Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten, wie is er niet gevoelig voor? Zelf ging ik 15 jaar geleden het schip in. Verantwoordelijk voor mijn eigen financiën, zou ik het héél anders aanpakken dan mijn werkende ouders. Ik ging in aandelen. Zonder enig verstand, noch kapitaal, maar dat leken me geen noemenswaardige bezwaren. Er was namelijk een soort geldvermeerderingsmachine: aandelenlease. Het principe begreep ik amper, maar het kwam er op neer dat je gratis rijk werd door de tot in het oneindige stijgende beurskoersen. Of zoiets. Wie niet in aandelen zat, was een dief van zijn eigen portemonnee. Een loser. Hoe het verhaal eindigde is bekend.
Leasecontractje
Nu, 15 jaar later, is mijn laatste leasecontractje beëindigd. Na 180 termijnen trouw 50 guldens inleggen, hield ik de indrukwekkende somma van 78 euro’s over. Nooit geweten dat er zoveel guldens in een euro kunnen. Goed, ik heb mijn lesje geleerd. Al verlaagt mijn bank het spaarrentepercentage naar -2%, deze jongen blijft zitten waar die zit. Overstappen naar een andere energieleverancier? Om 100 € per jaar te besparen? Nooit van mijn leven. Dan gaat de bel. Het is etenstijd en ik verwacht niemand. Ik open het raam en kijk naar beneden. Ik zie een dame: net als in die leuke reclame met Frans Bauer!