Je suis Peter Breedveld

Af en toe wordt het me koud om ’t hart, als ik lees hoe het OM in Nederland te werk gaat. Nu hoor je natuurlijk vooral de smeuïge verhalen en de missers die ze maakt; er zal vast ook veel goed gaan. Maar toch, met een VVD die de rechtsbescherming onder haar hoede heeft ben ik steeds minder optimistisch. Afgelopen weekend las ik het verhaal van Peter Breedveld en daar word je bepaald niet vrolijk van. Frontaal Naakt Wie wel eens Frontaal Naakt leest, weet dat hij er nogal een stevige mening op na houdt en niet schroomt om man en paard te noemen. Meestal vanuit de linker invalshoek, maar als daar iets gebeurt dat hem niet aanstaat wordt dat ook bepaald niet onder het tapijt geveegd. Dat vind ik geweldig, ik ga er zelf ook graag met gestrekt been in en een ad hominempje hier of daar moet gewoon kunnen. Sowieso ben ik dat van huis uit zo gewend; we zeggen waar het op staat en drijven de spot met ieders tekortkomingen. Creatief schelden is ook gewoon leuk en goed voor je taalgevoel. Bovendien, laten we elkaar geen mietje noemen. Op de rechterflank wordt zo keihard van leer getrokken, is het fatsoen zo ver zoek, dat een beetje tegengas beslist geoorloofd is. En dan heb ik ’t nog niet eens over de moord- en verkrachtingsfantasieën van de ratten in het roze riool, maar vooral de wijze waarop rechtse opiniemakers en aanverwant volk te werk gaan in hun artikelen en op social media.

Door: Foto: Vrouwe Justitia. Bron: pixabay.com
Waan van de dag

Dimitri Tokmetzis over ‘Jelmergate’

, door

DATA - Gelegenheidsonlineoorlogscorrespondent (sic) voor De Correspondent en oud-hoofdredacteur van Sargasso, Dimitri Tokmetzis, analyseert op basis van niet minder dan 1,2 miljoen verzonden ’tweets’ het verkeer en verloop van de tot nog toe rommeligste Nederlandse flamewar van 2014: het zogenaamde ‘Jelmergate‘ …

Uiteraard zijn er bredere lessen te trekken, want:

in feite staat de ruzie voor veel meer.

Jelmergate is namelijk slechts één veldslag in een totaal ontspoord polemisch klimaat in een aantal nette kranten, de blogosphere en vooral: op Twitter. De strijd vindt plaats tussen partijen die zich voorvechters van de vrijheid van meningsuiting wanen. Erfgenamen van Theo van Gogh.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: dreamwhile (cc)

Peter Breedveld

, door

OPINIE - Oké, Peter Breedveld zit weer eens in de problemen. Dit keer lijkt het erop dat zijn Twitteraccount is geblokkeerd. Ik geloof dat het al eens eerder is gebeurd en toen is het goedgekomen. Dat zal ook nu wel zo zijn, maar dat laat onverlet dat er alwéér iets is ondernomen om de man het leven zuur te maken.

Ik heb Breedveld leren kennen nadat ik een blauwe maandag had gewerkt aan de Vrije Universiteit, waar hij schreef voor het tijdschrift Ad Valvas. Die rare film van Mel Gibson over The Passion of the Christ was net in première gegaan, er was ophef over het antisemitische karakter daarvan, en Breedveld wilde daarover schrijven. De afdeling oude geschiedenis van de VU schoof het af en dus ben ik met Breedveld en een theoloog naar de perspremière gegaan. Daar kwam een prima stuk uit en dat was dat.

Hoe Breedveld en ik jaren later weer met elkaar in contact kwamen herinner ik me niet, maar ik ben stukken gaan schrijven voor zijn website, Frontaal Naakt. Breedsvelds visie was dat er een politiek-correct klimaat bestond en dat teveel dingen niet mochten worden gezegd. Frontaal Naakt bood ruimte aan discussies over de wijze waarop de islam de samenleving ondergroef en ik herinner me dat ik stukken daar tegenin heb geschreven. Wat je ook van Breedveld kunt zeggen: hij stond open voor mensen die een andere mening hebben.

Is Frontaal Naakt een leuke site? Het NRC Handelsblad noemde de plaats extreemrechts, wat een overdreven maar wel begrijpelijk etiket was voor de vroege fase, toen Breedveld ruimte bood aan de geluiden die na de Fortuynrevolte mainstream zijn geworden. Gregorius Nekschot mocht er zijn walgelijke cartoons plaatsen. Breedvelds simpele punt was, en is, dat een mening geuit mag worden.

Foto: copyright ok. Gecheckt 10-02-2022

Vijanden en bijna-vrienden in de blogosphere

, door

Het is nooit liefde geweest tussen Peter Breedveld van Frontaal Naakt en Sargasso. Maar het zijn rare tijden en zo is een conformistisch zelfgenoegzaam blogje ineens als die Sumatraanse berggorilla. Een gastbijdrage van Peter Breedveld.

Ik zal nooit meer vergeten dat ik in 1997 zat te lunchen met wat collega’s van De Haagsche Courant, toen de chef van de stadsredactie zich tot mij richtte en vroeg: “Maar zeg dan eens, Peter, wat voegt dat Internet nou daadwerkelijk toe? Wat kon je niet wat je nu wel kunt, dankzij het Internet?”

Ik stak een betoog af over de beschikbaarheid van allerlei informatie, waarvoor je vroeger was aangewezen op de knipselmappen in de Openbare Bibliotheek, en op de volledigheid van de samenstellers daarvan. En van informatie waarvan je helemaal niet wist dat je die nodig had. Ook stelde ik dat dankzij het Internet een enorme groep mensen, die tot voor kort onzichtbaar was, een stem had gekregen, en een gezicht.

Ik werd niet uitgelachen. Dat zou betekenen dat er naar me was geluisterd. Mijn eerste zin was al weggehumpft door mijn tafelgenoten. De vraag aan mij was natuurlijk retorisch. Dat Internet een eendagsvlieg was, een kortstondige rage, dat leek de heren zo klaar als een klontje. Pikkies als ik moesten niet denken dat mijn generatie nog iets toe te voegen had aan de vooruitgang die was ingezet, – en voltooid – door hun babyboomgeneratie.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

Mededeling

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

Mededeling

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Volgende