij elke verkiezing gepiepeld voelt zal elk mogelijk conflict slepend worden en zal de economie niet structureel verbeteren.
@ Bismarck
-de peso is sinds 2002 niet gekoppeld aan de dollar.
-het conflict is zuiver een geldkwestie. De regering ziet een mogelijkheid geld te onttrekken aan een sector waarin het sinds enkele jaren goed gaat. Je opmerking over dat de agrariers hun winsten niet bereid zijn te investeren slaat als tang op varken. Kom eens kijken naar de vaart in investeringen van de laatste 3 jaar zou ik zeggen.
– ook je opmerking dat de maatregel wordt ingevoerd om voedselexport te beperken om tekorten in eigen land te voorkomen is onzin. Er is geen voedseltekort in Argentinie.
Ik heb de stellige indruk dat je weinig van landbouw weet en nog nimmer in Argentinie bent geweest?
@17: Beste Mark, ik heb er niets tegen als je het niet met me eens bent, of mijn beweringen weerlegt, maar doe dat dan wel met argumenten of onderbouwingen en niet tackels op de benen.
Voor de duidelijkheid en om mijn 100% correcte en dito briljante reaguurscore te handhaven: Mark in #17 is niet ikke. Vriendelijk verzoek ik deze persoon (m/v) een andere nick te kiezen, ik bezit namelijk het octrooi, patent, merkrecht, databankenrecht en monopolie op deze ozo originele naam te Sargasso*.
*tot het tegendeel is bewezen dat is.
@Hanedop;
Met het bevriezen van het rentetarief bedoelde ik inderdaad bevriezen op één niveau waar iedereen zich in kan vinden. (oftewel onder dat van de regering).
In deze context moet je de rentestand los zien van het vertrouwen van de mensen. Zolang de mensen op een uiterst aggresieve manier allerlei leningen en kredietfaciliteiten aangepraat krijgen (ja daar is onze leen van frisia niks bij) zal er geldgroei zijn. De witgoedzaken schreeuwen van de daken hoe ze jou wel niet aan die dure flatscreen helpen.. “cinco cuotas sin interes!!!” Banco Santander, Rio, etc etc etc smeren je creditcards aan. Gevolg: geldgroei en inflatie, het meest krachtige middel om dit te remmen is renteverhoging. Het is inderdaad een treurig feit dat het gros van de Argentijnen grote hoeveelheden geld in kluizen heeft liggen. Sommigen investeren in vastgoed maar die sector lijkt ook over de top heen te zijn. Kijk maar naar de enorme hoeveelheid nieuwe luxe appartementen die worden gebouwd. Ik weet wel waar ik over een paar jaar wil kopen hoor…