Quote van de Dag: Voedselproductie verdubbelen

[qvdd] Het is in het verleden al eens gelukt om de voedselproductie te verdubbelen, maar de vraag is of dat nog een keer lukt. De vraag naar voedsel zal met 70 procent toenemen, dus de groei moet in de toekomst doorzetten om ervoor te zorgen dat iedereen voldoende voedsel heeft Hoogleraar Martin van Ittersum van de Universiteit Wageningen schetst in Trouw de uitdaging waar we de komende jaren voor staan. Wat denkt u, zal het ons lukken of zijn andere maatregelen noodzakelijk, zoals het aanpassen van de voedselmix?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Koelkastloos in Mexico Stad

Iedere tien jaar komt INEGI, het Mexicaanse instituut voor statistiek, met een rigoreuze volkstelling. Die Censo de Población y Vivienda levert een schat aan informatie op. Behalve de evolutie van de Mexicaanse maatschappij, bevat het vuistdikke rapport  ieder decennium weer een veelheid opmerkelijke weetjes. Ook de editie 2010  staat er vol van. Wellicht de opmerkelijkste is dat meer Mexicaanse huishoudens een televisie in huis hebben dan een koelkast: 93% om 82%.
(Dit artikel werd 20 mei gepubliceerd in dagblad De Pers.)

Nu wil het toeval dat ik zelf tot de groep behoor die wel een televisie, maar geen (werkende) koelkast heeft. Mijn vriendin en ik hebben wel een koelkast staan, maar die ging een jaar geleden kapot. Sindsdien doen we zonder. Niet dat we het ding niet kunnen of willen repareren, we zijn er gewoon niet aan toe gekomen. Na verloop van tijd zijn we het apparaat eigenlijk gewoon vergeten. En eerlijk gezegd missen we hem ook helemaal niet.

Dat klinkt vreemd, maar is eigenlijk heel logisch. De noodzaak om etenswaren koel te houden is voor ons niet zo groot, aangezien we nooit verder dan een meter of honderd hoeven te lopen om groenten, fruit, zuivel en vlees te kopen. Er is wel een supermarkt in de buurt, maar die is een stuk duurder dan de kleine buurtwinkeltjes om de hoek.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het plan van de Republikeinen is: sterf snel

2008 House elections/Mr Matte Wikimedia
Afgelopen dinsdag hebben de Democraten eindelijk weer een tussentijdse verkiezing gewonnen, nog wel in een district dat al 40 jaar Republikeins stemde. Democrate Kathy Hochul won in New York, district nr. 26 (NY26). Na twee jaar aanmodderen met een voorzichtige Obama, die steeds meer concessies begon te doen aan de Republikeinen, begint het er op te lijken dat Democraten misschien toch wel een kans hebben in 2012. De Republikeinen hebben dit over zichzelf afgeroepen want zij worden nu afgerekend op hun standpunt over Medicare

Medicare is de publieke verzekering voor mensen ouder dan 65 jaar, een beetje vergelijkbaar dus met onze oude ziekenfondsen, maar dan alleen voor ouderen. Iedereen die jonger is dan 65, is zelf of via zijn werkgever verzekerd bij een particuliere verzekering. Deze verzekeringen zijn echter heel duur. Hoe duur hangt af van van je leeftijd, geslacht en medische voorgeschiedenis – en die voorgeschiedenis is dan ook vaak een reden dat mensen zich niet kunnen verzekeren. Zwangere vrouwen kunnen zich bijvoorbeeld niet verzekeren: zwangerschap is een “medische conditie”. De meeste mensen zijn via hun werkgever verzekerd maar dat heeft tot consequentie dat als iemand wordt ontslagen hij of zij dan niet alleen inkomen, maar ook de verzekering kwijt is. In deze tijden van economische crisis zijn veel mensen hierdoor in de problemen geraakt. De Republikeinen hebben hiervoor geen oplossing, integendeel, volgens hen moet de burger niet op de overheid rekenen maar moet hij voor zich zelf zorgen – ook al moet men daarvoor zijn huis verkopen of een persoonlijke lening nemen om de dokter te kunnen betalen. Alan Grayson legt uit wat het plan van de Republikeinen werkelijk inhoud:

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kamermeisjes voor het grootkapitaal

Herman van Rompuy is tegen schuldsanering voor Griekenland, want dat is te riskant. Er zouden wel eens wat banken die te veel in Griekse obligaties hebben geïnvesteerd kunnen omvallen.

Nu is Van Rompuy een christen-democraat, dus schijterige, visieloze politiek zit in zijn DNA. De grote boeven bij de banken moeten vooral hun bonussen behouden, terwijl de Grieken hun land eerst in de uitverkoop moeten doen bij diezelfde banken, voordat uiteindelijk die schuldsanering er toch komt. Want dat zal het resultaat zijn van die actie: een paar slimme jongens wordt net als in Rusland op snelle wijze stinkend rijk, maar een wezenlijke bijdrage aan de oplossing van het Griekse schuldenprobleem levert het niet. Dus moet er meer worden bezuinigd, zodat de werkloosheid nog verder oploopt. Wat de EU de Grieken hier oplegt is een Nieuw Verdrag van Versailles. En – Godwinalarm! – we weten wat het resultaat van het origineel was. Maar pas als ultralinkse en utrarechtse knokploegen de straten van Athene, Madrid en Dublin ’s nachts tot oorlogsgebied maken en overdag de grootste files de rijen voor de soepkeukens zijn, zullen de Van Rompuys. de Merkels en de Ruttes tot inkeer komen. Tot die tijd beschermen ze liever de belangen van hun bankiersvriendjes.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de dag: Republikeinen zullen verantwoordelijk gehouden worden

[qvdd]

Dit is een heldere boodschap die in het hele land gehoord zal worden: de Republikeinen zullen verantwoordelijk gehouden worden voor hun stem om Medicare af te schaffen

Aldus de leider van de Democraten in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden Nancy Pelosi naar aanleiding van de onverwachte en onverwacht grote winst van Democratisch kandidaat Kathy Hochul in een traditioneel zwaar Republikeins Huisdistrict in de staat New York. Sinds de Republikeinen instemden met het plan van hun afgevaardigde Paul Ryan dat Medicare -het traditionele gezondheidszorgvangnet voor ouderen- zou vervangen door een systeem van individuele vouchers, zijn de Democraten in het offensiëf. En de boodschap lijkt aan te slaan; ondanks dat de Republikeinse kandidaat twee keer zoveel te besteden had, won Hochul afgetekend met 48% tegen 42% van de stemmen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Superhelden en politieke filosofie

Fleishersuperman/wikimediaNet als in science fiction spelen in superheldenfictie interessante politieke thema’s. Want in een wereld met Superhelden komenherkenbare problemen op een absurde, overdreven manier terug. Decentrale vraag die er in goede superheldenfictie gesteld wordt is hoe we alssamenleving moeten omgaan met een minderheid die krachten heeft waardoorze sterker/slimmer/sneller zijn dan normale mensen.

In de X-Men komen een aantal van deze klassieke problemen het helderst naar voren. Veel meer dan je zou verwachten van goedkope actiefilms, cartoons of comicsspelen hier fascinerende sociale kwesties. In de X-Men staat een groepmutanten centraal, mensen die door mutatie superkrachten hebbengekregen. De X-Men worden gewantrouwd en vervolgd vanwege de krachten die ze hebben. Een analogie voor anti-semitisme en racisme. Anders dan jodendom of ras, wordt het pas duidelijk dat je een mutant bent tijdens je puberteit. In die zin is er een mooie parallel te trekken met homoseksualiteit: het is een element van jezelf dat je leert kennen als je volwassen wordt. In de reactie op de vervolging zijn er twee stromingen: Professor Xavier die als een Martin Luther King pleit voor vreedzaam samenleven tussen mensen en mutanten en Magneto die als een Malcolm X pleit voor een afscheiding van mutanten uit de menselijke samenleving. De vervolging van mensen niet om wat ze doen, maar om hoe ze geboren zijn, moet een snaar raken bij progressieven.

In de Marvel serie Civil War, wordt deze thematiek verder uitgewerkt. Hierin staat de vraag centraal hoe moet de overheid om gaan met een minderheid die haar superkrachten wil gebruiken? Moet zij accepteren dat er mensen zijn die anoniem met superkrachten allerlei misdadigers aanpakken? Moeten deze zich bij de overheid registeren? Zich laten trainen? Bij een overheidsveiligheidsdienst gaan werken? Er breekt een strijd uit tussen Superhelden die vinden dat Supermensen, als ze hun superkrachten willen gebruiken, zich moeten registreren en zij die dat niet willen. Captain America, de meest Amerikaanse superheld, vindt dit een onacceptabele inbreuk op de privacy van Superhelden. Registratie van identiteit en gedwongen deelname aan overheidsprogramma: het gaat in tegen typisch burgerrechten. Met Europese ogen kijk ik wel verbaasd naar deze problematiek. Het is de Amerikaanse notie van right to bear arms, recht om je zelf te beschermen zonder hulp van de overheid, die hier een centrale rol speelt. Uit het idee van superhelden speelt een groot wantrouwen tegen de overheid. De overheid beschermt ons niet, dat moet Superman doen. Als je het principe dat mensen zichzelf mogen beschermen niet zo extreem trekt als in Amerika, dan wordt het toch wel duidelijk: we moeten niet onze eigen politie-agent willen spelen, dat doet de politie voor ons.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De NRC, de economische crisis en de verwende jeugd

De krant is een meneer zeggen ze wel eens, maar gisteren was de NRC een ouwe heer.
In het redactioneel van 23 mei 2011 over de verkiezingen in Spanje en elders in Europa stelt zij dat er een trend is waar te nemen:

Partijen die nu in crisistijd verantwoordelijkheid dragen, worden gestraft.

Volgens NRC-Handelsblad is hiervoor een “simpele verklaring”:

Veel burgers voelen zich niet verantwoordelijk voor de economische crises en geven liever de schuld aan de regeringspartij die voorhanden is. Maar er is meer aan de hand. In Spanje werden de verkiezingen overvleugeld door het jeugdprotest dat, als een kopie van de beweging in Egypte, de pleinen van de grote steden bezet houdt. De boodschap van dit protest is vooral: Tegen! De jongeren zijn tegen de twee grote partijen die afwisselend regeren en meer of minder corrupt zijn. Ze zijn tegen een gedereguleerde economie die hun flexibele arbeidscontracten wegsnijdt en ook geen betaalbare woningen produceert.
Dat oogt een beetje verwend.

Dat zittende regeringen worden afgestraft voor de slechte economie is een natuurlijk een open deur. Maar wat wordt er bedoeld met “liever de schuld geven”, en welke verantwoording moet de burger dan nemen?

In Spanje is de nood op dit moment heel groot met een werkloosheidspercentage van maar liefst 21%. De reden dat de werkloosheid zo hoog is is dat een implosie van de huizenmarkt in Spanje heeft plaatsgevonden. Deze is het gevolg van de monetaire politiek van de ECB. Ook de oplossing van deze crisis wordt door het zelfde monetaire beleid geblokkeerd. Het land moet “als straf” voor het wanbeleid van die zelfde ECB hard bezuinigen waardoor de economie alleen maar verder krimpt. Is het vreemd dat burgers hun ongenoegen uitten over het dereguleren en bezuinigen die de crisis alleen maar erger maken?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Merkel en Rutte voeden vooroordelen

Merkel/Foto: Flickr.com

Angela Merkel’s uitspraken over de Zuid-Europese landen hebben tot scherpe reacties geleid, ook in haar eigen land. Ze zei dat de inwoners van landen als Portugal, Spanje en Griekenland veel te veel vakantiedagen hebben, minder werken en eerder met pensioen gaan dan de Duitsers. Er klopt geen hout van, schrijft de Jornal de Negócios uit Lissabon. “De Duitsers zijn Europees titelhouder van het grootste aantal vakantiedagen. De Grieken werken het meest. En hoewel de Nederlanders als laatste met pensioen gaan, worden ze op de voet gevolgd door de Portugezen op de vierde plaats.” Maar ook de Duitse conservatieve krant Die Welt betreurt Merkel’s uitspraken. Onder de kop “Europas Einheitsbrei” wijzen zij er op dat Merkel’s uitspraken ook uitgelegd kunnen worden als een pleidooi voor Europese gelijkschakeling op sociaal-economisch gebied. En dat is volgens deze krant helemaal niet wenselijk. De Zuid-Europese landen moeten hun problemen oplossen, maar wel op hun eigen manier graag.

Merkel’s Nederlandse collega Mark Rutte leest kennelijk geen buitenlandse kranten. In het debat over de steun aan Griekenland zegt hij: “Ik heb niets met Griekenland. Ik ben het helemaal eens met bondskanselier Merkel die zegt: ga eens wat meer werken.” (NRC 21 mei). Een populistische uitspraak in de richting van zijn gedoogpartner die behalve onjuist en volgens zijn eigen beginselen ook strategisch niet handig is maar bovendien ook volkomen onterecht jegens de inwoners van onze vakantielanden.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Grenzen van 1967 zijn “Auschwitz” Borders vogens Wiesenthal Centrum

[qvdd]

“Auschwitz” Borders: A term coined by Israel’s Foreign Minister Abba Eban who warned that a return to pre-1967
Six Day War borders would be Auschwitz borders for Israel.

The Simon Wiesenthal Center commended President Obama’s call for further democratization in the Arab world but expressed deep disappointment that he called for Israel’s return to the pre-June 1967 borders.

“We welcome the President’s recognition of Israel’s security needs and that Hamas cannot be a partner in the peace process, but a call to a return to 1967 borders as the basis for negotiations, even with ‘land swaps’ is a non-starter, when at least half of the Palestinian rulers are committed to Israel’s destruction,” said Rabbis Marvin Hier and Abraham Cooper, founder and dean, and associate dean of the Simon Wiesenthal Center.

Dit is de officiële reactie van het Siemon Wiesenthal Center op Obama’s speech over zijn plannen voor het Midden-Oosten.

Dit is op zijn zachtst gezegd een merkwaardige stelling: hoe kan het dat de grenzen die tot nog toe met succes zijn verdedigd, nu onverdedigbaar zijn geworden?

Wat wel klopt is dat Netanyahu en het Wiesenthal Center proberen het onverdedigbare te verdedigen: de illegale nederzettingen op Palestijns land. Zie bijvoorbeeld deze kaart waarop staat aangegeven hoeveel land door Israël is bezet en wat nog over is van de Palestijnse gebieden.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende