Partijdige verslaggeving door NRC Handelsblad?

Na de rechterlijke macht, de wetenschap, de publieke omroep en de culturele sector is het deze maand de beurt aan NRC Handelsblad om verantwoording af te leggen. Volgend op de tendentieuze Kamervragen van Bosma begin september werd een week geleden ook op het journalistieke platform VillaMedia gesteld dat het avondblad een Amsterdamse, links-liberale grachtengordelkrant is geworden. In de (hoofd)redactionele commentaren van het dagblad zou “het enerzijds/anderzijds van vroeger ook vaak verdwenen [zijn] en (…) het linkse anderzijds de overhand [krijgen].” De kritiek op NRC kwam echter niet alleen van buiten. Met een goed gevoel voor timing bracht oud-NRC verslaggever Hans Moll eind vorige week zijn boek Hoe de nuance verdween uit een kwaliteitskrant. NRC Handelsblad neemt stelling tegen Israël uit. In de week dat Palestina bij de VN een upgrade van haar status heeft aangevraagd, zet Moll de aanval in op zijn voormalige werkgever. Kern van het verwijt: NRC kiest in het conflict de zijde van de ‘multiculturalisten en de victimisten.’ Hoog tijd om zijn claim eens nader te onderzoeken.

Door: Foto: Enric Borràs (cc)
Foto: Enric Borràs (cc)

Media over Israël en Palestina: onvolledig en richting pro-Israël

, door

Zijn de Nederlandse media zoals NRC Handelsblad, Telegraaf en de Volkskrant vooringenomen in hun berichtgeving over het Israëlisch-Palestijnse conflict? In ieder geval zijn ze onvolledig en soms duidelijk pro-Israël. Dat blijkt uit een kwantitatieve analyse van de Nederlandse Nieuwsmonitor. Onderzoeker Joep Schaper legt uit.

Zijn de Nederlandse kranten ‘pro-Israëlisch’ of ‘pro-Palestijns’? Deze vraag dringt zich al snel op als het gaat over de media en het Israëlisch-Palestijns conflict. Voormalig NRC-redacteur Hans Moll beschuldigt in een zijn boek het NRC Handelsblad van een pro-Palestijnse vooringenomenheid. Onderzoek naar vooringenomendheid in een dergelijk complex conflict is lastig, want wat is objectief?

Verschillende aspecten in de berichtgeving over gebeurtenissen kunnen duiden op partijdigheid. Vooringenomenheid meten door middel van brongebruik is eenvoudig. Omdat het om twee partijen gaat en hoor en wederhoor in ieder artikel een basiswaarde is, is ongeacht de onderzoeksperiode en nieuwsgebeurtenis een verhouding van 50 procent voor de ene partij en 50 procent voor de andere partij het meest ‘eerlijk’.

Het meten van slachtofferschap is moeilijker. We hebben onderzocht welke krant in verhouding tot de andere kranten meer de ene partij als dader en de andere partij als slachtoffer beschouwt, maar in hoeverre dat terecht is of recht doet aan de situatie hangt van zienswijze van de lezer af. Om toch uitspraken over vooringenomendheid te kunnen doen, vergelijken we kranten met elkaar en met rapporten van de VN en Amnesty International.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De metafysica van de schuld

, door

Het is zomer dus de journalisten van de NRC, in ieder geval die van de redactie economie, zijn met vakantie. Dit weekend heeft de krant een artikel overgenomen van Die Zeit, geschreven door Marc Brost en Bernd Ulrich, over de huidige economische problemen (*). Het is een bombastisch stuk over de “schuldencrisis” dat pretendeert Links een les te lezen over hoe het moet omgaan met schulden. Volgens mij trekken ze echter de verkeerde les.

Alleen het begin al:

Wie bij het thema ‘schulden’ denkt dat het louter om geld gaat, is naïef. In werkelijkheid gaat het om gevoel, macht, angst en eer. Met een beetje overdrijving zou je zelfs kunnen zeggen: schulden zijn de wiskundige uitdrukking van een metafysisch probleem. Het is, kortom, bittere ernst.

Zeker, het is bittere ernst, maar niet om de redenen die worden genoemd, want gaat het niet altijd in de politiek om gevoel, macht, angst en eer? En sinds wanneer zijn schulden een wiskundige uitdrukking van een metafysisch probleem? Voor metafysische kwesties kunt u beter bij een priester of filosoof te rade gaan. Mogelijk zijn onze economische problemen een symptoom van een onderliggende cultureel trend, maar dan niet op de manier waarop Brost en Ulrich dit analyseren.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Rechts slachtofferisme

, door

Afshin Ellian stapt op als columnist bij NRC Handelsblad. De ombudsman aldaar zou hem van verkettering hebben beschuldigd (figuurlijk) en naamloze krachten uit het linkse establishment zouden bij hoofdredacteur Peter Vandermeersch op het vertrek van de conservatief-liberale hoogleraar hebben aangestuurd. Bij Elsevier mag Ellian even uithuilen over dat vreselijke linkse blad dat net twee hele linkse columnisten heeft aangenomen: pseudo-intellectueel Martin Bosma en spindoctor Ton Elias.

NRC was inderdaad van plan om Ellians column stop te zetten. Er zijn wel meer columns gesneuveld en nieuwe schrijvers aangetrokken de laatste tijd. Dat gebeurt nu eenmaal als er een nieuwe koers wordt uitgezet. Dat voor Ellian geen ruimte meer is, verbaast me niets. Ik bewonder de man, maar zijn columns zijn voorspelbaar en langdradig.

Dit minuscule akkefietje toont weer eens aan hoe snel rechts Nederland in een slachtofferrol kruipt.

Dat rechtsNederland boos is, is nu wel duidelijk. De multiculturele samenleving zou een mislukking zijn. De kleine man wordt niet serieus genomen. Wilders gedemoniseerd. Nederland wordt uitverkocht aan het buitenland en Europa. Wij draaien op voor de luie Derde Wereld en de fiscaal onvolwassen PIIGS-landen. Je kunt in Nederland niet meer zeggen wat je wilt, zonder bedreigd te worden. De linkse media zijn nog steeds een moraalpolitie die het op rechts gemunt heeft. Och arm. De rechterkant van de VVD, de PVV, een groot deel van het CDA en als stoottroepen de hordes van de Telegraaf Media Groep (TMG) weten wel bij wie ze moeten klagen: de mythische linksmens, u weet wel die veelverdiende kosmopoliet die in zijn vrije tijd het liefst door de brievenbus van de hardwerkende burger piest.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Opa NRC spreekt

, door

Verontwaardiging in de blogosphere. Het heeft NRC-redacteur Raymond van den Boogaard behaagd om zijn two cents aan het online debat bij te dragen. Volgens hem bent u een mopperaar en zijn de grote opinieblogs – GeenStijl, Frontaal Naakt, Het Vrije Volk, Joop en Retecool – niet meer dan de ventielen waarin u uw gebakken stinklucht door kunt persen. Nou ja, behalve Joop natuurlijk, want daar schrijven gevestigde opiniemakers voor en zoals u weet raakt NRC altijd een beetje opgewonden van gevestigheid.

Dat Sargasso slechts terzijde wordt genoemd, zullen we hem maar vergeven. Het toont wel aan dat Van den Boogaard geen enkele poging heeft gedaan tot serieuze research: Sargasso is toevallig wel het oudste en een van de best gelezen opinieblogs van Nederland. Retecool heeft een bereik waar nrc.nl alleen nog maar van kan dromen. Als het gaat om invloed op het maatschappelijke debat weet ik nog niet wie dat gaat winnen: GeenStijl of NRC. En over de achtergrond van veel lezers ook al geen woord: veel hoogopgeleide professionals.

Het stuk van Van den Boogaard staat op pagina twee en is dus een van de belangrijke verhalen van de dag (lees het hier en hier). Opvallend is dat het stuk zo weinig zegt, tenminste de boodschap is mij na lezing niet duidelijk. Iets over dat NRC geen boze brieven meer krijgt, maar dat u bij ons uw gal komt spuwen. Eigenlijk zegt Van den Boogaard niet veel meer dan: goh, er zijn opinieblogs waar stukjes verschijnen en mensen hun menging geven. Tja, dat doen we al bijna tien jaar: knap dat Van den Boogaard dat nu al doorheeft.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Waar is de NRC mee bezig?

, door

Recentelijk heeft het NRC Handelsblad haar internetsite opgedoekt en vervangen door een weblog. De reacties waren bijna onverdeeld negatief, ook van de vaste abonnee’s.

Dát de NRC iets wil doen is logisch. De krantenoplages lopen terug en het toenemende bezoek op het internet compenseert die inkomstenderving bij lange na niet. Een dure krantensite in de lucht houden die moet concurreren met ‘lean & mean’ nu.nl, met de grote Telegraaf en met de met publiek geld betaalde NOS vond het dagblad waarschijnlijk – en terecht – niet haalbaar. Dan maar iets compleet anders, moeten ze gedacht hebben. En je kan zeggen wat je wilt, rigoreus de oude site om zeep helpen en een weblog neerzetten is precies dat. Een gewaagde en verfrissende stap in het oudmediale landschap.

Het geklaag van niet-abonnees mag je gerust ter zijde schuiven. Die halen hun gratis nieuws vanaf nu wel ergens anders, en zij leverden de krant niet voldoende op. Net als een paywall rondom je site plaatsen is dit een volstrekt valide manier om je online verliezen te beperken. En dát er iets moest gebeuren was duidelijk.

Abonnees daarentegen hebben alle recht tot klagen. Een stuk van het product dat zij gebruikten is afgesloten zonder dat zij daar compensatie voor kregen. Feitelijk krijgen ze nu minder NRC voor hetzelfde geld en dat is zuur. Daarnaast is er nog steeds geen goed digitaal alternatief voor de krant. De iPad-applicatie ligt onder vuur van Apple, en met 500 euro is de drempel tot aanschaf qua prijs – bijna twee jaarabonnementen – hoog. De krant doet een stap terug en biedt trouwe, merkvaste, abonnees in dit digitale tijdperk eigenlijk alleen nog maar een stuk papier waarin straks voor een groot deel artikelen staan die ze die dag al hebben gelezen op NU.nl, en niet meer op nrc.nl. De logische vraag is voor hen dan: “Wat voegt de papieren NRC nu nog toe?”

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Hayek en Rand

, door

[qvdd]

Ik lees liever Hayek en Ayn Rand dan Keynes en Etty. [..] Mijn lotsverbondenheid geldt de laatste autochtonen in Transvaal of de Tarwewijk, niet de elites die een miljoen moslims op ons dak stuurden.

Martin Bosma spreekt zichzelf in zijn column in NRC Handelsblad tegen. Hoe kan hij tegelijk bewonderaar zijn van vrijemarktfundamentalisten Hayek en Rand en lotsverbondenheid voel met ‘de laatste autochtonen’ in Transvaal of de Tarwewijk? Zowel Hayek als Rand waren zelf immigranten die hadden gevonden dat de autochtone bewoners hun handen uit de mouwen hadden moet steken in plaats van immigranten de schuld te geven van hun problemen.

(Andere vraag: waarom heeft Martin Bosma een column gekregen in NRC Handelsblad? Met Ellian hebben ze toch de positie van ‘columnist die moeite heeft met elementaire logica’ toch al gevuld?)

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Cultuurstrijd

, door

[qvdd]

Noem het dionysisch, noem het tieten bier: wie een leven vol verantwoordelijkheid leidt, wie iedere ochtend om acht uur in de trein naar zijn werk stapt, droomt van losbandigheid. Wie zich keurig aan de regels houdt, zwoegt voor examens, verlangt naar promotie of ’s avonds na het werk zwetend zijn hypotheeklast berekent, kijkt graag naar geile jongeren die opzichtig van niets weten. Wezenloosheid heeft zijn aantrekkelijke kanten. Seks zonder verplichtingen eveneens. Voyeurisme kan heel lekker zijn.

Maar in Nederland, en daar begint het probleem, moeten dit soort programma’s altijd iets betekenen; ze worden door de duiders steevast ingezet tegen ‘de hoge cultuur’, ze worden gebruikt om af te rekenen met mensen die denken dat ze beter zijn. Sterretje en Barbie worden onderdeel van een cultuurstrijd. De verkalkte leden van de culturele elite met hun ‘zogenaamde goede smaak’ moet een lesje worden geleerd, iemand moet ze vertellen dat ze lang niet meer zo belangrijk zijn als voorheen, dat de meeste mensen zich echt niks meer aan hen gelegen laten liggen.

Bas Heijne, in: X-Factor Jaap wordt geil van sushi

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Thimon de Jong, vroegbejaarde cultuurcriticus

, door

De titel ‘slechtste opinieartikel van de week’ gaat naar Thimon de Jong voor zijn stuk Wo sind denn die Superhits? Wo sind sie geblieben? uit het NRC Handelsblad van 25 mei.

Samengevat komt het betoog van De Jong erop neer dat door de afname van het belang van de radio en de opkomst van internet er geen evergreens meer zijn een bindend cultureel vormen. Op zich is daar een genuanceerde reactie op te geven, maar daar heb ik geen zin in. Ik houd het kort: De Jong lult uit zijn nek en ik ga dat met voorbeelden bewijzen.

“Er zijn deze eeuw geen evergreens meer bijgekomen die wereldwijd door jong en oud kunnen worden meegezongen, gefloten of geneuried.”

Oh nee?

“Een kleine zelftest: noem één internationale superhit van de afgelopen vijf jaar.”

Seven Nation Army is uit 2003, dus die mag niet. Rah-rah-ah-ah-ah, roma-roma- ma-ah welke zullen we dan eens nemen?

Uit het oogpunt van eerlijkheid kunnen we de grote concurrente van Lady G. voor popwereldheerschappij niet onvermeld laten:

“Wanneer heeft u iemand voor het laatst horen zeggen: ‘Ik kan dit nummer echt niet meer horen!’?”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Niet marchanderen

, door

[qvdd]

“Daarbij is in de directie een onoverbrugbaar gebleken interpretatieverschil ontstaan over de manier waarop de autonomie van de redactie het best is gewaarborgd. Ik heb in deze discussie een uitgesproken standpunt ingenomen, omdat met redactionele autonomie niet te marchanderen valt.”

NRC-hoofdredacteur Birgit Donker treedt af na een conflict met de nieuwe eigenaren over redactionele onafhankelijkheid. Wordt het liberale NRC Handelsblad nu de propagandakrant van SP-sympathisant Derek Sauer of is het een storm in een glas water?

Vorige