komkommernieuws Archives

Foto: theilr (cc)

Komkommertijd

14 juli 2022 , 08:00 , door P.J. Cokema

COLUMN - Tien jaar geleden schreef collega Jona dit in een stukje als prangend voorbeeld van nieuws in komkommertijd:

Omdat het komkommertijd is, verwacht ik morgen het bericht dat er op Schiphol tien procent meer koffers zijn zoekgeraakt

Ofwel, het is weer zomer, waarin nieuws dat geen nieuws is toch nieuws wordt.
Nu kunnen we dat oude nieuws ophalen om te bewijzen dat de tijden wel degelijk veranderen. Zoekgeraakte bagage is geen komkommernieuws meer, maar een van de crisissen die al maanden het nieuws domineren.

Er is nog erg veel werk aan de winkel en daarom rees de laatste dagen de vraag of het wel verantwoord is dat kabinet (4 weken) en parlement (8 weken) met zomervakantie gaan. Eigenlijk heet dat ‘reces’ en voor het journaille is dat het equivalent van komkommertijd.

Het gebruikelijke commentaar van Kamerleden is ‘ja maar, we halen achterstallig werk in, lezen dossiers waar we niet toe zijn gekomen, gaan op werkbezoeken…’

Op de vorige persconferentie na de ministerraad vroeg een van de journalisten van Rutte naar zijn visie op ‘reces in crisistijd’.

Veel mensen snappen eigenlijk niet waarom de Kamer en het kabinet met reces gaan twee maanden lang. Is dat wel zo verstandig, om zo lang met reces te gaan?

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Blonde joyriders zijn grappig.

1 juli 2012 , 13:00 , door P.J. Cokema

Culturele antropologie op Zondag (CoZ): Hoe een tweejarige joyrider de lezers van het AD te kakken zet.

Via onze collega van Stroomopwaarts stuitten we op fraai voer voor culturele antropologen. Eén komkommernieuwtje leidde tot opmerkelijke verschillen in de lezersreacties. Het Algemeen Dagblad berichtte op 25 juni: “Een 2-jarige peuter heeft vandaag in Haarlem de auto van zijn vader de sloot in gereden. Dat maakte de politie bekend. Het incident gebeurde aan De Bazellaan”.

Het artikel werd geïllustreerd met een blond ventje dat wat rommelde met de autosleutel. Het AD voegde een lezerspoll toe. Wat vonden de AD-lezers van dit nieuws? Fascinerend gaf 3% aan. Grappig 53% , hartverwarmend 3%, ergerlijk 14%, beangstigend 25%. deprimerend 2%, waren de overige resultaten.

Het nieuws was overgenomen van het ANP. Het is komkommertijd dus een AD-journalist had tijd voor nader onderzoek. De volgende dag verschenen in het AD de details:

“Het is een handenbindertje, die kleine dondersteen Naoufel Asbihi uit Haarlem. Toen zijn vader gistermiddag even niet oplette, reed de nog geen 3 jaar oude peuter de auto van pa de sloot in. Het gebeurde gistermiddag bij hun flat aan de De Bazellaan in Haarlem”.
Nu ging het artikel gepaard met een foto van de met donkere krullen getooide Naoufel. En wat vonden de AD-lezers nu van het nieuws? Fascinerend 1%, grappig 38%, hartverwarmend 2%, ergerlijk 52%, beangstigend 4%, deprimerend 2%.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Gestrekt arm

12 augustus 2011 , 08:00 , door Eetschrijver

In het kader van de Afslanktip van de Dag: als u naar de super gaat, kunt u beter een karretje nemen dan een mandje. Tenminste, dat wist het AD ons gisteren in een komkommereditie te vertellen. Enigszins verbazend, want dragen lijkt toch–marginaal–meer energie te kosten dan rollen. Maar het zit anders.

Het heeft allemaal te maken met de houding van de arm. Die is bij het duwen van een wagentje gestrekt en bij het dragen van een mandje gebogen. En nu heeft Bram van den Bergh, psycholoog verbonden aan de Erasmusuniversiteit, ontdekt dat een gebogen arm sneller een beloningsgevoel oproept dan een gestrekte. En daardoor koop je–het staat allemaal als een huis–meer chocola.

De oplettende AD-lezer zal met enige verwarring hebben gekeken naar de foto bij het artikel. Daarop zien we een resoluut eigentijdse vrouw die het mandje in de hand van de, jawel, gestrekte arm draagt. Wie bij zijn volgende bezoek aan de buurtsuper even rondkijkt, zal zien dat veruit de meeste mandjeswinkelaars hun mandje zó dragen. Als ze het al dragen, want de meesten slepen het tegenwoordig achter zich aan, in elk geval bij ’s lands grootste kruidenier, waar het in de schappen vermoedelijk wachten is op de komische DVD met struikelpartijen die zijn opgenomen middels de camera’s in de winkel. Maar dat terzijde.

Bram van den Bergh had misschien beter even in zijn buurtsuper kunnen gaan kijken dan in een prentenboek uit het begin van de vorige eeuw, waarin de dames rond de dorpspomp een babbel maken, elk met heur rieten mandje bevallig aan de onderarm en al dan niet onder het genot van een smakelijk stukje chocola. Is er daar bij de Erasmusuniversiteit nou niemand die wetenschappers in dit soort situaties tegen zichzelf beschermt?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Big Gooseberry Season

22 augustus 2010 , 15:00 , door Ger

De derde week van augustus. Hoewel de zomer ook qua weer op zijn laatste benen loopt, is de uitgesproken landerigheid van deze reces- en vakantiemaand verre van uitgewerkt. Niet alleen uit de Haagse kaasstolp komt nauwelijks nieuws, ook op televisie zie je vooral herhalingen. Kortom het is nog steeds komkommertijd.

In de krant en in de actualiteitenrubrieken worden, bij gebrek aan hard nieuws, de markantste komkommers dus nog maar eens glimmend gepoetst en op hun allervoordeeligst uitgestald. Maar hoezo komkommers? Historisch gezien lag de rest van de maatschappij in de zomer weliswaar amechtig op zijn gat, maar voor de komkommerkwekers was dit van oudsher de drukste tijd. In de periode vóór de glastuinbouw wel te verstaan. Bij gebrek aan echte berichten was de kolossale komkommer van teler Bertus Bolderbast natuurlijk een niet te versmaden nieuwtje.

Of deze verklaring nu een voorbeeld is van creatieve volksetymologie of niet: in het Nederlands wordt de term komkommertijd al gebezigd sinds de 19e eeuw, onder meer door Multatuli.

De oorsprong is evenwel onduidelijk. Cucumber time (ook wel taylor’s holiday), afkomstig uit Britse kleermakerskringen, zou aan de basis hebben gelegen van deze benaming. ‘Taylers Holiday, when they have leave to Play, and Cucumbers are in Season’.