"Welkom in het Concertgebouw dames en heren, u gaat zometeen luisteren naar een optreden van het Rosenberg Trio. Virtuoze gitaristen, al moet gezegd worden dat er ook zigeuners zijn die stelen als de raven". "Welkom bij de NRCV op Nederland 1, vanavond herhalen we een oude aflevering van Villa Felderhof met Donald Jones en Gerda Havertong: twee zeer charmante mensen, al moet gezegd worden dat lang niet alle negers zo charmant zijn". "In deze aflevering van Memories Tour d'Amour ziet u wederom vrouwen van middelbare leeftijd in een romantische setting ontroerend vertellen over hun vakantieliefdes van weleer, terwijl gezegd moet worden dat de gemiddelde vrouw van middelbare leeftijd eigenlijk totaal niet meer romantisch is, laat staan dat u haar überhaupt nog zou willen associëren met gevoelens van verliefdheid of lust". "Khalid Boulahrouz speelde vandaag een geweldige wedstrijd waarbij hij het Nederlands elftal behoedde voor verschillende gevaarlijke Duitse counters. Al moet gezegd worden dat er ook Marokkanen zijn die véél minder hun best doen". Als het aan de Haters ligt worden in de toekomst dergelijke racial disclaimers bij feelgood momenten regel.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Ondanks het wat doorlekkende emo-tv format dat u doorgaans van Nederland 1 gewend bent is Tante in Marokko het bekijken waard. Vroeger stonden er in de VPRO gids onder de verschillende programma’s tags avant la lettre die de kijker deden inschatten wat te verwachten. Een zo’n tag was “Daar Krijg Je Een Goed Humeur Van”, Tante in Marokko is zo’n programma. Het duo Maxim Hartman en Lamia Abbassi spreekt langs de Spaanse snelwegen en bij de veerboot met Marokkaanse Nederlanders op weg naar hun vakantie in Marokko. Het resultaat is een serie korte ontwapenende gesprekjes met Marokkaanse medelanders zoals u ze niet vaak op de televee ziet.
Het zal de Haters niet bevallen dat de Nederlandse Marokkanen zo onbevooroordeeld worden benaderd. Haten is immers ook best lekker, het is een levenshouding. Weer een Probleemverhaal over K*tmarokkanen met de voorspelbare horkerige defensieve reacties van deze groep: dat is waar Haters voor leven. En ze werden ruimschoots bediend de afgelopen jaren, alleen bij Tante in Marokko nu even niet.
In Tante in Marokko ziet u Nederlandse Marokkanen ontspannen babbelen. Een vrouw met een hoofddoek kwebbelt bijna net zo lief en onzinnig als uw eigen Hollandse tante en een gezet Marokkaans vaderfiguur praat bijna net zoveel peop als de gemiddelde autochtone TON-stemmer. Om het op z’n Luyendijks samen te vatten: Het Zijn Net Mensen! Onderwijl lopen er vermaledijde straatjochies in Oranje-shirtjes door het beeld en blijkt er in de volgepakte auto’s naast Koranteksten ook Frans Bauer te worden gedraaid, hoezo integratie?
“Ik dacht dat het begrip ‘nekschot’ inmiddels was geherdefinieerd?” reaguurde oud-blogger IJsqueen ooit in een lang vervlogen tijd toen iedereen in de Nederlandse blogosfeer elkaar kende en de oude media nog aan het nagenieten waren van de uitvinding van de drukpers. Achteraf kunnen we echter concluderen dat wij ons op dat moment op een breekpunt in de geschiedenis bevonden waarin de virtuele wereld de échte begon te raken. De nekschot-herdefiniërings-opmerking vond namelijk plaats in een periode dat de eerste discussies werden gevoerd over in hoeverre bloggers en reaguurders verantwoordelijkheid dragen voor hun uitingen online? Overigens waren het hoogst vermakelijke discussies waarin GeenStijl-redacteuren nog uitgebreid participeerden. De virtuele vrijblijvendheid ging ten onder aan haar eigen succes. Met zijn vijven opgesloten in een kamer elkaar nekschoten toewensen is prima, maar aan tafel van een nationale talkshow hele bevolkingsgroepen nekschoten toedienen is onwenselijk.
Het was de tijd dat GeenStijl nog een stuk kleiner was dan Sargasso en ze gretig inspeelde op relletjes als Sargasso de discussie omtrent online verantwoordelijkheid aanzwengelde. Inmiddels leven we in andere tijden: Geenstijl is iets groter dan Sargasso en van virtuele vrijblijvendheid is sinds de aanhouding van de (internet-)cartoonist Nekschot geen sprake meer. De overheid houdt tegenwoordig ook bloggers in de gaten en met name op de rechterflank van de blogosfeer begint men hem te knijpen.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
“Ze moeten oprotten naar hun eigen land.. ..Wij mogen daar niet zijn, dus jullie hier ook niet!” (Volkskrant)
Woedende Curaçaoers zijn na afloop van een demonstratie tegen het financieel toezicht door Nederland op de Curaçaose begroting Nederlanders te lijf gegaan in een café in Willemstad. Een 33-jarige blanke man liep hierbij een schedelbreuk op. Afgelopen donderdag ging de Eilandsraad akkoord (11 tegen 10) met het financiële toezicht. De oppositie ziet dat als herkolonisering door Nederland. Op het eiland is met grote afschuw gereageerd op het racistische geweld, tal van luisteraars van populaire radio inbelprogramma’s vroegen zich af waar het met het eiland heen moest?
Bezoeker ‘De Geus’ schreef: “Marokkanen vertonen vaak een duidelijke overeenkomst met kankercellen. Ze passen zich niet aan en parasiteren de gastheer.”
Gregorius Nekschot reageerde daarop bijvoorbeeld: “Geachte heer De Geus, bedankt voor uw observaties. U heeft duidelijk veel kennis van zaken.” (NRC)
De burgercartoonist Gregorius Nekschot zou niet alleen vanwege zijn discriminerende tekeningen zijn gearresteerd maar óók vanwege het feit dat hij op zijn site instemmend zou hebben gereageerd op racistische reacties. In de aangifte wordt ondermeer bovenstaand citaat genoemd. Helaas is inmiddels een deel van www.gregoriusnekschot.nl offline, maar gelukkig hebben we de Google Cache nog! En wat blijkt: het gaat hier om een pagina waar G. Nekschot zijn ingezonden mededelingen publiceerde. Nadere bestudering wijst uit dat G. Nekschot in dit geval het zoveelste slachtoffer is geworden van het nog steeds ontbreken van een ironieteken op de internets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.