Het is vandaag zestien jaar geleden dat twee vliegtuigen de torens van het World Trade Centre in New York binnenvlogen. Dit was het begin van een bewogen tijdperk. De gebeurtenissen van die dag hadden verstrekkende geopolitieke gevolgen. Maar ook op individueel niveau was er sprake van psychologische impact. Wat deed u op dat moment? Het was dinsdagmiddag. Ik had mijn dochter van de basisschool gehaald. Het was een mooie nazomerdag. We fietsten naar huis en daar zat mijn vrouw naar CNN te kijken. Ongebruikelijk op dit tijdstip. Ze had op de radio gehoord dat er een vliegtuig in New York een wolkenkrabber was binnengevlogen. CNN bracht het meteen wereldwijd in de huiskamer. Vervolgens zagen we een tweede vliegtuig de andere toren binnenvliegen… Ho, wacht even! Dat schrijf ik nu, maar zag ik dat inderdaad – live – gebeuren? Of is dit een reconstructie achteraf? Ik kan het niet meer terughalen. Wat ik wel zeker weet: die middag moest ik naar de huisarts omdat ik een ontsteking aan mijn pols had. Op weg daarheen verbaasde het mij dat het leven op straat zo gewoon doorging.
De politie in de Indiase stad Poona (Pune) heeft vijf personen opgepakt die volgens haar de Indiase ultranationalistische president Modi om het leven wilde brengen in een maoïstisch terreurcomplot.
De regering melkt het voorval ondertussen flink uit. De oppositie spreekt echter van een afleidingsmanoeuvre.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
COLUMN - Heb je honderden extreemrechtse mannen die in gevechtskleding in je stad rondbanjeren omdat ze het land ‘willen terugveroveren’, terwijl ze zichzelf bewapend hebben met semiautomatische geweren en nazivlaggen, en luidkeels ‘Soil and blood! Soil and blood!’ scanderen – ja, dan mag je toch gerust spreken van de coming-out van de neonazi’s.
[Zei Twitter, kort daarna: dat een grote groep witte mannen zwaarbewapend en groepsgewijs over straat kan lopen zonder dat de politie ook maar iets doet, is toch goddorie het ultieme bewijs van white privilege?]Wanneer een paar uur nadat een van die frisse jongens zijn auto in volle vaart in een groep tegendemonstranten heeft geboord, waarbij hij circa twintig gewonden en een dode veroorzaakte, de president van je eigen land zich pas na twee dagen uitspreekt tegen nazisme en zich aanvankelijk lafjes keert tegen ‘het geweld van vele kanten, van véle kanten’ – ja, dan mag je toch gerust spreken van een president die extreemrechts geweld met grote tolerantie bejegent.
[Schreef de neonazi-site The Daily Stormer subiet, bijna juichend: ‘Trump veroordeelde ons niet. Hij impliceerde dat er over en weer haat was… over en weer! Hij verzette zich nauwelijks tegen ons. Hij zegt dat hij van ons houdt!’]Het is, zoals u weet, een grote puinhoop in het Midden-Oosten en het geweld blijft niet beperkt tot die regio. Om het draagvlak onder de Amerikaanse burgerij voor het buitenlands beleid te peilen, hielden een half jaar geleden twee onderzoeksbureaus enquêtes over de crisis in het sultanaat Agrabah. Werd het niet eens tijd dat de Amerikanen gingen bombarderen? Van de republikeinen meende een derde dat dat een goed idee was. Maar hoe dan met de vluchtelingen? Van de democraten meende ruim twee vijfde dat de VS genereus asiel moesten verlenen.
Duidelijke cijfers over de attitudes – u leest er hier meer over – en nog veelzeggender omdat het sultanaat Agrabah uitsluitend bestaat in de Disney-film Aladdin. De ondervraagden hadden dus hun mening al klaar voordat ze de feiten kenden.
Gelukkig zal er ook wel een groep zijn geweest die Agrabah herkende voor wat het was en moest lachen om de vragen. Er zal ook een groep zijn geweest die eerlijk “weet niet / geen mening” antwoordde. Ik neem aan dat er nog wel meer groepen zijn geweest die zich niet lieten verleiden tot onbezonnen uitspraken.
Het probleem is echter dat die rustige middengroepen worden geflankeerd door twee groepen die steeds groter worden of in elk geval in de media meer aandacht krijgen. De ene groep bestaat uit mensen die zó erg hechten aan hun veiligheid dat ze bereid zijn tot grof geweld, zelfs zonder te weten tegen wie, en aan de andere kant zijn er mensen die zó hechten aan menselijkheid dat ze bereid zijn tot grote solidariteit, zelfs zonder te weten met wie. Anders gezegd: het is enerzijds “veiligheid voor alles”, desnoods ten koste van onschuldige mensen, en anderzijds “solidariteit voor alles”, desnoods met het risico dat er misbruik van wordt gemaakt.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Meerdere schutters openden tijdens het avondgebed het vuur op de tientallen aanwezigen in de moskee. Premier Justin Trudeau spreekt van een ‘laffe aanval’.
COLUMN - Wat de slachting in Orlando zo gruwelijk maakte, was niet alleen de schaal ervan – zelfs al was het een van de grootste individuele aanslagen die het westen de afgelopen decennia heeft gezien. Eén enkele schutter: 50 doden en 50 gewonden.
Waar Breivik het op socialistische jongeren had voorzien, de broers Tsarnaev op deelnemers en toeschouwers van de Boston Marathon, en in Parijs satirici, concertbezoekers en terrasgangers werden neergemaaid, was nu voor het eerst een groep het doelwit die al van oudsher en van vele kanten onder vuur ligt: lesbiennes, homoseksuelen, transgenders en biseksuelen.
Ja, het was een terroristische aanslag; ja, de dader riep dat hij dit uit naam van ISIS deed. Maar deze dader richtte zijn haat – meer nog: zijn machinegeweer – anders dan eerdere aanslagplegers heel specifiek op al wie niet netjes heteroseksueel was. Op lesbiennes, homoseksuelen, transgenders en biseksuelen.
Niemand die tot die groep behoort, is in zijn of haar persoonlijk leven gevrijwaard gebleven van angst, pesterijen, lastigvallerij of bedreigingen. Werkelijk iedereen die tot die groep behoort, schudt desgevraagd uit de losse mouw een akelige serie anekdotes van schrijnende discriminatie, gevaarlijke situaties, en confrontaties die nog maar net goed afliepen. Plus dat iedereen die tot die groep behoort, te veel verhalen kent van lotgenoten die op straat om niets in elkaar zijn getimmerd. Of nou ja, om niets – nee, zuiver omdat ze niet heteroseksueel zijn.
COLUMN - Jelmer Renema beschrijft hoe weinig besef Wilders heeft van de westerse waarden, en waarom hij daarom niet slechts onrechtvaardig is, maar ook nog eens erg dom in de strijd tegen terreur: Wilders helpt onze tegenstanders.
Vandaag is opnieuw gebleken dat Wilders er ideeën op na houdt die in strijd zijn met onze westerse waarden. Dat blijkt, omdat hij pleit voor het uitschakelen van de tolerantie, uit naam van het bestrijden van moslimterrorisme. Concreet betekent dat bijvoorbeeld het opsluiten van verdachten zonder proces, het verbieden van bijvoorbeeld salafistische uitingen, of zelfs het geheel verbieden van de Islam, zoals Wilders vanavond in het Brussel-debat voorstelde.
Wie pleit voor het afschaffen van tolerantie om die te beschermen, heeft niets begrepen van hoe vrijheid werkt. Tolerantie is geen kasplantje, geen kwetsbare orchidee die je moet beschermen met eindeloze rijen prikkeldraad. Het is juist ons belangrijkste wapen tegen de terroristen. Wie het buitenspel zet, helpt onze tegenstanders.
De reden daarvoor is dat het belangrijkste toneel in de strijd tegen het terrorisme niet Syrië of Molenbeek is, maar de hoofden van de Europese bevolking, zowel allochtoon als autochtoon. Als wij tegen de allochtone bevolking zeggen dat we ze niet zullen accepteren, dat ze altijd tweederangsburgers zullen zijn, wat voor reden heeft het wanhopige deel van die groep dan nog om zich niet bij IS aan te sluiten? En omgekeerd: als we tegen de autochtone bevolking zeggen dat moslims minder rechten hebben, wat voor reden heeft het racistische deel van die groep dan nog omniet meer aanslagen op moskeeen te plegen?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Die Donald toch. Roept op tot het neerschieten van Hillary Clinton door wapenliefhebbers maar wast bij een eventuele aanslag in de toekomst ongetwijfeld zijn handen in het onschuld omdat hij er nooit direct toe heeft opgeroepen en hij niet kon weten dat willekeurige gek ABC XYZ zich ooit tot de wapens geroepen zou voelen. Er is een prachtige term voor: stochastic terrorism wat zich in het Nederlands ongeveer laat vertalen als toevallig terreur.
Op een van mijn favoriete nieuwssites las ik deze ochtend de berichten ‘Steeds meer zout in sauzen en kippenragout’ en ‘Steeds jonger obesitas en hoge bloeddruk’. Ik hoef u vermoedelijk niet uit te leggen wat de portee van beide stukjes was en welk verband ik daartussen zag. Kippenragout is een sluipmoordenaar die meer slachtoffers maakt dan IS, of zoiets.
De laatste tijd zie ik vaak filmpjes voorbijkomen die laten zien dat het aantal doden door terreur te verwaarlozen is vergeleken met die door verkeer, huiselijk geweld, rondslingerende vuurwapens, noemt u maar op. Doel is mensen minder bang te maken. Die filmpjes missen het punt. Pas wanneer terreur net zo alomtegenwoordig en dodelijk wordt als kippenragout zal onze vrees ervoor afnemen.
Het lijken vier willekeurige woorden, maar niets is minder waar:
De leden van de PVV-fractie constateren dat de toename aan Islamitische terreuraanslagen in de gehele wereld de Nederlandse vakantieganger er weer toe brengt meer met zijn caravan op vakantie te gaan. Kan de regering een schatting geven van het moment waarop een elektrische auto (die nog steeds de voorkeur van het kabinet lijkt te hebben) een caravan kan trekken en dat met een actieradius van pak weg 500 km.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
