Rubio opvolger van Romney

In de Florida is de Republikeinse conventie in volle gang. Vandaag spreekt presidentskandidaat Romney, en hij wordt aangekondigd door rijzende ster Marco Rubio. Wie is deze selfmade Latino en maakt hij kans Romney's opvolger te worden? Het is goed mogelijk dat Amerika op zes november 2012 het tijdperk Romney in gaat. Hij kan dan de 45e president van de Verenigde Staten worden en zijn stempel gaan drukken op de politieke besluitvorming. Ondertussen is zijn opvolger zich al aan het warmlopen. Als Senator namens de staat Florida is Marco Rubio hard aan de weg aan het timmeren. De zoon van Cubaanse immigranten is dé rijzende ster binnen de Republikeinse Partij en het ziet er naar uit Rubio over vier jaar een serieuze kandidaat is voor het presidentschap. Naast Paul Ryan toonden de Amerikaanse media opmerkelijk veel interesse in Rubio in de aanloop naar de bekendmaking van de Republikeinse running mate. Uit een peiling van CNN kwam naar voren dat 28% van de Republikeinen Rubio graag aan de zijde van Romney had gezien in de Republikeinse campagne. Romney koos echter voor Ryan en daarmee voor ervaring. Geen ramp voor Rubio. Sterker nog, dit is alleen maar voordelig voor de Senator.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022

Rubio gooit handdoek in de ring

Trump wint in Florida, de thuisstaat van Marco Rubio, die uit de presidentsrace stapt. Het gaat nu nog tussen Trump, Cruz en Kasich, die Ohio wint. Clinton verslaat Sanders op alle fronten bij de democraten.

Update: Rubio heeft niet opgegeven, maar zijn campagne stopgezet. Dat betekent dat hij alsnog kan besluiten om weer in de race te stappen. Als Trump geen absolute meerderheid haalt, wordt de Republikeinse conventie aan de onderhandelingstafel uitgevochten.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Verkennende vooruitblik op het BuZa-beleid van de 45ste president van de VS (van A)

COLUMN - Wat voor buitenlandbeleid te verwachten van de volgende president van de Verenigde Staten?

Stephen Walt werpt alvast een verkennende blik in de toekomst en gaat per ‘What If?” het rijtje af van de huidige ‘Big 5’ kandidaten (Clinton, Trump, Cruz, Sanders, Rubio).

In een notendop:

  • A Clinton foreign policy will look a lot like Barack Obama’s, but with a decidedly more hawkish edge.
  • high tariffs on China […] building walls to keep immigrants out […] Muslim-bashing […] The real worry is that we have no idea what Trump’s foreign policy would be.
  • a Ted Cruz presidency would probably make George W. Bush-style “unilateralism” seem like a Quaker meeting. […] If it bothers you that the current U.S. president is now the most popular leader in the world, don’t worry: Cruz would almost certainly fix that problem.
  • For Sanders, foreign policy is mostly an afterthought. He’s not going to squander lots of money on idealistic foreign-policy crusades, and he’s not likely to pick fights with countries that aren’t directly threatening the United States.
  • a Rubio presidency would confirm that the United States has learned precisely nothing from its tragic experiment with neoconservatism.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.