Wat is het nut van leugens over wietteelt?

Opstelten verdraaide wetenschappelijke feiten over wietteelt om zijn beleid te ondersteunen, zo meldt ons het NRC. Geen wonder. Het beleid van Opstelten viel ook alleen maar te verdedigen met leugens. De vraag die mij daarbij opkomt is: met welk doel? Alles wijst erop dat een hardere aanpak van de wietteelt een flinke stimulans is voor de zware criminaliteit en schadelijk is voor de volksgezondheid. Wat is het praktisch nut van het tegenhouden van legalisering?

Door: Foto: Dave H (cc)

Quote du jour | Wietdampen

Als je bij D66 binnenloopt dan zit je meteen met je hoofd in de wietdampen […] Die partij heeft het belastingplan gekoppeld aan het softdrugsbeleid. Wij zien het als een gezondheidsvraagstuk, zij als een financieel vraagstuk. Maar ik zou geen geld willen verdienen aan de verslaving van anderen. Daar sta ik diametraal tegenover.

Fractievoorzitter Arie Slob van de ChristenUnie wil onder geen beding dat softdrugs worden gelegaliseerd en vervolgens belast, omdat hij ‘geen geld aan de verslaving van anderen wil verdienen.’

Foto: (flickr.com/mhincha)

Zuid-Amerika: gevangenissen, legalización, Mapuche = terrorist?

ELDERS - Deze week uit Latijns-Amerika: gevangenisnieuws uit Brazilië, Honduras en nogmaals Brazilië, hoeveel verandering zal legalisatie van (soft)drugs brengen, en Chile scherp bekritiseerd voor het gebruiken van antiterreurwetgeving tegen Mapuche-indianen.

Gevangenissen en inmates  in het nieuws deze week. Ten eerste Brazilië: daar kwam deze week een tweede ronde veroordeelingen in de rechtszaak over een grote gevangenisrel in 1992 waarbij destijds maarliefst 111 zware jongens het leven lieten. In april werden al 23 politieofficieren veroordeeld; deze week kwamen daar nog 25 namen bij, die eenieder maarliefst 624 jaar straf kregen voor hun rol in de dood van 52 van de 111 gevangenen. Van die 624 zullen ze er echter niet meer dan 30 moeten uitzitten – het maximum in Brazilië.

In Honduras ook grimmig gevangenisnieuws: een nieuw rapport concludeert dat de staat aldaar geen enkele controle meer heeft over het penitentiaire systeem en dat gevangenen de touwtjes stevig in handen hebben – vaak met zeer nare situaties tot gevolg. De brand in februari vorig jaar bijvoorbeeld, waarbij ongeveer 360 gevangenen omkwamen.

Nogmaals terug naar Brazilië, dan, voor een iets vrolijker bericht uit de bajes: gevangenen verruilen daar injectie- voor breinaalden en breien vrolijk mee aan de mode van ontwerpster Raquel Guimaraes. Wat de heren er overigens van weerhoudt de oranje naalden bij conflict in ’s buurmans oogkas te boren – of de naalden als sporten van een touwladder te gebruiken – is niet geheel duidelijk. In elk geval: whatup my knitta!

Foto: Shira Golding (cc)

Nederland blijft zwalken met coffeeshopbeleid

ANALYSE - Sinds eind jaren negentig is het aantal coffeeshops in Nederland met bijna een kwart afgenomen. Desondanks klinkt de roep om meer repressie. Gidsland Nederland blijft maar zwalken met zijn coffeeshopbeleid. Het wordt tijd om te kiezen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik het Nederlandse softdrugsbeleid niet meer begrijp. Enerzijds voeren gemeenten een tamelijk pragmatisch beleid. Uit de meest recente meting blijkt dat weer meer gemeenten dan voorheen een coffeeshop toestaan binnen hun grenzen. Daarnaast lijken ze meer grip te krijgen op de shops die er zijn. De afgelopen tien jaar is in ieder geval een kwart van de shops verdwenen. Er zijn er nu nog 653 in Nederland, waarvan veruit de meeste in de grote steden.

Het geringe aantal incidenten suggereert dat de gemeenten redelijk grip hebben op wat er in en rond de shops gebeurt.

In 2011 zijn alle gemeenten weer bevraagd (respons 100 procent) op de zogenoemde AHOJ-G-criteria die voor coffeeshops gelden.

A=geen affichering
H=geen harddrugs
O=geen overlast in en rond de shop
J=geen verkoop en toegang aan jeugdigen (18minners)
G=geen grote hoeveelheden over de toonbank en op voorraad

Vorig jaar werden 38 overtredingen geconstateerd, waarbij het vaakst (dertien keer) de maximum hoeveelheid is overschreden. Slechts in een geval is harddrugs gevonden.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Foto: copyright ok. Gecheckt 23-11-2022

Drugsdebat is een debat van doven

Gisteren werd er in de Tweede Kamer gedebatteerd over het Nederlandse drugsbeleid.Het was een bizar debat, constateert lezer Matthijs Pontier in dit verslag.

De punten die het kabinet wilde bespreken waren het invoeren van de wietpas, het stoppen met gedogen van cannabis met een THC-gehalte boven de 15% en het verwijderen van coffeeshops die binnen 350 meter omtrek van een school staan.

Boris van der Ham (D66), Tofik Dibi (GroenLinks), Lea Bouwmeester (PvdA) en Nine Kooiman (SP) leveren namens de oppositie fikse kritiek op deze plannen. De ochtend voor het drugsbeleid had De Pers een minister van justitie Opstelten met oorkleppen afgebeeld op de voorpagina met daarnaast de tekst ‘Ik luister lekker toch niet’. Uit het bijbehorende artikel bleek dat Opstelten niet willen luisteren naar kritiek en willens en wetens een debat voeren op basis van valse claims.

Achterdeur

De oppositie stelt vragen over het reguleren van ‘de achterdeur’ om de rol van de georganiseerde misdaad terug te dringen. Opstelten reageert afwijzend. Hij kondigt aan het experiment in Utrecht met wietclubs waar mensen zelf kunnen kweken aan te willen pakken. De Nederlandse regering moet zo weinig mogelijk met drugshandel te maken hebben. Ook niet als hiermee voorkomen wordt dat het in handen komt van criminelen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 14-10-2022

‘Zachte’ drugs, harde criminaliteit

Het is steeds duidelijker dat wietcriminelen zich, zeker in het zuiden van Nederland, steeds onaantastbaarder beginnen te wanen. Ook de overheid voelt inmiddels de noodzaak op te treden tegen wietcriminelen. Hoogleraar criminologie Toine Spapens onderzocht de wereld achter wietteelt. In deze gastbijdrage gaat hij in op de belangrijkste conclusies uit zijn onderzoek.

 Rondom het gebruik van hasjiesj en marihuana hangt nog altijd een imago van lieflijkheid en vreedzaamheid. Daarmee wordt echter voorbijgegaan aan het feit dat in Nederland de harde misdaadwereld al sinds de jaren zeventig bij de import en groothandel van softdrugs betrokken is. Dat geldt intussen ook voor de inpandige wietteelt, die begin jaren negentig zijn intrede deed. Om te beginnen is de omvang van de wietteelt, afgaande op het aantal kwekerijen dat wordt gevonden, enorm gegroeid. Daarnaast is de wietteelt het werkterrein geworden van een ‘hennepnetwerk’ dat zich zo langzamerhand over alle lagen van de bevolking uitstrekt. 

Van import naar productie in eigen land
De opsporing van de aan softdrugsimport gerelateerde misdaad verliep vanaf de jaren tachtig, met de oprichting van de Interregionale Rechercheteams (IRT’s), niet zonder moeilijkheden, vooral door gebrek aan ervaring en nog ontbrekende organisatorische en juridische kaders, met de beruchte ‘IRT-affaire’ als uitvloeisel. Desalniettemin werden in de eerste helft van de jaren negentig vooraanstaande importeurs van softdrugs, zoals Johan ‘de Hakkelaar’ Verhoek en de onlangs overleden Charles Zwolsman, in geruchtmakende megaprocessen tot celstraffen veroordeeld. De Nederlandse overheid had de tanden laten zien, ofschoon de inspanningen er natuurlijk geenszins toe leidden dat de illegale activiteiten stopten. Ook nu nog zijn er criminele groeperingen actief met de import van softdrugs. Het zwaartepunt verschoof echter naar productie in Nederland zelf.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Wel/geen blowverbod

Een bijdrage van GB van Publiekrecht & Politiek.

Het gaat de goede kant op met de dialoog in Nederland. De nieuwste casus speelt in Heerlen. Heerlen heeft in zijn APV een verbod op drugsgebruik in het openbaar opgenomen (artikel 3:2a) terwijl de Raad van State dat zou hebben verworpen. De teksten vanuit Heerlen zijn alvast veelbelovend: ‘We leggen ons niet bij de eerste de beste uitspraak neer.’ En: ‘De Raad van State heeft een andere mening dan wij willen, maar als je het accent legt op overlast, oordelen ze misschien anders’, aldus de Stadspartij.

Hoe zit het precies? De uitspraak van de Raad van State had betrekking op de weigering van Cohen om op een speelplaatsje een blowverbod in te stellen. Daarvoor was het nog te vroeg, oordeelde hij. In bezwaar en beroep hield die beslissing stand, waarna de Raad van State zich afvroeg of de bevoegdheid om een plaatselijk blowverbod in te stellen, zoals die is opgenomen in de APV van Amsterdam, wel toegestaan is. De Opiumwet verbiedt het gebruik van softdrugs immers al, gedogen maakt dat niet anders. De Afdeling is buitengewoon helder: ‘Voor gemeentelijke verbods- en strafbepalingen die deze voorschriften uit de Opiumwet dupliceren bestaat, ongeacht het motief dat daaraan ten grondslag ligt, geen ruimte.’ De Afdeling doet de zaak daarmee waarschijnlijk niet op de meest minimalistische manier af, maar duidelijk is het standpunt wel.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Nederniet, de pas

Met enige regelmaat plaatsen wij gastbijdragen. Dit maal een van Sopje, vooral omdat het goed is voor de actuele discussie.

Laten we wel wezen. Blowen is niet erg gezond. En omdat wiet telen verboden is, maar verkoop niet, komt er.. de wietpas. Dan weten we precies wie er geen bezwaar heeft tegen softdrugs en semi-illegale praktijken. Bovendien worden de toeristen niet meer zo ‘love & peace man’. En minderjarige scholieren kunnen niet stiekem wiet kopen bij de coffeeshop. Al rept niemand hierover, de wietpas staat er ogenschijnlijk los van. Echter weet iedereen wel dat leeftijdscontrole vaak achterwege blijft.

De wietpas is bedoeld om criminaliteit rond de coffeeshops te reguleren. Maar de criminelen die wiet telen of verkopen aan coffeeshops kan je niet oppakken met een consumentenpas. Dus wat hier rechtswege illegaal is en een wezenlijk onderdeel is van de branche, blijft ongedeerd.

Waarom komen er zoveel toeristen hier? Oh ja, vanwege de wiet. En juist zij mogen het niet meer kopen. Dus er komen op den duur minder toeristen naar ons Walhalla. Bovendien staat het Damrak straks vol met illegale wiet verkopers.

Zoals ik aangaf wordt over minderjarigen niet gerept. Dat is vreemd, want de tweede kamer doet er alles aan om het de jongeren lastig te maken. Het minimum van 350 meter afstand tussen coffeeshop en school bijvoorbeeld. Echter de doorvoering bleek niet direct volledig haalbaar. Er zijn veel coffeeshops gesloten de afgelopen jaren in een straal van 250 meter van scholen. Maar de rest van het plan staat momenteel in de koelkast. De wietpas maakt eigenlijk de afstandsregel overbodig, dus hoeven de overige coffeeshops (nog) niet te verhuizen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Volgende