Dit is een gastbijdrage van Gerrit Jan Groothedde. Op eetschrijven.nl vindt u meer 'vrijblijvende gedachtenspinsels' van deze culinair journalist. Op Sargasso wordt afgeteld. Afgeteld tot een drietal mijlpalen. De eerste is de klimaattop in Kopenhagen. Die staat er het kortst op en verdwijnt ook het eerst weer: over 16 dagen zijn we op dit punt uitgeteld. De tweede teller loopt tot de gemeenteraadsverkiezingen. Daarop moeten we, als we niet in Zuidplas, Oldambt of een zevental Limburgse gemeenten wonen, nog dik drie maanden wachten. De laatste teller loopt tot het uitsterven van de blauwvintonijn. Natuurlijk is voor dat laatste geen datum geagendeerd, maar de schatting van nieuwjaarsdag 2012 zou zelfs nog wel aan de optimistische kant kunnen zijn. Het is best mogelijk dat de favoriete sushi van de Japanners al vóór die tijd uit een ander visje zal moeten bestaan. Een duiveltje binnenin mij maant me nog even gauw een stukje te kopen, om nog één keer goed te proeven hoe ongelooflijk lekker. Toch maar niet doen. De herinnering moet maar volstaan. Ik heb me erbij neergelegd dat ik, gedwongen of vrijwillig, waarschijnlijk nooit meer blauwvintonijn zal proeven. Over een andere vis gaat het op Sargasso eigenlijk nooit, en dat is in zekere zin eigenaardig want er bestaat een nauw verband met de naam van dit blog. Ik bedoel de paling, een vissoort die onze nationale zou kunnen zijn als we niet zo trots waren op de maatjesharing, die we vermoedelijk aan de Belgen danken. Of we het palingroken wél hebben uitgevonden, is niet met zekerheid te zeggen. Ik zou er niet op rekenen. Hoe dan ook is gerookte paling lekker, bijna net zo lekker als blauwvintonijn.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Et voilá, een leuke binnenkomer. Koeltoer vs mooie vogeltjes? Ik zeg alvast: laat die vrolijke nachtegalen, zwaluwen en tjiftjafs rondfladderen en eet nog zo’n slappe dolma met kleffe rijst.
Elk jaar hopen ontelbare, in keurig afgebakende Noord-Europese natuurgebieden opgefokte zangvogeltjes de winter te overleven op een dieet van Afrikaanse insecten. Maar dan hebben ze één probleem: de Middellandse Zee. Over de breedte vinden onze blije hartendiefjes het ding wat nat, maar gelukkig liggen er een paar stapstenen in het water. Naast Gibraltar en de route om de Oost, langs Israël, houden miljoenen daarom een pitstop op de kleine Mediterrane eilanden, zoals Malta en Cyprus.
En daar worden ze vervolgens massaal afgeslacht. Iets met mistnetten, stokjes met lijm, frituurpannen en lokale horeca. Zogezegd cultuur. Tot nog toe niks aan de hand dus. Behalve dat Cyprus had beloofd netjes met de barbarie te stoppen als ze dan alsjeblieft ook mochten vegeteren op EU-geld. Klonk prima, dus in 2004 joinden de Cyprioten het elite-clubje dat tot nog toe iets kritischer is over Turkije. De grens ligt aldaar op ontkenning van de slacht van één miljoen Armeniërs. Waren het er iets meer: Turkije geen lid. Ietsjes minder: het Aziatische schiereiland mag zich Europa noemen. Historici buigen zich er nog over. We moeten een beetje schappelijk zijn. Zo ook Cyprus. ‘Een land een land, een woord een woord’ is voor internationale diplomatie natuurlijk wat al te stellig. Nee, ook hier netjes de grens op één miljoen lieve, onschuldige slachtoffertjes.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
O nee toch niet… herkansing: The (Official) Palm Wine Sound
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.