Het personeelsbestand van de vier grote Nederlandse banken is in de periode eind 2008 tot juli 2011 in totaal meer dan 14 procent verkleind. Vooral bij ING, ABN Amro en SNS werken op dit moment een stuk minder mensen dan eind 2008 het geval was. ING heeft de grootste afname, daar was enkele maanden geleden bijna 20 procent minder mensen in dienst dan eind 2008. Van de bijna 125.000 mensen zijn er nu nog bijna 100.000 in dienst. Dit zijn lang niet allemaal ontslagen, de daling komt voornamelijk voort uit de verkoop van onderdelen van het bedrijf. De aankondiging van vandaag dat er 2.700 banen verdwijnen, betreft wel het schrappen van banen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
[qvdd]
Tot mijn grote spijt moet ik constateren dat de variabele beloning voor de raad van bestuur over 2010 het herstellende vertrouwen van onze klanten en de samenleving (…) hernieuwde schade dreigt toe te brengen
De ING-top ziet af van de bonus en loonsverhoging over 2010, na de publieke verontwaardiging die erover ontstond. Het is treurig dat er nog steeds publieke verontwaardiging nodig is om deze wereldvreemde topverdieners tot de orde te roepen, terwijl de pensioenen werden bevroren met als reden dat de bank er te slecht voorstond. Treurig, en weinig hoopgevend voor de toekomst.
De toch al onverkwikkelijke vastgoedfraude rond het Bouwfonds en het Philips Pensioenfonds kreeg vandaag een nieuw hoofdstuk met de onthulling door de Volkskrant dat het Bouwfonds en de ABN-Amro een stiekeme deal sloten en zo de overheid een poot uitdraaiden, met ook nog eens de hulp van accountant Price Waterhouse Coopers (PWC). Bouwfonds-commissaris Hans Wiegel liet zich paaien met een lucratief contract voor de wijnhandel van zijn vrouw.
Dit gaat Nederland punten kosten op de index van Transparency International. Grootschalige fraude, een bank die bedrog pleegt, accountants die het niet zien en een politicus die zich laat afkopen – en dat allemaal in één affaire. Goed, die politicus was een eenling, de toch altijd wat dubieuze Hans Wiegel, maar verder zijn het instituties die hier in het beklaagdenbankje staan.
Dat ABN-Amro onder Rijkman Groenink niet deugde, was al bekend, maar het Volkskrant artikel wijst ook op een rare rol van ING. Die bank had een hoger bod gedaan op Bouwfonds dan ABN-Amro, maar toen PWC beweerde dat er geen andere bieder was dan ABN-Amro, sloeg ING geen alarm bij de overheden die eigenaar waren van het Bouwfonds en belang hadden bij een goede prijs. Het wijst erop dat de banken elkaar onderling, ook als ze onethisch gedrag bij elkaar waarnemen, de hand boven het hoofd houden.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Wie na zijn politieke carrière vrolijk in bed duikt met eerdere opponenten, fluimt met terugwerkende kracht in het gezicht van zijn kiezers.
Als er in de afgelopen weken iemand van zijn voetstuk is gelazerd, dan is het wel Wim Kok. De voormalige held van de gewone man, de digibeet met een rijtjeshuis en strijder tegen de exorbitante zelfverrijking verklaarde voor de parlementaire commissie dat er niks mis was met de beloningcultuur bij ING. De gewone polderjongen uit de Krimpenerwaard, vechtjas voor de arbeider en Oppersmurf Integriteit snapte ineens best waarom bankiers zichzelf jaarlijks een flinke villa, zeilboot en privévliegtuig cadeau deden. De “gewone man” die twintig jaar op zijn voorman stemde heeft ongetwijfeld met verbijstering zitten kijken.
Iedereen met een beetje verstand weet dat beeldvorming bullshit is. Toch maken politici gretig gebruik van de overdreven persoonlijkheden die ze in de media krijgen toegemeten. Ze weten immers dat politieke winst niet komt van een partijprogramma, maar van een inspirerende persoonlijkheid. Ook al is die grotendeels verzonnen.
Maar veel politici schudden die persoonlijkheid even makkelijk van zich af als de politieke carrière voorbij is. En dat klopt niet. Als je er zelf in bent gaan geloven, kan je niet ineens doen alsof het allemaal maar een geintje was.
Dit was de week van Neelie Kroes. Haar oekaze dat ING zich moet opsplitsen kan wel eens de aanzet zijn voor een systeemhervorming waar de rest van de financiële wereld tot nu toe mee talmt. De over het paard getilde sector wordt gesnoeid, zodat de omvang van bedrijven meer in overeenstemming gebracht wordt met hun rol in de economie: dienstverlenend, niet leidend.
Dat Neelie uitgerekend een Nederlandse bank als eerste ‘slachtoffer’ uitzocht versterkt haar positie in het vervolg van het proces. Ze bewijst hiermee echter ook de Nederlandse belastingbetaler een grote dienst. Die krijgt niet alleen een flink versneld rendement op de staatslening, maar ook risicobeheersing waar De Nederlandse Bank voor terugdeinsde.
Het Financieele Dagblad onthulde vandaag dat ING zo’n twee jaar geleden de architect was van een megafusie die niet doorging. Nederland had ten opzichte van de totale economie al een onevenredig grote financiële sector. Als het plan van ING was doorgegaan had ze IJslandse proporties kunnen aannemen.
Nederlandse banken staan er niet om bekend dat ze goed geleid worden. ABN Amro ging aan overmoed ten onder en werd opgesplitst. Fortis moest door de staat overgenomen worden, ING ging langs de rand van de afgrond. Nederlandse banken tellen niet meer mee, verzucht de NRC vandaag. Gelukkig maar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
[qvdd]
“Europa heeft heel anders ingegrepen in de financiële sector dan de VS. Alleen dat al zou reden moeten zijn om te kijken of Europa gedaan heeft zoals zou moeten. Misschien wel, misschien hadden de VS het anders moeten doen.”
DNB-president Nout Wellink wil een onderzoek naar de vraag of Europa (lees: Neelie Kroes) de bankensector niet te hard aanpakt (lees: Wellink probeert de opsplitsing van ING te voorkomen).