Vrijspraak Syriëgangers
Omdat afreizen naar Syrië zonder concrete plannen om ook geweldsdaden te begaan volgens de rechter niet strafbaar is.
‘Links is soft en rechts is flink’, dat is althans het beeld dat rechts ons graag voorhoudt. Ze zijn de lafheid van hun linkse opponenten zat en pleiten voor doortastend en hard optreden. Als er een rechts devies zou zijn, dan is het wel zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Zo ook weer afgelopen vrijdag in de talkshow Jinek, toen de vraag werd besproken of we vrouwelijke Syriëgangers en hun kinderen naar Nederland moeten halen. De discussie werd ingeleid met een fragment uit het Gesprek met de Minister President, van eerder die avond, waarin Mark Rutte uitlegt dat hij weliswaar aarzelingen heeft ‘want het is natuurlijk niet Bremen of Hamburg waar we ze weghalen’, maar hij gaat toch kijken of het kan want het moet van de rechter. Volgens Joost Vullings heeft Rutte nu last van zijn eerdere flinkheid. Rutte wordt geconfronteerd met stoere uitspraken die hij deed tijdens de campagne. Hij beweerde toen dat we deze mensen maar beter daar kunnen laten sneuvelen. Helaas steekt de rechter daar nu een stokje voor want ze moeten naar Nederland gehaald worden om berecht te worden. Na de heldere uitleg van Joost Vullings mag Jort Kelder zijn mening geven. Jinek vraagt ‘Jort, verwacht je dat de VVD gaat zeggen, laten we die kinderen maar terughalen?’ Jort Kelder denkt van niet en eigenlijk hadden we moeten doen wat de Fransen deden. Warrig legt hij uit:
Omdat afreizen naar Syrië zonder concrete plannen om ook geweldsdaden te begaan volgens de rechter niet strafbaar is.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
OPINIE - De opmars van de gedachtenpolitie.
Een opmerkelijk vonnis is vorige week uitgesproken tegen een man die van plan was naar Syrië af te reizen om deel te nemen aan de jihad. Omar H. kreeg in hoger beroep van het Gerechtshof in Den Haag een gevangenisstraf opgelegd van anderhalf jaar onvoorwaardelijk. In eerste instantie had de Rotterdamse rechtbank hem twaalf maanden gevangenisstraf opgelegd voor het voorbereiden van moord en brandstichting.
Bij de arrestatie van Omar H. in 2012 in Amsterdam, meldt de NOS, vond de politie tien meter lont en één kilo aluminiumpoeder, dat gebruikt kan worden om explosies te veroorzaken. Op zijn computer had H. uitgezocht hoe hij dat moest doen. Ook vond de politie tien dvd’s met 51 jihadistische films. H. zette dit soort films ook zelf op internet met aansporingen om in Syrië aanslagen te plegen. Tegenover de politie zei H. dat hij naar Syrië wilde om mee te vechten tegen het regime van president Assad.
Het hof heeft nu ook H.’s zoekgedrag op het internet betrokken bij de veroordeling. Het vergaren van kennis over terrorisme en het daaraan ten grondslag liggende ideologische gedachtegoed kan volgens de rechterlijke uitspraak worden beschouwd als ’training’ en daarmee valt het onder de definitie van een terroristisch misdrijf. Zo is weer een nieuwe stap gezet in de bestrijding van het terrorisme. Het vonnis is een voorbeeld voor tientallen vergelijkbare rechtszaken die op dit moment nog lopen.
Het OM hoopt met dit vonnis achter de hand sneller te kunnen ingrijpen bij radicaliserende moslims en potentiële Syriëgangers. Het zou ook een afschrikwekkende werking kunnen hebben, denkt men.
ACHTERGROND - De rechtbank in Den Haag heeft eergisteren de Amsterdammer Maher H. (20) als eerste teruggekeerde ‘jihadganger’ in Nederland een onvoorwaardelijke vrijheidsstraf opgelegd. Volgens het Openbaar Ministerie (OM) nam hij in Syrië deel aan de gewapende strijd. Het OM eiste drie jaar cel, de rechtbank nam die strafmaat over. Zijn vrouw, Sukri F, werd vrijgesproken van onder meer de verdenking van ronselen. Wat zijn de consequenties en welk ‘gevoel’ blijft hangen?
De rechtelijke uitspraak is volgens het OM essentieel voor de aanpak door Justitie en verschillende veiligheidsdiensten van teruggekeerde strijders. Het OM windt er sinds de introductie van het Actieprogramma Integrale Aanpak Jihadisme geen doekjes meer om en pakt Syriëgangers bij terugkomst direct op bij verdenking van terrorisme, waaronder aansluiting bij IS en Jabhat al-Nusra volgens hun definitie valt. De rechter ging echter een forse stap verder door – nogal verrassend – in algemene zin te verkondigen dat deelname aan het gewapende conflict in Syrië hoe dan ook strafbaar is volgens het Nederlands recht.
Peter Plasman – de advocaat van Maher – sprak bij Pauw dan ook minder verrassend de verwachting uit dat uitgaande van dit vonnis iedere landgenoot die nu waar dan ook ter wereld ten strijde trekt tegen een dictatoriaal regime als terrorist zal worden beschouwd en bij terugkomst een gevangenisstraf te wachten staat.
Bewijslast en gevolgen van het vonnis
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
“Maar het is ook denkbaar dat volwassen mensen helemaal klaar zijn met deze samenleving. Dat ze die verdorven vinden en niks hebben met de normen en waarden in dit land en de democratie. Als je zo’n gevoel hebt van religieuze superioriteit en je jezelf niet kunt downgraden naar een democratie, wees dan eerlijk naar jezelf. Op een andere plek kom je beter tot je recht.
[…] het kabinet gaat eraan voorbij dat horden mensen uit de hele wereld naar het Arabisch Schiereiland gaan om per pendelbus naar Raqqa, de hoofdstad van Islamitische Staat, te vertrekken. Niet om te vechten, maar omdat zij het ideaal hebben om daar te leven. Waarom zou ik ze tegenhouden? Als ik een fonds had betaalde ik hun ticket.
OPINIE - Je was tegen Assad. Jong en idealistisch, teleurgesteld in de passieve houding van het westen, en je wilde vechten tegen het kwaad. En dan kom je terecht bij de IS. In dit artikel komen mensen aan het woord die nu graag terug zouden willen keren maar de weg daartoe geblokkeerd zien.
Wij kwamen om het regime te bestrijden maar in plaats daarvan zijn we in een bendeoorlog beland. Het is niet waar we voor kwamen, maar als we teruggaan (naar Groot-Brittannië) dan draaien we de bak in. Op dit moment worden we gedwongen om te vechten – welke keuze hebben we anders?
Dit is waar dit zwart-witdenken toe kan leiden. Niet alleen voelen jongeren zich zo gedwongen in dienst te blijven van IS, als samenleving missen we een kans hen na terugkeer te gebruiken in de strijd tegen radicalisering.
Volgens Neumann zou de Britse regering moeten overwegen een deradicaliseringsprogramma op te zetten en kunnen gedesillusioneerde jihadstrijders krachtige woordvoerders zijn tegen propaganda van terreurgroepen als IS.
Dat zou veel beter zijn dan bij voorbaat het paspoort ongeldig te verklaren. Wanneer deze mensen misdaden hebben gepleegd, dan dienen ze daarvoor gestraft te worden. Zoveel is duidelijk. Niemand zal oorlogsmisdadigers zomaar vergeven omdat dat nu even handig is.
OPINIE - De voormalig chef van MI6 plaatst kanttekeningen bij de nervositeit van Westerse inlichtingendiensten aangaande jihadisten. Ze zijn vooral een probleem voor andere jihadisten. En ook over de aanpak zijn de meeste experts het wel eens. Eergisteren een interview met Peter Knoope, directeur van het ICCT die in het Radicalisation Awareness Network overlegt met geheim agenten, jongerenwerkers en familieleden en daar goede resultaten mee boekt.
Zowel de Britse geheim agent als zijn Nederlandse onderzoeker zijn het over een ding eens: de harde taal van politici werkt vaak averechts. Overtuigde ronselaars zijn er altijd, de twijfelaars hard aanpakken door bijvoorbeeld hun paspoorten in te nemen, drijft beide groepen wellicht in elkaars armen, stelt Knoope in het NRC.
En vaak is er geen ideologische keus – blijkt uit onderzoek van de Universiteit Leiden. Een jihadistisch netwerk heeft voor immigranten gewoon hele praktische oplossingen voor hele praktische problemen. En: zingeving. Waar ook generaal Uhm op doelde toen hij een parallel trok tussen Syriëgangers en zijn zoon.
Hoe moeten we, gegeven al deze berichten, de vijfentwintig miljoen extra voor de AIVD nu begrijpen? Anders gezegd: hoe kunnen wij – pers, publiek, politiek – controleren dat die vijfentwintig miljoen het ook echt waard zijn? De bureaucraten ontwaken – wie een verband kan leggen tussen zijn dossier en jihadisten, krijgt er waarschijnlijk geld bijgeklust. Heel veel fantasie is daar niet voor nodig.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Zo schrijft Ghassan Dahhan, buitenlandredacteur van Trouw:
Wie Jozias van Aartsen een zwakkeling vindt omdat hij geen harde gevangenisstraffen voorstaat, moet bedenken dat zijn aanpak terroristen doorgaans meer angst aanjaagt dan die van Aboutaleb. In de toegeeflijkheid van de staat schuilt het grootste gevaar voor een guerrillabeweging, legde de Algerijnse psychiater en ex-guerrilla Frantz Fanon in de jaren zestig haarfijn uit in zijn boek ‘De verworpenen der aarde’. De problemen beginnen zich voor de opstandelingen op te stapelen, zo stelde hij, wanneer de staat “hard optreden combineert met spectaculaire gestes van vriendschap, bedoeld om verdeeldheid te zaaien”. […]
Er zijn wel grenzen aan clementie. Een koppensneller kun je niet op vrije voeten stellen bij terugkomst, dat zou het rechtssysteem ontregelen en een heftige maatschappelijke tegenreactie teweegbrengen. De meeste buitenlandse jihadisten zijn (nog) geen koppensnellers. Maar er zullen er spoedig meer komen, als we de huidige politieke en juridische koers voortzetten.
Zo meldt de Volkskrant:
Ruim twintig autochtone Nederlandse mannen hebben de afgelopen maanden geprobeerd zich aan te sluiten bij de gewapende strijd tegen terreurgroep IS. Ze benaderden de Federatie Koerden in Nederland (Fedkom) om in contact te komen met lokale militaire leiders. Of ze ook daadwerkelijk naar Syrië en Irak zijn vertrokken, is niet bekend.
Zeker vier van de mannen zijn oud-militairen.
Ook opvallend:
Defensie verklaart geen problemen te hebben met oud-militairen die zich mengen in de strijd tegen IS. ‘Defensie respecteert de vrijheid van oud-personeel om hun postactieve bestaan zelf in te vullen. Hoe men dat doet, valt niet onder de verantwoordelijkheid van Defensie.
Maar dan aan de kant van Israël.
Bij terugkomst paspoort afpakken?