Breekbare democratie
Een mooie omschrijving van het begrip democratie is “ dat het iets heel breekbaars is, dat uit tal van kleine, fragiele mechanismes en praktijken bestaat. Eén daarvan is er voor zorgen dat alle stemmen geteld worden.” Het is een mooie formulering van Snyder: stemmen tellen doen we wel, maar wat gebeurt er met al die kleine en fragiele mechanismes, die onze democratie vormen, nu het overleg op het Catshuis wordt voortgezet?
Ik denk dat de rechtstatelijkheid, de rechtsgelijkheid en de privacy onder druk blijven. De oorzaak daarvan is de combine met de PVV en de lichtzinnigheid van de VVD. Daarnaast groeit het hervormingsprobleem: de combinatie is niet erg progressief of modern. De minimalistische samenwerking van de regering Rutte met de Staten Generaal kan geen stevige crisisinterventies opleveren?
Het stuk van Ramsey Nasr in de NRC van 24 maart gaat ook over het bederf van deze regeringscombinatie: ‘Nederland is een natie aan het worden zonder normen en cultuur’. Frits Abrahams vindt hem maar een beetje chagrijnig, (NRC, 26 maart) want dit blijft toch een prima landje om in te wonen? Zou dat nog waar zijn?
Timothy Snyder is gesprekspartner van Tony Judt, in zijn laatste boek, “Denken over de Twintigste Eeuw”. Judt reageert met de gedachte van Churchill dat democratie het slechtste systeem is op alle andere na, maar noemt die gedachte maar beperkt waar. “Een democratie roest van binnenuit tamelijk snel weg. Dat gebeurt linguïstisch, of retorisch, hoe je het ook wilt noemen, en dat is de Orwelliaanse taalkwestie. Ze roesten weg omdat de meeste mensen er eigenlijk weinig om geven.” Dat lijkt me het probleem waar Ramsey Nasr op wijst: we zijn onvoldoende zuinig op de democratie die we hebben. En het roesten gaat voort.
Als McDonald’s morgen de MacShit op het menu zet, happen morgen een miljard mensen een broodje poep. Wie vandaag een nieuwe slimme telefoon koopt, zet volgend jaar een dom exemplaar op Marktplaats. De globalisering en modernisering zijn nooit sneller gegaan dan nu. Dat deze ontwikkelingen bij veel mensen tot een unheimisch gevoel leiden is geen nieuws. Sommige mensen kunnen de technologische ontwikkelingen niet bijbenen en geven de technologische ratrace op. Hun interne klok tikt langzamer dan de dorpsklok. Mijn vader vroeg me bijvoorbeeld of het zinnig was om een LinkedIn-profiel te maken. ‘Maar je gaat volgende maand toch met pensioen?’ was mijn verbaasde antwoord. ‘Ja, dat wel, maar ik krijg per e-mail steeds van die verzoeken om te connecten. Niet doen dus, zeg jij?’ Er zijn ook serieuze moderniseringsproblemen in onze tijd, de Europese crisis is zo’n serieus probleem. In Europa leeft niet ieder land in dezelfde tijd. De Zuid-Europese landen kunnen het tempo van hun noordelijke broeders niet bijbenen. Dat konden ze nooit, maar door de geldunie zonder fiscale unie is dat nu wel een probleem. Vorig jaar