Weg met de crisis | Speerpunt zware automobiliteit

In de vorige aflevering betoogde ik dat er een staatsbank nodig is om de vereiste investeringen in een nieuwe toekomst te kunnen doen. Maar waar gaat het dan om? Waarin moeten wij als land investeren? Het eerste terrein dat zich opdringt is het vervoer over de weg, de automobiliteit. Door een dreiging van dure, ja zelfs oprakende olie en het probleem van de broeikasgassen is het noodzakelijk dat we op dit gebied een andere weg inslaan. Nou ja, eigenlijk dezelfde weg natuurlijk, maar met andere techniek. Sinds de teloorgang van het pientere pookje speelt ons land geen rol van betekenis meer op het gebied van de personenauto. Maar wat betreft vrachtwagens en autobussen ligt dat anders. DAF en Scania produceren hier kale onderstellen voor vrachtwagens en bussen. Daarnaast is er een keur aan carrosseriebedrijven die daar een volledige vrachtauto of bus van maken. Een industrietak met aardig wat werkgelegenheid. De overheid zou moeten stimuleren dat deze bedrijfstak versneld overstapt op de seriehybride technologie. Daarbij dienen de verbrandingsmotoren nog slechts om een generator aan te drijven voor de opwekking van stroom voor de elektromotoren die in de wielen zitten. Die verbrandingsmotoren kunnen veel kleiner zijn dan nu het geval is omdat zij geen toerenbereik meer nodig hebben voor optrekken en inhalen. De extra energie die daarvoor nodig is wordt uit accu’s gehaald die tijdens kruissnelheid worden opgeladen uit de overmaat stroom die de generator oplevert. Al voor 2008 hebben proeven aangetoond dat de vervuiling met 80% gereduceerd kan worden, terwijl het verbruik minstens 40% lager is. En dat was dan nog op basis van een motor die een variabel toerental heeft om de extra energie voor optrekken te leveren. Over de CO2-uitstoot heb ik helaas geen gegevens kunnen vinden, maar die zal zeker ook afnemen. Het voordeel van deze benadering is nog dat het basisontwerp bruikbaar blijft als de brandstofceltechnologie produktierijp is. Je hoeft dan alleen de verbrandingsmotor en de generator te vervangen door de brandstofcel.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote du Jour | Hufters & helden…

“Eigenlijk kwamen bijna alle verhalen op hetzelfde punt uit. De mensen voelen zich niet serieus genomen en niet gewaardeerd. Dat gevoel richt zich op drie groepen personen. In de eerste plaats natuurlijk op de daders van dit soort laffe mishandelingen, roofovervallen, beledigingen en bedreigingen. Kortom, de hufters die het onze helden onmogelijk maken hun werk te doen. Hen zullen wij achtervolgen tot ze scheel zien en keihard aanpakken. Hier zal de VVD voor knokken door middel het toepassen van snelrecht, hoge celstraffen (geen taakstraffen), pepperspray en OV politie.” (Mark Rutte in een open brief aan de Federatie Mobiliteitsbedrijven Nederland)

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

OV-chipkaart definitief gebroken

De OV-chipkaart is de beoogde elektronische vervanger van de strippenkaart. Heel het openbaar vervoer in Nederland zou er binnenkort mee moeten gaan werken. Maar of dit nog gaat gebeuren is maar zeer de vraag.
Er was altijd al veel weerstand tegen de OV-chipkaart vanwege het feit dat het reisgedrag van ieder individu zo makkelijk te volgen was. Maar begin dit jaar kwam de OV-chipkaart pas echt in zwaar weer terecht toen bleek dat de beveiliging te breken was.
Dat was echter niet voldoende reden om het hele circus maar af te blazen. Het was immers alleen mogelijk voor echte hackers met de nodige apparatuur om dit voor elkaar te krijgen, en dan alleen nog maar tijdelijk. Hoewel menig expert aangaf dat dit gat in de beveiliging slechts het begin was, vond men het toch een te nemen risico.
En zo konden we vrijdag nog lezen dat de OV-chipkaart nu ook in Amsterdam breed ingevoerd gaat worden.

Maar misschien dat na vandaag de farce eindelijk stopt.
Brenno de Winter, de journalist die al heel lang op deze zaak zit, meldt vandaag op Webwereld dat de broncode voor het klonen van de chip op straat ligt.
En met die broncode (Crapto1), een bepaald type Nokia mobiele telefoon en wat goede wil, heb je zo een “scanner” om andere chips uit te lezen en de gegevens te gebruiken. Het is alleen nog wachten op iemand die een “hack de OV-chipkaart voor dummies” programma maakt en verspreidt en iedereen kan aan de slag. Als dit niet voldoende reden is om de OV-chipkaart zoals die nu is te stoppen, dan vermoed ik een complot van de autolobby.
Beter ten halve gekeerd dan ten hele verdwaald gaat het gezegde. Nu stoppen, uithuilen en goed nadenken over een oplossing die de privacy niet aantast en wel echt veilig is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Vorige Volgende