Tomás Saraceno Archives

Kunst op Zondag | Dan maar de lucht in – Tomás Saraceno

Reizen zonder fossiele brandstoffen. Ook zonder helium of waterstof. Zelfs geen zonnepanelen, accu's. Kunstenaar Tomás Saraceno heeft ontdekt dat het kan. Sinds 2007 gaat zijn Museo Aero Solar (Museum van lucht en zon) de wereld rond. Een ‘gemeenschapsproject’ dat al 34 keer, in 21 landen is uitgevoerd. Honderden gebruikte plastic zakken, verzameld en bewerkt door mensen in de buurt van waar het museum ‘landt’, worden tot een ballon gemaakt. Het gevaarte stijgt op louter door de lucht en de warmte van de zon. Zoals in 2007 in Medellin (Colombia) gebeurde: https://www.youtube.com/watch?v=1bp8YiHvREc Volgens het statement dat Tomás Saraceno hier mee wil maken leven we nu nog in het ‘Capitaloceen’: "Dagelijks merken we de schadelijke effecten van kapitalistische productie op de aarde, het milieu, menselijke gemeenschappen en andere soorten". Saraceno vindt het de hoogste tijd hier afscheid van te nemen en over te gaan tot het ‘Aeroceen’: Een tijdperk om in te leven en in te ademen; een staatloze staat, zowel vastgebonden als vrij zwevend; een naam voor verandering. Aeroceen is een tijdperk vrij van grenzen en fossiele brandstoffen, een gemeenschappelijk denkbeeld naar een ethische hereniging met het milieu, de planeet en het kosmische/levensweb om voorbij het antropocentrisme te komen Het Museo Aero Solar is ook van binnen te bekijken: https://www.youtube.com/watch?v=Q6P_W_XCwTI Dat is allemaal nog sterk symbolisch van aard. Saraceno ging verder en zocht uit in hoeverre de mens zich daadwerkelijk louter op lucht en zonnewarmte kan verplaatsen. Dat resulteerde in Aerocene Pacha. In de ‘witte woestijn’ van Argentinië (de zoutvlakte Salinas Grandes) werd op 25 januari 2020 met succes een bemensde aerocene vlucht gelanceerd. Ballonvaarster Leticia Noemi Marqués vestigde 32 verschillende records door 16 minuten over een afstand van 667,85 meter te vliegen. Op de ballon stond: “Water en leven zijn meer waar dan lithium”. Een korte docu (3 min. 26”): https://www.youtube.com/watch?v=76-C4wcDyb0 Een beetje kunstenaar denkt natuurlijk nog verder. We hebben de lucht nodig om te überhaupt te leven, maar kunnen we ook in de lucht wonen? Zonder meteen aan wolkenkrabbers van beton en staal te denken? In Cloud Cities nam Tomás Saraceno de wolk als metafoor voor vliegende steden. Een utopie van ‘grenzeloze architectuur’. https://www.youtube.com/watch?v=GpD7zXXfp68 In 2008 werd in Sonsbeek (Arnhem) een vliegende tuin tentoonsgesteld. https://www.youtube.com/watch?v=NwbNBPfz74s Hoewel de schade meeviel, bleek deze tuin niet helemaal stormbestendig. Interessante concepten. Als we dan toch de lucht in moeten, lijkt me leven in een wolk aangenamer dan leven op Mars. Wie geïnteresseerd is in wat de Aerocene Community doet en/of daar aan wil bijdragen: bezoek de website. Tot slot: Al deze tijd denkt u misschien: waar ken ik die Tomás Saraceno toch van? Het kan zijn dat u zijn werk al eens bij Sargasso langs hebt zien komen in een van deze stukjes: Opgeblazen (2013), Site specific (2015), De wolk (2018), Wat vliegt daar (2019) en Vliegers (2019). Of u bent vorig jaar/begon dit jaar in het Rijksmuseum geweest en hebt zijn spinnenwebben bewonderd. Prettige dag verder.

Foto: Betty Tsang (cc)

Kunst op Zondag | Opgeblazen

9 juni 2013 , 08:00 , door P.J. Cokema

Kunst een opgeblazen gedoe? Ach, er zijn nu eenmaal dingen in het leven die je moet opblazen, wil je er wat aan hebben.

Bij opblaasbare kunst denken we meteen aan de grapjassen die met ballonnen figuren in elkaar knutselen op kinderpartijtjes en braderieën. Of springkussenarchitectuur in de meest fantastische vormen.

Laat kunstenaars op zo’n concept los en het krijgt “heel andere dimensies”. Dat zou zomaar uit een museumcatalogus of kunstrecensie kunnen komen en afgedaan kunnen worden met ’In geouwehoer huist geen kunst’. In de virtuele expositie van vandaag is de beschrijving echter volkomen terecht.

Choreograaf William Forsythe – ‘Scattered Crowd’.
[kliktv nr=1]

Meer ballonnen en andere ‘inflatables’…..

Jason Hackenwerth – Megamite, 2009. Meer op zijn youtube-kanaal, waaronder deze gigant en de vernietiging van één van zijn werken.

De ballon voorbij.
Michael Sailstorfer – Tornado.

Nils Völker – Eighty Eight.
[kliktv nr=3]

Max Streicher – Sleeping Giants. (filmpje).

Kirsten Pieroth – Inflated Dinghy.

Sabina Lang en Daniel Baumann – Comfort “Focus Switzerland”, Barcelona.

Tomas Saraceno – Bicocca.

Joshua Allen Harris – Air bear.

Tot slot: het “dat kan mijn kind ook”, een belediging naar zowel de kunst als uw kind, kunt u in praktijk brengen. Volg deze mini-kursus.
[kliktv nr=2]

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.