Closing Time | The Gathering

https://www.youtube.com/watch?v=aKPTuQHDghE Als het gaat om symfonische metal uit Nederland met sublieme zangeres, dan mag The Gathering niet ontbreken. Anneke van Giersbergen mag inmiddels bekend worden verondersteld, net als de grootste hit van het gezelschap. Nighttime Birds is (nog) iets relaxter, en naar mijn bescheiden mening zeker niet minder mooi. Grappig detail: op hun eerste cd deed The Gathering het nog héél anders: https://www.youtube.com/watch?v=RaVWExxVD7A

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Delain

, door

Nederland is goed, ja, echt ontzettend, verschrikkelijk goed, in symfonische metal met vrouwenzang. Daar mag best wel wat meer aandacht voor zijn. Laten we beginnen met Delain, opgericht in 2002. Ze hebben recent nog een nieuwe CD uitgebracht, ‘Apocalypse and Chill’, en hier is een heel aardig interview met de band te lezen.

Closing Time | Babymetal

, door

 

Hee, leuk, Japanse dames die teringherrie maken! Dat smaakt naar meer. Babymetal zit meer aan de metalkant (in tegenstelling tot de punk van een paar dagen geleden), maar dan met gechoreografeerde dansjes. Live gaat het na een paar nummers een beetje vervelen, maar een nummer is best te doen. Als is het maar voor de algemene ontwikkeling, om te weten dat dit soort dingen bestaan.

Closing Time | Hammerfall

, door

Bij het schrijven van het stukje bij dit pareltje, kwam ik er achter dat er zoiets bestaat als een New Wave of Traditional Heavy Metal.* Dat had ik helemaal gemist, maar het is fascinerend. Zowel de muziek als het artwork zijn inderdaad zeer traditioneel (zie link).

Nu was ik in de veronderstelling dat zo’n new wave al in de jaren nul begonnen was, met bijvoorbeeld een Sabaton, of nog eerder in de jaren negentig. Vaandeldrager toen was natuurlijk het Zweedse Hammerfall. Ook als je de albumhoes van toen bekijkt, had het prima bij de huidige NWOTHM gepast. Maar hoe dan ook, nieuwe traditionele metal, tegenwoordig for real, want het staat op het internet dus is het true, eh, waar, bedoel ik.

Closing Time | Eternal Champion

, door

“Het beste album van 2016? Dan moet je dit eens horen!” Kreeg ik te horen op een van mijn socials, naar aanleiding van dit stukje van enige dagen terug. Nu was, net als jullie waarschijnlijk, wat sceptisch bij het zien van de, eh, ‘old school’ albumhoes van het eerste album van Eternal Champion. Maar omdat je niet af moet gaan op uiterlijk vertoon, heb ik het een kans gegeven.

Closing Time | Winter Thrice

, door

Af en toe, als ik even tijd heb, check ik oude jaarlijstjes. “Best metal album 2016“, bijvoorbeeld. Om te kijken wat er dan boven komt drijven uit de diepzee van het internet. De kans bestaat altijd dat je een pareltje hebt gemist, toch? Vaak valt dat een beetje tegen, blijk ik toch wel veel te kennen, en een en ander ook niet zo boeiend te vinden.  Dat kan, en is niet erg. Maar toch zijn déze lijstjes (verdomme) een grote schande. In vrijwel alles wat ik tegenkom uit 2016 ontbreekt namelijk ‘Winter Thrice’ van Borknagar. En dat is een absoluut geniaal album, en elk metaljaarlijstje over 2016 waarin dat miskent wordt, zou uitgeprint moeten worden, en daar zou iemands billen mee moeten worden afgeveegd. Behalve dat die lijstjes zelfs die tijd en moeite niet waard zijn.

Closing Time | The Agonist

, door

Dat bandje waar ik laatst over schreef, dat in het voorprogramma stond van Jinjer, dat was niet het enige voorprogramma. The Agonist was ook te bewonderen in Eindhoven, en ik maak graag gebruik van dat excuus om een mooi clipje van The Agonist te laten zien. Ik had nog nooit van ze gehoord, maar was aangenaam verrast. Hun stijl is lekker eclectisch, met invloeden van brute death tot powermetal. Fijn!

Closing Time | Space of Variations

, door

Op het moment dat ik dit nummer voor u klaar zet, sta ik op het punt de trein in te springen om ze live te aanschouwen. In Eindhoven, in het voorprogramma van Jinjer. Ik weet nog niet zeker wat ik hier van ga vinden. Het klinkt in ieder geval wel catchy en agressief. Ik kan u helaas verder niets vertellen over Space of Variations, ik had er ook nog nooit van gehoord, en de enige beschikbare Wiki-pagina helpt mij in ieder geval niet verder. Maar misschien is uw Oekraïens beter dan dat van mij. Wellicht heb ik er in de comments meer over te vertellen!

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende