"Bekroningen voor wijn overspoelen de wijnwereld. En altijd worden ze toegekend door wijnexperts", vertelt Gall & Gall in een persbericht. Ja, we zijn niet meer van het elitaire in deze tijd: de stem van de gewone man en vrouw moet worden gehoord. Gall & Gall gaat daarvoor zorgen. Het blijft altijd lastig, de keuze tussen kwaliteit en kwantiteit. Zou je de vraag aan alle Nederlanders boven de 18 stellen, dan lijkt me de kans niet gering dat Canei tot beste wijn wordt uitgeroepen, ook al gruwt iedereen met een greintje smaak in wijn van het goedje. Op precies dezelfde manier maakt het Happy Meal een beste kans op het predikaat "beste maaltijd van Nederland".
…die is altijd het bokje. In dit geval volgens multinationalbaas Terry Sargeant, van ThyssenKrupp in het Verenigd Koninkrijk:
“It’s not about me. I am 57 and will retire in a few years. I can retire to Spain. But I am from a working-class background and it is the working man who is going to be hit hardest. This is about the future generations. I am passionate that we do what we can to stop the damage, that is why I am speaking out,” he said.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Ontmoet Stefan. Wijkende haargrens, stekels, gel. Roze polo. Witte broek. niet-geupdatet profiel op Hyves met foto’s van de vakantie in Griekenland en Turkije. Werkt als front office medewerker in de facilitaire dienst. Woont in een eengezinswoning in het midden van het land met Larissa (parttime-medewerkster in de kinderopvang) en zoontje Jimmy. Vandaag lopen wij een dag met Stefan mee en kijken naar Stefans bijdrage voor een beter milieu.
Mijn auto is toch mijn rijdende kantoor, zegt Stefan altijd. Hij wurmt zijn BMW tussen de andere auto’s op de A1. Neemt een stukje vluchtstrook mee. Scheelt weer tijd. Radio 538 schalt door de speakers van de autoradio. Dat vindt Stefan wel ‘lachen’. Op zijn werk checkt hij eerst een rits websites voor hij aan zijn werk gaat. Onheilsberichten over smeltende poolkappen skipt hij. Liever zoekt hij wat op onder het kopje ‘opmerkelijk’.
In zijn kantoor kan het raam niet open. Klimaatbeheersing, zegt de afdeling Service. Stefan kijkt op het display van de klimaatbeheersing. Buiten is het warmer dan binnen. Het is koud. Misschien kan je een paar handdoeken voor het rooster hangen, suggereert Jeffrey van de afdeling Service. Of maandag even bellen naar Danny van de technische dienst.
Om half tien gaat Stefan even roken en bijpraten met Floortje van de administratie. Ze praten over wintersport. All Inclusive. Met z’n drietjes. Lekker er helemaal uit. Jaja. De reis er naartoe hè. Hoe doe jij dat met die kleine. DVD’tjes draaien hè. Ja. Jaja. Nog een sigaretje dan? Oke. Heb je nog met Ronald gesproken? Ja? Dus ik zeg ja, doen. En hij zegt ja, dat moet ik overleggen. Dus hij zegt –
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Hieronder volgt een gastbijdrage van Marieus over inspiratie- en visieloze politici, burgers en kiezers in schril contrast met vroeger.
Er was eens… vroeger. Vroeger, toen ging de koningin met haar Gouden Koets naar de Ridderzaal en sprak de Troonrede uit. En amper terug in haar paleis werden grote woorden gesproken. Door de oppositie, door de vakbonden. Over een “hete herfst” vol demonstraties en andere acties om toch dát voor elkaar te krijgen wat de regering niet wil. Woorden als “solidariteit”, ja zelfs “internationale solidariteit” en “opkomen voor de zwakkeren” kwamen uit de monden van gepassioneerde voorlieden die het beste wilden voor de “gewone man”.
Die gewone man was goed, sterk en hartstochtelijk vertegenwoordigd in het Haagse. De herfst kwam en het Malieveld, Museumplein of de Dam stond vol met tienduizenden mensen met spandoeken, die leuzen scandeerden: van onderwijzers en ambtenaren tot verplegend personeel en havenarbeiders. En ondertussen stond die gewone man eveneens klaar om zich solidair te verklaren met Solidarność in Polen, de Dwaze Moeders in Argentinië en vond het hele land wel iets van de wapenwedloop variërend van “Kruisraketten Nee” tot “liever een raket in de tuin, dan een Rus in de keuken”.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar. Het is geschreven door Steeph.
“Meer dan 3 miljard euro terug naar de mensen thuis. Postbodes, politieagenten, onderwijzers en vele anderen gaan er daardoor in de plannen van de PVV honderden euro?s netto per jaar op vooruit.”
“Maar gesteund door het andere Nederland, dat van de gewone mensen. De mensen die het niet cadeau krijgen. Mensen die niets meer verlangen dan het behoud van hun vrije Nederland, veiligheid, een redelijk salaris en een betere
toekomst voor hun kinderen. Mensen die geen andere stem hebben dan de Partij voor de Vrijheid.”
Twee stukken uit de inbreng van dhr Wilders (PVV) tijdens het debat over de miljoenennota, afgelopen najaar.
Lijkt me aan duidelijkheid niets te wensen over te laten. De PVV komt op voor de gewone man en vooral de postbodes.
Maar woorden zijn nog geen daden.
De kans om een daad te stellen kregen ze echter deze week bij de stemmingen over de liberalisering van de postmarkt. Daar werden twee moties ingediend die beiden bedoeld waren om zeker te stellen dat postbodes in de toekomst ten minste het minimumloon zouden krijgen. Dus zou je verwachten dat de PVV voor zou stemmen. Niet dus. Beide moties worden door de PVV verworpen.