Rasul Kudaev - 2005 In 2004 werden ze vrijgelaten – zeven Russische staatsburgers die in Pakistan en Afghanistan in de ‘War on Terror’ werden opgepakt. De Amerikanen hadden van de Russen de ‘diplomatieke garantie’ gekregen dat ze in Rusland een eerlijk proces tegemoet zouden zien. In the final analysis, the Russians were worse.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Sinds 11 september 2001 is de politiek wanneer we het hebben over terrorisme er als de kippen bij. De tolpoortjes, vloeistofbeperkingen in het vliegtuig, gespecialiseerde terrorismepolitie en wetgeving die (tijdelijk) iemand zijn persoonsrechten kan ontnemen zijn over niet al te lange tijd normaal in Europa. Wanneer we het hebben over kernenergie dan lijkt vooral de Britse overheid echter een huichelachtig spel te spelen. Dat is de conclusie uit een nieuw rapport wat op 26 maart uitkomt van de onafhankelijke Oxford Research Group.
De toename in nucleaire proliferatie en terroristische dreiging door de bouw van nieuwe kerncentrales wordt namelijk enorm onderschat door de Britse regering. Die schrijft in haar nieuwe energiebeleid, uitgezet in het stuk “The Energy Challenge”, uit 2006 dat de internationale veiligheid niet zal verergeren op de middellange tot lange termijn. Hoezo niet verergeren? De tikkende tijdbommen die Iran, Irak en in mindere mate Noord-Korea, Venezuela en Saoedi-Arabië heten lijken doelbewust niet meegenomen te zijn in de beschouwing. “the international security situation is expected to remain at current levels in the medium to long term. New nuclear build would be unlikely to increase risks to the UK.”
Volgens de auteurs van het rapport is dat naïef omdat militaire bescherming via nucleaire wapens steeds verleidelijker zal worden. Grootschalige groei van kernenergie zorgt voor een verdere verspreiding van kernwapens gereed materiaal. Ook beargumenteren de auteurs dat de uraniumvoorraden op de middelange termijn niet meer voldoende zijn om de talloze nieuwe kerncentrales van uranium te voorzien. Dat heeft als gevolg dat staten in toenemende mate hun toevlucht zullen zoeken in het opwerken van brandstof voor kerncentrales, zodat men veel langer kan doen met dezelfde hoeveelheid uranium. Bij opwerking wordt plutonium dat nodig is voor het maken van kernwapens vrijgemaakt. Daardoor zal een bloeiende markt voor kernwapengrondstof ontstaan met ongekende risico’s wegens verdere verspreiding van kernwapens en nucleaire terrorisme.“As uranium deposits are depleted, states will increasingly look to reprocess fuel from nuclear power stations. The result will be a burgeoning market in weapons-usable nuclear materials which will increase the risk of nuclear weapons proliferation and nuclear terrorism.”
Twee verhalen op dezelfde dag die naadloos op elkaar aansluiten. Allereerst een artikel over de Amerikaanse regering die in Europa de gegevens van financiële instellingen ophaalt. We schreven hier kort over nadat bekend was geworden dat Swift desgevraagd inzage gaf in internationale transacties. Joep Dohmen Dimitri Tokmetzis zijn hier voor NRC Handelsblad eens goed ingedoken (hulde!). Daar komt naar boven dat eigenlijk alle bankgegevens opgevraagd kunnen worden door de Amerikanen, zonder dat de wet in Europa of Nederland daarin voorziet. Dit alles onder het mom van terrorisme bestrijding.
Dan het artikel over de FBI in de VS die gegevens verkregen middels de Patriot Act misbruikt voor andere onderzoeken dan naar terrorisme. En hier gaat het dan ook over onze financiële gegevens die toch al op dubieuze wijze verkregen zijn.
Ik raad u aan beide artikelen volledig te lezen om een goed beeld te krijgen bij wat er nu werkelijk gaande is (tenzij u Zutman heet). Quote van Jacob Kohnstamm in het NRC artikel:
„Wat zou u ervan vinden als Poetin of de Chinezen hier uw financiële gegevens zouden opvragen? Uw spaartegoeden, hypotheek, bankafschriften. Zouden wij dat accepteren?”
De vraag is echter, wat doen we hiermee? De politiek heeft na wat vragen en een ontwijkend antwoord van Zalm vorig jaar het er maar bij gelaten, op een kleine oprisping na. Europa is in overleg en de banken geven geen commentaar.
In de tussentijd heeft een vreemde mogendheid de vrijheid mijn financiële gegevens op te vragen zonder tussenkomst van een rechter in Nederland of een wet die hier duidelijke regels voor stelt. En omgekeerd hoeven we dit echt niet te proberen.
Het is toch wel gênant om zien dat er zo nonchalant omgesprongen wordt met deze flagrante schending van onze privacy.
Hoe hier iets aan te doen? In de pen klimmen maar weer. Allereerst een e-mail sturen naar de Tweede Kamer. En eigenlijk ook maar een schrijven naar alle financiële instellingen waar ik diensten heb lopen. Met name voor dat laatste kan ik wel wat hulp gebruiken. Gegeven de glibberigheid van de banken in deze kwestie, is het zaak de brief goed te formuleren. Reacties hierop zijn dan ook van harte welkom.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
“Ik heb niks tegen christenen, niks tegen moslims, niks tegen negers, niks tegen blanken, het enige waar ik iets op tegen heb zijn de joden! Nee ook niet trouwens, nee.. nee.. nee! Nee, die kunnen tegen een grapje… zij wel…”. Hans Teeuwen tijdens de onthulling van het beeld De Schreeuw ter nagedachtenis van Theo van Gogh (filmpje).
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.