KSTn – Klimaatakkoord?

Vrijdagmiddag, tien voor twaalf. In het redactielokaal van Sargasso heerst een gespannen sfeer. ‘Kan er misschien een raampje open?’ Rembrandt kijkt Steeph vragend aan. ‘Hoezo, wil je nu beweren dat ik degene ben met stinksokken of heb je soms problemen met je concentratievermogen sinds Lowlands en is dit een zwakke smoes? Nou, Rembrandt?’ Rembrandt duikt een beetje in elkaar op het rotan stoeltje. Ik steek mijn hand op. ‘Voorzitter, zal ik notuleren?’ Carlos knikt en reikt mij een loodvrij notitieblok aan. ‘Gebruik deze maar, Kittekat. Sinds dit je eerste redactievergadering is van Sargasso heb ik een verrassing voor ons allemaal. Ik dacht, laat ik eens lekker losgaan in de keuken.’ Carlos laat een mand met groene koekjes rondgaan. ‘Heerlijk voor bij de Brazilliaanse koffie. Met dank aan Grobbo, fijne vent!’ Grobbo trapt met zijn kisten tegen de tafel. ‘GRRRR! IK! GROBBO!’ ‘Goedzo, jongen. Goedzo. Jij, ja. Grobbo!’

Carlos kijkt verheugd de groep rond. We zitten met zes man in een kring. Tegen een van muren staat een onopgemaakt eenpersoonsbed. Het oogt groezelig. In het midden van de kring staat een gietijzeren ovale salontafel met glazen spiegelblad. Erop een NRC Next, de Groene Amsterdammer, een sudoku puzzelblaadje en een Panorama uit 1989. De kraan van het wastafeltje aan de rechtermuur lekt. Boobelino de Soto steekt zijn vinger op. ‘Gasten, kunnen we vaart maken, de vorige keer zijn we een uur bezig geweest om de bonnen te tellen van ons vorige personeelsuitje en uit te zoeken wie wat betaald had. Die lapdance voor jou, Steeph, staat nog open trouwens. Ik weet niet hoe je het regelt, maar ik wil dat je de rekening voldoet. Mijn personeel weet van wanten. Ik geloof dat niemand nog kennis heeft gemaakt met de vuist van de portier?’ Rembrand duikt nog wat dieper weg.