Het gekift over de CV’s van kamerleden mag onderhoudend zijn, maar wordt er wel eens iets gezegd of gedacht, waar je een paar seconden van op kijkt? “Je gaat er over of je gaat er niet over”, vinden onze nieuwe Haagse Heren. Maar, pardon? De tijd van “liever dood dan rood” of “wie niet voor ons is, is tegen ons” is toch voorbij? Het is de diepzinnigheid van de sportschool.
Laten we maar eens proberen deze diepe gedachte toe te passen op de crisis in de bouw en de ruimtelijke ordening. De gemeentelijke begrotingen kraken onder de last daarvan. Ik zal voor de buitenstaanders in dit wereldje, een overzich proberen te geven van de situatie waarin de diepzinnige gedachte “je gaat er over, of niet…” moet worden toegepast.
– De Vinex was de afkorting voor de Vierde Nota ruimtelijke ordening Extra. Het idee: de woningbehoefte geconcentreerd weg zetten, gebruik maken van bestaande infrastructuur.
– Midden jaren negentig werden contracten gesloten tussen regering en gemeenten over de uitvoering en de ontwikkeling van nieuwe wijken. Leidend was het kwaliteitsonderzoek, dat keurig alle strijdige wensen optelde, met grijsheid als overwegend resultaat.
– Het Rijk vroeg om tempo in de woningbouw want de behoefte was groot. Met de kleine Vinex-lokaties ging dat wel, maar de grotere duurden langer door onderhandelingen met projectontwikkelaars en complexiteit van het bouwrijp maken.
Met de woningmarkt liep het al niet zo geweldig, maar toen kwam de crisis (2008) en de vraag naar nieuwbouw op vinexlokaties zakte weg tot een bedenkelijk niveau. De modieuze praters zagen het licht: “wij moeten vraaggericht bouwen”. Maar die mantra roept iedereen, alleen doen we het niet, want er is zo lekker te verdienen, als we zelf uitmaken wat we produceren.
Gisteren publiceerde Sargasso 