Wat kost de PVV – en dan nu het laatste woord
U weet het vast nog. Eind vorig jaar lanceerde ik doodleuk watkostdepvv.nl, dat per 1 januari los zou barsten. Linkse hobby!
Dit project moest iets tongue-in-cheekerigs worden waarbij ik Geert Wilders en zijn gevolg een spiegel wilde voorhouden, als reactie op de tendentieuze initiatieven van de PVV. We benaderden vrienden en we porden collega’s in de zij. Het leek me wel mooi, een ventiel losdraaien. Even de hetze proberen te keren. Nogal naïef.
Mensen zegden toe, twijfelden, trokken het plan in twijfel om een politieke beweging van zo’n omvang te analyseren. En zo gek is het niet. Het was in eerste instantie natuurlijk ook ridicuul, maar dat was het leuke eraan. Vandaar dat ik ook enkele toezeggingen kreeg voor dit initiatief.
Maar ik kreeg vooral berichten van talloze verontwaardigde PVV-stemmers. En, o ironie, ik kreeg veel ingevulde formulieren die onder het kopje ‘Bent u / Kent u een PVV’er?’ stonden. Nu Circus Wilders definitief van start is gegaan met dat hele proces – waar ik in beginsel helemaal niet negatief tegenover stond – wordt de sfeer rond de PVV steeds banaler.
Het is een gladiatorenstrijd zonder gladiatoren. De hele discussie rond Geert Wilders is zinloos. Er wordt te veel geluld over leegheid. Dit is verspilde energie. Stop met flyeren tegen, stop met de stille marsen, stop met petities, met aanklachten en ander gelul rond de PVV. Voor alle Nederlanders, van links tot rechts, schreef ik eenmalig op de site watkostdepvv.nl een gedicht.