Lekkere kop: "Eenderde Marokkaanse jongeren vindt Nederland te soft". Maar daar houdt het dan ook verder mee op. Goed voorbeeld van nieuws maken met iets dat eigenlijk geen nieuws is. Ten eerste is eenderde geen meerderheid (34% was voor, 39% tegen deze stelling). Dus kennelijk vindt de meerderheid de aanpak prima, of misschien wel te streng (wordt niet duidelijk). Maar belangrijker nog bij dit soort onderzoeken, waar een specifieke doelgroep benaderd wordt, is het vergelijken van deze cijfers met die van de totale populatie. En wat blijkt dan: "Driekwart van de Nederlanders denkt dat de samenleving beter zal gaan functioneren door harder en vaker strafrechtelijk op te treden.". Dus had de kop bij Een Vandaag net zo goed kunnen zijn: Marokkaanse jongeren zijn softies. Er zijn nog meer kanttekeningen te plaatsen (62% was tegen extra zware straffen bv), hoewel er ook interessante observaties in staan (72% vindt dat de media teveel negatieve aandacht geeft). Maar de hoofdconclusie is in ieder geval bagger. Oh ja, hierbij een welgemeende sneer naar het gros van de Nederlandsche media die dit bericht klakkeloos hebben overgenomen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Persoonlijk denk ik dat mensen die aan een botox behandeling beginnen een groot probleem hebben. Maar persoonlijke opvattingen zijn niet relevant als je onderzoeken onderzoekt. En zoals u weet heb ik snel een allergische reactie bij foute onderzoeken, zeker als die in de media komen.
Een interessant onderzoek verscheen twee weken geleden in de media. Het was aan mijn aandacht ontsnapt, maar er zijn altijd wel mensen die me een beetje helpen scherp te blijven.
Het onderzoek kwam met variaties op de volgende kop in de media:
“Botox kan je ongelukkig maken”
De berichten waren voor het grootste deel gebaseerd op een persbericht van de Universiteit van Groningen.
De Volkskrant had echter nog wat direct commentaar van de onderzoekster. Dat sprak boekdelen:
“‘In mijn onderzoek heb ik mensen gevraagd een pen tussen hun lippen en tanden te klemmen, zogenaamd om hun concentratievermogen te testen. Wanneer je dat stevig doet, kun je de hoeken van je mond niet meer naar beneden trekken en je lip niet meer optrekken. Precies de spieren die je normaal bij walging zou gebruiken.’
En toen? Wat moesten ze met die pen?
‘Blijven vastklemmen. Intussen kregen ze smerige dingen te zien. Doordat ze die pen in hun mond hadden, konden ze geen vies gezicht trekken. Daarna kregen ze een test waarin ze woordjes moesten afmaken, zoals ‘v..s’ en ‘h..t’. De mensen die een pen in hun mond hadden gehad, vulden daarbij vaker ‘vies’ en ‘haat’ in dan de mensen die wel gezichten hadden kunnen trekken. Die zeiden vaker ‘vaas’ en ‘heet’. Ook schatten ze neutrale situaties negatiever in.”
Graag had ik het onderzoek gelezen, maar 30 euro en de wachttijd waren een te hoge drempel. Daarom schiet ik nu alleen even op de conclusies die in de media verschenen.
“Ai, antisemitisme is nog springlevend in Europa”, was mijn eerste reactie, toen ik dit stukje las:
“An Anti-Defamation League report published on Tuesday showed that nearly half of the Europeans surveyed believe Jews are not loyal to their country and more than one-third believe they have ’too much power’ in business and finance.
The study further showed that 31% of the respondents across Europe blame Jews in the financial industry for the current global economic crisis.”
Maar goed, je hebt onderzoeken en onderzoeken. Dus toch maar eerst even gekeken hoe dit onderzoek is uitgevoerd. Statistisch gezien uitstekend, prima verdeling en representatieve steekproef.
Maar dan de vraagstelling. U kunt antwoorden “probably true” of “probably false” op de volgende vragen:
1) Jews are more loyal to Israel than to this country.
2) Jews have too much power in the business world.
3) Jews have too much power in international financial markets.
4) Jews still talk too much about what happened to them in the Holocaust.
Beste mensen van de Anti-Defamation League, ik snap waar jullie voor willen opkomen, maar met dit soort stupide, sturende onderzoeken bereik je volgens mij precies het omgekeerde. Je stereotypeert jezelf en vraag vervolgens of iemand daar ongeveer mee eens is. Het verbaast me nog dat de percentages zo laag zijn.
Probeer volgende keer eens een neutrale vraag als “Wie heeft er volgens u teveel macht in de financiële wereld’? Zonder dat mensen mogen kiezen uit een antwoord dus!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Komkommertijd en vakantiegeld, mooie combinatie om de krant te vullen. Helaas in veel gevallen met onzin.
Laten we beginnen met het onderzoek dat het meeste stof doet opwaaien, dat van het NIB:
“Vakantiegeld gaat niet langer op aan het afbetalen van schulden. Integendeel, juist door het extra ontvangen geld in mei gaan mensen nieuwe schulden aan.”
Voor een incassobureau natuurlijk niet leuk, want die leven van het beter ingelost krijgen van schulden.
Toch maar eens mailen om het onderliggende onderzoek te pakken te krijgen:
“Bedankt voor de getoonde interesse. Het is geen grootschalig onderzoek geweest, 108 respondenten. Het onderzoek is uitgevoerd onder ruim 300 hoger opgeleiden (minimaal HBO niveau). Verdere verslaggeving over het onderzoek wordt niet naar buiten gebracht.”
Grootschalig en 108 respondenten…. Alleen hoger opgeleiden…. Niet vreemd dat ze dan het rapport niet willen laten zien. Diep triest.
Triester is natuurlijk het feit dat er weer een aantal media schaapachtig het bericht overnemen met koppen als: “Meer schulden door vakantiegeld” (Bijna letterlijk het persbericht overgetypt), “Extraatje verleidt tot grote aankopen én schulden” en “Minder afgelost met vakantiegeld”.
Het NIB bedankt iedereen voor de gratis reclame.
Hadden die luie journalisten de moeite genomen om wat verder te zoeken op het woord “vakantiegeld” hadden ze bijvoorbeeld het volgende kunnen lezen:
“Het vakantiegeld dat werknemers in mei ontvangen, besteden de meesten (55 procent) inderdaad aan vakantie.”
Of:
“Maar liefst zestig procent van het vakantiegeld wordt niet voor vakantie gebruikt. Een vijfde van de Nederlanders gebruikt het zelfs om schulden af te betalen.”
Eigenlijk gaat het in dit geval niet om een onzinnig onderzoek, maar meer om de onzinnige conclusies die erbij gepubliceerd worden. We hebben het over het onderzoek dat Dag liet uitvoeren naar de relatie tussen prijs en de bereidheid om biologische producten te kopen.
De titel die boven de publicatie in Dag verscheen, is sprekend: Nederland loopt niet warm voor ‘biologisch’
De hoofdconclusies zijn dat mensen de meerwaarde van het feit dat iets biologisch is niet zien en dat de mensen die het wel zien snel afhaken door de soms veel hogere prijs.
Maar deze conclusie is een beetje vreemd. Neem bijvoorbeeld biologische melk. Als de mensen de vraag voorgelegd krijgen, zegt negentien procent bij de huidige prijs van biologische melk dat ze het er wel voor over zouden hebben. Maar het huidige marktaandeel biologische melk is slechts 2,5%. De kop zou dus eigenlijk moeten zijn “Enorm groeipotentieel voor biologische producten”. De markt kan bijna met een factor 8 groeien tenslotte.
Stel dat je hetzelfde onderzoek (met overigens een beroerd kleine steekproef van 600 mensen) zou uitvoeren naar het verschil tussen een A-merk en een huismerk. Nou, dan gaan de marktetingafdelingen van die bedrijven gelijk in de overdrive.
Het punt dat men wel goed heeft, is dat mensen geen flauw idee hebben wat de waarde is van biologische producten. Los van het vaak veel milieu- en diervriendelijker zijn, kan men namelijk de gezondheidseffecten nog niet goed inschatten. De biologische industrie is dan ook nog niet zo groot dat ze veel onderzoek kan sponsoren zoals de bestaande bio-industrie (lekker verwarrende naamgeving) dat wel kan doen.
Deze week verscheen er toevallig wel weer zo’n onderzoek. Daaruit bleek dat langdurige consumptie van groenten en fruit met pesticiden, tot een twee keer zo hoog risico op Parkinsons leidt.
Afijn, nog een lange weg te gaan voor het voor mij logische biologische product.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wat is in vredesnaam de relevantie en de waarde van een onderzoek naar de Favoriete Werkgevers?
Jaarlijks verschijnt er in de diverse media een lijstje met bedrijven. Volgens de onderzoekers zijn dit de bedrijven waar de mensen uit de steekproef het liefst zouden willen werken, waarbij ze niet hun eigen werkgever mogen noemen.
Wat zegt ons dat nou? Helemaal geen zak. Het grootste deel van de mensen heeft namelijk nog nooit in die bedrijven die ze noemen gewerkt. Ze kunnen daar dus eigenlijk geen oordeel over vellen. Het oordeel wordt voor het grootste deel bepaald door hoe een bedrijf in het nieuws is gekomen. En misschien voor een heel klein deel door informatie uit de vrienden/kennissen kring. Maar het zegt dus meer over de omvang en publiciteitsgeilheid van een bedrijf dan of het een goede werkgever is.
En dat dan bedrijven een hoge score wijten aan “Het concern heeft verschillende functies en banen op alle niveaus. Er zijn doorgroeimogelijkheden” is natuurlijk helemaal van de zotte. Daar kan je als buitenstaander namelijk nauwelijks een zinnig oordeel over geven. En als je veel bij grote bedrijven hebt rondgelopen weet je dat er zoveel politieke factoren zijn die belangrijker zijn voor jouw “doorgroeimogelijkheden” dan het aantal beschikbare treden op de ladder.
Het onderzoek is dus nietszeggend. Maar wat mij dan nog meer verbaast, is het feit dat er kennelijk mensen en organisaties zijn die zitten te wachten op die non-informatie. Iemand moet die onderzoeken toch betalen. Maar wat kan je er nou mee? Als je als HRM manager werkelijk denkt dat een hogere positie jouw wervingsbeleid makkelijker maakt, wordt het tijd voor een andere favoriete werkgever.
En wat moet ik als werknemer met die lijstjes (die me via de krant opgedrongen worden)? Anders dan de het bevestigen van de businessmantra “big is beautiful, come to us“?
De nutteloosheid wordt nog eens extra onderstreept als je naar een ander onderzoek kijkt, namelijk naar de werknemerstevredenheid. Daar winnen vier bedrijven die niet eens in de top50 van favoriete bedrijven voorkomen.
In de categorie onzinnige onderzoeken nu eentje uitgevoerd door Het Internet Adresboek. Het door ons ontvangen persbericht begint goed met:
“Nederland loopt niet warm voor socialer internet”
Ay, denk je dan, den Nederlander is asociaal bezig. Slecht voor onze reputatie (die toch al niet zo best was).
Maar na lezing blijkt het begrip “sociaal” toch vooral te slaan op het deelnemen aan zogenaamde “Social network sites” als Hyves en Flickr.
Goed, dan nog, we liggen ver achter met onze 2,3 accounts als je kijkt naar de Amerikanen met gemiddeld 6.9 accounts (net zoveel als creditcards). Toch?
Mmmm, het onderzoek is gedaan naar 1500 mensen verdeeld over 69 landen. Gemiddeld iets meer dan 20 personen per land. Nauwelijks representatief dus. Er zou een wettelijk bescherming moeten komen voor het begrip “onderzoek”.
Beste mensen van Het Internet Adresboek, dit onderzoek diskwalificeert niet alleen zichzelf, maar ook jullie organisatie. Als je echt Het internetadresboek bent, kan je toch wel wat meer mensen optrommelen? Zo niet, spaar ons deze onzin.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In de categorie onzinnige onderzoeken nu eentje aangevraagd door RTL nieuws. Vorige week was er een weeralarm. RTL nieuws meende te mogen concluderen dat door het weeralarm mensen meer gespreid in de tijd naar huis gingen en dat er daardoor veel minder files stonden dan normaal.
Ze vroegen daarop TNS NIPO een peiling uit te voeren om te zien of mensen bereid waren hun werktijden te veranderen ter vermijding van files. Conclusie, dat wil men wel maar het mag niet van de baas.
Klein probleem bij dit onderzoek echter is dat het nergens op slaat. Want er valt zo goed als niets meer te spreiden daar waar het filebestrijding betreft.
Hieronder treft u een grafiek aan (bron VID) waarin de totale filelengte van gisteren grafisch is weergegeven. De rode lijntjes zijn er om aan te geven wanneer de 100km grens overschreden wordt. Overigens was gisteren een gewone dag zonder regen, sneeuw of bijzondere evenementen:
Kortom, alleen heel extreme werktijden zijn nog mogelijk ter vermijding van files. Echter, de meeste werknemers zijn een onderdeel van een complex systeem van samenwerken hetgeen zeer moeizaam wordt als meer dan de helft er niet is.
Maar goed, dat is mijn mening. Wat denkt u:
[poll=13]
Eerder over dit onderwerp: Hartslag van NL