Mijn vrouw was vorige week in Sotsji. U weet wel, die badplaats zonder riolering waar je in je eigen poep zwemt. Dat proletenhol waar Natasja's de hele nacht karaoke zingen aan het kiezelstrand. Die stad waar de service zo slecht is dat je er niet gewend aan raakt. Dat Sotsji dus. Sotsji heeft in een vlaag van verstandsverbijstering de Olympische Winterspelen gekregen van het IOC. U weet wel, dat bejaardencomité dat zich graag laat fêteren. Dat stelletjes sportbobo's dat grof geld heeft gevangen in ruil voor een stem. Dat comité waarvan die "judas" lid is.
Ze hebben problemen met het Braziliaanse vlees.
Aldus Patricia van Dobben, na de weigering van de Chinese autoriteiten om de oer-Hollandse Van Dobben-bitterbal het land in te laten. Wat denkt u: moet het Heineken Holland House nu maar aan de loempia’s of weet u een andere perfecte snack voor de Nederlandse feestvierders?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De Deense kunstenaar Jens Galschiot heeft een protestactie opgezet. Zijn doel is om zoveel mogelijk oranje te laten zien tijdens de Olympische Spelen in Peking. En waarom oranje? Omdat dat de kleur is van de Birmese en Tibetaanse monikken die de spil vormen van het verzet in zowel Tibet als Birma.
Mocht deze actie een succes worden, dan is de kleur oranje tijdens de spelen flink gepolitiseerd. En dat wil het NOC*NSF niet:
“Het kan niet zo zijn dat wij ongewild in een standpunt van anderen worden betrokken. Als sportorganisatie reageren we zeker niet op alles wat er in de wereld gebeurt, maar hier zullen we toch even kritisch naar moeten kijken.”
De initiatiefnemers vinden het gebruik van de kleur oranje geen politiek signaal, maar zeggen wel:
“Het Nederlands olympisch team is door hun nationale kleur, oranje, de geboren ambassadeur voor dit initiatief.”
Hoe denken jullie hierover?
Moet Nederland meedoen aan de oranje-actie?
( polls)
Als de voorzitter van het Internationaal Olympisch Comité (IOC) zegt dat het Westen moet stoppen met protesteren tegen de mensenrechtensituatie in China – omdat je met ‘een luide stem niks bereikt in China’ – dan weet je één ding zeker: hij vindt ook dat er iets mis is met de mensrechtensituatie.
Meedoen is belangrijker dan winnen?
Je hoeft maar een beetje op internet te surfen en je vindt genoeg plekken waar je informatie kan vinden over de mensenrechtensituatie in het land waar in augustus 2008 de Olympische Spelen plaatsvinden. De vraag is dan vervolgens: moet je met zoveel bewijs in handen jezelf laten gijzelen door de voorzitter van het IOC of de kans grijpen om de Olympische gedachte kracht bij te zetten?
De Olympische gedachte is simpel: meedoen is belangrijker dan winnen. Het is dan een wrange gedachte dat mensen in China alleen mee mogen doen als ze zéggen wat de overheid vindt, als ze dénken wat de overheid vindt en als ze dóen wat de overheid vindt dat ze moeten doen. Om over de situatie in Tibet maar te zwijgen.
Protesteren is belangrijker dan meedoen!
Om terug te keren naar Jacques Rogger, voorzitter van het IOC: het is knap voor een beweging die altijd zegt sport en politiek te willen scheiden, om zich op deze manier in de discussie te mengen. Hij zegt met zoveel woorden: regeringen van de wereld, als u maar naar mij luistert dan komt het goed met de mensenrechtensituatie in China.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Moet Nederland proberen de Olympische Spelen voor 2028 binnen te halen? En bent u voor het besteden van belastinggeld aan dit streven?
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Zilver? Dat betekent niets hier. Je kan net zo goed als laatste eindigen. Coaches zoals ik zijn er om gouden medailles te winnen, of we worden ontslagen.
De roeicoach van China, Igor Grinko, heeft niet zoveel op met het olympische mantra “meedoen is belangrijker dan winnen”.
De Nederlandse oud-roeicoach Diederik de Boorder zag waar dat toe kon leiden.
Nederland moet zich de komende jaren bewijzen door grote evenementen als WK’s en EK’s te organiseren (De Pers)
Minister van Economische Zaken Maria van der Hoeven (CDA) vindt dat Nederland in 2028 de Olympische Zomerspelen moet organiseren. De organisatie van het sportevenement zou volgens haar een enorme ‘boost’ betekenen voor de economie. Is dit luchtfietserij van een minister die niets zinnigers kan bedenken of zijn dit soort evenementen werkelijk belangrijk voor onze economie?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
