Gestage stijging prijs kaartjes pop- en rockconcerten

In de afgelopen 35 jaar zijn met name de concerten van populaire pop- en rockartiesten aanzienlijk duurder geworden. Gecorrigeerd voor inflatie zijn de prijzen van een concertkaartje over de hele linie genomen ruim verdubbeld. Sargasso heeft ruim 300 concertkaarten van de periode 1976 tot en met nu gevonden en alle cijfers op een rij gezet. De volledige prijs voor de consument, dus inclusief servicekosten, is voor inflatie gecorrigeerd en in euro's uitgedrukt. Dan blijkt dat er drie perioden te onderscheiden zijn. In de periode tot 1987 bleef het kaartje onder de 30 euro hangen. Ook grote acts als Abba, Queen en The Police kwamen meestal niet boven de 25 euro uit. In de periode tussen 1987 en 1997 lag de bovengrens al op 40 euro. Acts als U2, Madonna en Prince vroegen die prijs.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 15-03-2022
https://www.youtube.com/watch?v=IHKKm37adT8

Closing Time |Gezi: een kunstig protest

Hier een prachtig protest vanaf 1.40. Klassiek protest. Van het Württembergische Philharmonie Reutlingen uitgevoerd in Wenen. Tegen de arrogantie van de macht.

Aan het eind van de eindeloze lokale Kalverstraat ligt het Taksimplein. En op dat plein is een klein park met hoge bomen, het Gezi park. Al vaker had ik er met vrienden vertoefd. Het wonderlijke bonte leven van Istanbul aan ons voorbij zien trekken. Gefilosofeerd over de twee gezichten van Turkije, energiek, open minded, modern versus het behoudende en conservatieve gezicht.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: copyright ok. Gecheckt 08-09-2022

From VU to Lulu

Op 14 juni j.l. gaf Lou Reed een concert in de Heineken Music Hall. Een geslaagd concert zoals altijd, maar voor ik daarover begin moet ik eerst iets kwijt over de locatie en het voorprogramma.

De Heineken Music Hall heet zo omdat het vooral om de bierconsumptie gaat en pas op de tweede plaats om de muziek, de naam Heineken staat immers voorop en heet woord Music komt pas daarna. Bier, nou ja, Heineken. Dat werd mij pijnlijk duidelijk, omdat ik plaats 3 in rij 20 had, pal naast de bar, en de bierverkoop tijdens het hele concert doorging. Constant liepen er mensen heen en weer om bier te halen. Dat gebeurt natuurlijk wel vaker bij concerten, maar de stoelen in de Heineken Music Hall zijn net zoals in een bioscoop of theater en dat betekent dat je altijd even moet opstaan als er iemand in jouw rij langs wil om bier te kopen, dat vond ik heel vervelend.

Nou goed, ik weet uit ervaring, het is een concert en dan kan je niet altijd op de eerste rang zitten. Daarom zal ik ook niet verder gaan zeuren over het grote kale hoofd pal voor me dat me het zicht nam, nou ja,  gedeeltelijk dan. Het punt is echter dat ik Lou Reed inmiddels ook al op diverse andere locaties heb gezien, Carré en het Concertgebouw bijvoorbeeld, en daar was de ambiance een stuk beter, daar was het prachtig. Ik heb zelfs het gevoel dat het publiek daar anders was, meer echte fans en niet zoveel, nou, zeg maar concertvee. Op deze avond zaten voor me een paar op een vreemde manier olijke Brabanders en naast me kon ik luisteren naar; “Ja, ik ben hier weleens vaker geweest, een keer naar Bløf en een keer naar Adèle”. Kortom, ik dacht: “Wat doe ik hier eigenlijk?”

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Oorverdovend goed Triggerfinger

TriggerfingerAfgelopen vrijdag was het weer een ouderwets avondje rocken in de Melkweg. En niet geheel toevallig had de avond een Belgisch tintje; de header waren de oudgedienden van Triggerfinger, voorafgegaan door het Belgisch/Nederlandse Drive Like Maria. Beide bands hadden al een keer hun opwachting gemaakt bij De wereld draait door en doorgaans is dan je kostje gekocht, maar blijkbaar toch niet helemaal, want uitverkocht was het wel, maar dan in de oude zaal, wat overigens nog steeds het fijnste zaaltje in de Melkweg is. Zanger Ruben Block van Triggerfinger refereerde aan dit optreden van een minuut in het programma en en passant bedankte hij ook nog Eric Corton van 3voor12 die zijn luisteraars warm heeft gemaakt voor deze band. Zelden heb ik zo’n dankbare band gezien want ze waren oprecht blij met deze volle zaal.

Maar goed, het begon dus allemaal met het stoner-trio/kwartet van Drive Like Maria, een band die de laatste tijd ook niet te klagen heeft over een gebrek aan media-aandacht. Wanneer zanger Bjorn Awouters achter de drums plaats neemt, zijn ze met z’n drieën en als hij zin heeft om gitaar te spelen doen ze het met z’n vieren. Het is een beetje merkwaardige constructie want zingend drummen staat niet bekend als het allermakkelijkste maar Awouters kwijt zich gedreven van zijn taak. Eerder dit jaar hadden ze al een bescheiden hitje met het nummer I’m on a train dat me tijdens het concert aangenaam verraste door de gitaarloopjes die erin voorkomen. Daarmee toonde gitariste Nitzan Hoffmann haar virtuositeit die helaas in al het rockgeweld niet altijd even goed uit de verf kwam. Het zompige dat zo kenmerkend is voor de stonermuziek was iets te ver doorgevoerd waardoor de nuances ondergesneeuwd raakten en dat is zonde. Deze nuances zijn overigens wel duidelijk hoorbaar op het debuutalbum Elmwood, dit jaar uitgekomen. Van mij hoeft dat overdreven rock & roll gedoe dat ze tentoon spreidt ook niet echt, zich uitend in frasen als “Are you ready for rock & roll” en het continue headbangen tijdens alle nummers. Het optreden wordt daardoor iets te veel een rock-cliché.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Tickets voor Tiësto tijdens oudejaarsavond belachelijk duur

Weten we nog dat Steeph uitzocht hoe de prijs van concertkaartjes over de afgelopen dertig jaar bekeek? Er zaten concertkaartjes van 110 euro bij, wat al een bijzonder hoge prijs leek. Maar het stelt niets voor bij de toegangsprijzen die voor Tiësto’s optreden tijdens oudejaarsavond in Miami gevraagd worden.

Vrouwen kunnen voor het luttele bedrag van 400 dollar naar binnen, maar alléén voor middernacht. Mannen betalen 200 dollar meer. En voor wie er echt een speciaal avondje uit van wil maken zijn er natuurlijk de verschillende VIP-tafels. Maar let op: die hebben een high sellout risk!

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vrijmibo’tje | Madonna ‘bevlekt’ Maagd Maria

Het katholicisme in Polen is nog steeds een zware machtsfactor in het openbare leven, al rukt ook hier de secularisatie op onder de jonge generaties en is de invloed van de clerus op de politiek tanende. madonna-en-haar-kruisDat weerhoudt de vele katholieke organisaties er niet van stampei te maken als katholieke gebruiken in het gedrang komen. De laatste rel is die rond een concert van Madonna, dat hier voor de 15e augustus gepland staat.
En laat nou nét op de 15e augustus (ik was dit hoogtepunt allang vergeten) de verering van de Maagd Maria en haar Tenhemelopneming plaatsvinden. Een officiële feestdag hier. Nou, men begrijpt dat dit natuurlijk niet kán! Madonna, die de nodige ‘blasfemie‘ in haar optredens steekt, wordt door de Poolse katholieke kerk beschouwd als de vleesgeworden antichrist. En dus doen de organisaties er alles aan, om de doorgang van het concert in de wielen te rijden. Een brief op hoge poten aan de minister van Binnenlandse zaken en de organisatoren, tot en met de aankondiging van een massale protestdemonstratie bij het concert zelf…

Dit soort protestacties van het katholieke bolwerk is overigens meer regel dan uitzondering. Zelfs optochten die vanuit de vele kerken worden gehouden ter viering van wat dan ook, zijn niet te negeren. De priester loopt namelijk voorop met een krachtige megafoon, die zijn gezangen luidruchtig door de straten laat schallen. Of het nou om homo-haat gaat, anti-abortus, of Madonna: waar mogelijk zoekt de katholieke kerk de publiciteit en tracht vergeefs haar steeds zwakker wordende greep op het maatschappelijk leven te verstevigen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The Ting Tings schieten tekort

The Ting Tings Het ging snel met the Ting Tings in 2008. Na een aantal succesvolle optredens op Eurosonic, London Calling en Lowlands is het duo uitgegroeid tot een fenomeen en wist het afgelopen zondag een uitverkochte Melkweg Max te vullen. Dat zijn 1.500 man in één zaal en wie had dat verwacht aan het begin van het jaar. Maar zoals het vaker gaat, kan het hard gaan met Engelse debutanten en ben je in een mum van tijd een grote speler en dat wil nog wel eens zijn tol eisen.

The Ting Tings maken, naar eigen zeggen punk-pop met Katie White op zang/gitaar en Jules de Martino op drums/zang en daarnaast loopt nog een batterij aan effecten met samples mee om het geheel te omlijsten. Dat leverde al de succesvolle singles Great DJ, That’s not my name en de huidige Shut up and let me go van het debuutalbum We started nothing op. Het zijn stuk voor stuk meezingers met pakkende teksten en beats, dus het is ook niet zo gek dat ze zo snel gegroeid zijn. En dat Katie echt goed kan zingen, bewijst ze in Traffic Light dat tegelijkertijd als vreemde eend in het repertoire geldt.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Volgende