Al ruim 5 miljoen euro voor hulp aan de hongerende Hoorn van Afrika. De SHO is tevreden over deze tussenstand en hoopt dat “de Nederlandse bevolking massaal blijft geven”. Het is nog lang niet de 22 miljoen euro die Nederlanders gemiddeld aan hulpacties uitgeven. Het haalt het ook niet bij de inzamelingsacties na de tsunami in Azië (ruim 208 miljoen euro) en de aardbeving in Haïti (100,6 miljoen euro). Eerdere acties voor het getroffen gebied leverden ook al weinig op. In 1989 werd er iets meer dan 12 miljoen euro opgehaald voor Ethiopië. In 1993 werd zelfs de beschamende fooi van 100 duizend euro opgehaald voor Somalië en Mozambique. In 1998 scoorde een actie voor hongerend Sudan niet meer dan 9,6 miljoen euro. Honger spreekt niet tot de charitieve verbeelding? Nee hoor. Acties voor heel Afrika waren succesvoller. De topper was de actie ‘Eén voor Afrika”(1984), waarbij bijna 60 miljoen euro werd gedoneerd voor hongerend Afrika. Andere hongerhulpacties die een bovengemiddelde opbrengst scoorden waren ‘Eten voor India’ (1966 – 38,4 miljoen), ‘Afrika Nu’ (1987 – 35,6 miljoen) en ‘Actie voor Afrika’ (1992 – 25,1 miljoen). Een overzicht van hulp voor honger in dit exceldocument. Bron: Pamela Wiepking, For the love of mankind, 2008 (pdf). Het kan dus wel. Maar als het om de Hoorn van Afrika gaat zijn we minder gul. Het blijft een beetje gissen naar de weinig spectaculaire omvang van de donaties, maar er zijn wel wat aanwijzingen.
[qvdd]
The prosecutor of the ICTY welcomes the arrest today of Goran Hadzic. Today marks the arrest of the last of the 161 persons indicted by the tribunal.
Een score van 161 uit 161, Frederick Swinnen van het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag is terecht content met de vangst van de laatste. Het nieuwe management van Servië kan ook trots zijn en met opgeheven hoofd aanspraak maken op lidmaatschap van de EU.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Eind april publiceerde de woordvoerder van het Israëlische leger (IDF) een interview met Mathilde Redmatn, adjunct-directeur van het Rode Kruis in Gaza. Redmatn zegt in het interview dat er in Gaza geen sprake is van een humanitaire crisis, het leven ziet er redelijk normaal uit, er liggen producten in de winkels, er zijn restaurants en een mooi strand.
De Israëlische pers (zoals de Jerusalem Post, Haaretz en Arutz Sheva) nam het bericht over, evenals talloze overwegend pro-Israëlische websites. Getuige onder meer koppen als ‘Het Rode Kruis geeft toe…’ grijpt men het artikel aan om te stellen dat al die rapporten, niet alleen van het Rode Kruis maar ook van bijvoorbeeld de VN en de Wereldbank, tot nu toe schromelijk overdreven als ze de situatie in Gaza beschreven. Als bij toverslag transformeerde het Rode Kruis van een organisatie die men nog wel eens partijdigheid verwijt naar de boodschapper van dé waarheid.
Zoals wel vaker is de werkelijkheid echter niet zo simpel. Het bericht is afkomstig van een bij het conflict betrokken partij: het IDF. Het bericht lijkt haaks te staan op recente publicaties van dezelfde bron (het Rode Kruis of beter: het ICRC, het Internationale Comité van het Rode Kruis), die een zeer zorgwekkend beeld laten zien.
Drugshandel en georganiseerde criminaliteit zijn twee onderwerpen die in grote mate het nieuws over Latijns-Amerika beheersen. Er is echter veel mis met de verslaggeving over beide onderwerpen. In sommige landen lopen verslaggevers grote risico’s als ze zich in de onderwerpen verdiepen. Maar ook de nieuwsvoorziening zelf laat veel te wensen over. Het Knight Center for Journalism in the Americas publiceerde er een boek over, waarin het probeert de problematiek van journalistiek en drugs in kaart te brengen.
De eerste zin van het voorwoord in Coverage of drug trafficking and organized crime in Latin America and the Caribbean (gratis download) trekt meteen mijn aandacht. Rosental Calmon Alves, directeur van het Knight Center for Journalism in the Americas, opent met “The 8th Austin Forum on Journalism in the Americas started hours after the assassination of a 21-year-old photojournalist of the Ciudad Juarez newspaper El Diario.” Die 21-jarige fotojournalist was Luis Carlos Santiago. Ik leerde hem september vorig jaar kennen, toen ik voor het eerst Ciudad Juárez bezocht. Een paar weken later, op bezoek bij de redactie van Trouw, hoorde ik plotseling dat hij was vermoord. Van dichtbij doodgeschoten, van de daders ontbreekt nog steeds ieder spoor. Het was de eerste keer dat ik me persoonlijk bij het geweld tegen journalisten in Mexico betrokken voelde.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
[qvdd]
Neem als kabinet alsjeblieft een voor Zeeland acceptabel, ondubbelzinnig besluit, zoals ik dat – mag ik blijven (?) hopen – op 23 mei j.l. ook heb gedaan.
Johan Robesin, Statenlid van de Partij voor Zeeland, herinnert Mark Rutte per brief aan het inmiddels roemruchte Torentjesoverleg van 14 april – waar ook Geert Wilders bij aanwezig was – en de belofte om niet te ontpolderen in Zeeland. Rutte beloofde Robesin toen maximale inzet om ‘het ontpolderspook eens en voorgoed uit Zeeland te verjagen’. Voor Robesin was dat reden om bij de Eerste Kamerverkiezingen op de regeringscoalitie te stemmen.
Robesin is bezorgd over ‘een mogelijk kabinetsbesluit dat Zeeland opscheept met een onmogelijk dilemma’. Ons kabinet moet, conform Europese richtlijnen en verdragsafspraken met onze Zuiderburen, de Hedwigepolder onder water zetten ter compensatie van het natuurverlies door uitdieping van de Westerschelde. Staatssecretaris Henk Bleker is echter van plan om in plaats daarvan gronden bij het natuurreservaat Rammekenshoek op Walcheren onder water te zetten. Hij komt daarmee onder meer CDA-dissident Ad Koppejan tegemoet, voor wie de ene polder kennelijk de andere niet is.
Het probleem is alleen dat de provincie Zeeland die gronden nu juist heeft aangekocht om de aanleg van de Westerschelde Container Terminal bij Ritthem te compenseren. De provincie heeft weinig fiducie in de suggestie van Bleker dat hier wel een mouw aan te passen valt. In Zeeland wordt nu al twaalf jaar gediscussieerd over de nieuwe terminal, die de Zeeuwse economie van de broodnodige impulsen moet voorzien en nieuwe banen moet scheppen. De terminal heeft dan ook een prominente plaats in het programma van de nieuwe Gedeputeerde Staten van Zeeland.
Je hoort er niet zo veel meer over, de hype lijkt over gewaaid, althans uit de media. Maar het is natuurlijk geen hype – een hype is opgewonden nieuws dat uiteindelijk nergens over blijkt te gaan. Senator Weiner die zijn piemel twittert, dat is een hype. Kolommen worden daarover volgeschreven. Maar over de onthullingen die WikiLeaks nog steeds doet horen we nu niet veel meer, en dat is niet omdat het niet schokkend of onthullend is. Via Alternet, vind ik bijvoorbeeld deze recent gepubliceerde cable (ik citeer alleen het begin, lees de hele cable nr. 178082):
SUBJECT: (S/NF) EXTREMIST RECRUITMENT ON THE RISE IN SOUTHERN PUNJAB […]a sophisticated jihadi recruitment network had been developed in the Multan, Bahawalpur, and Dera Ghazi Khan Divisions. The network reportedly exploited worsening poverty in these areas of the province to recruit children into the divisions’ growing Deobandi and Ahl-eHadith madrassa network from which they were indoctrinated into jihadi philosophy, deployed to regional training/indoctrination centers, and ultimately sent to terrorist training camps in the Federally Administered Tribal Areas (FATA). Locals believed that charitable activities being carried out by Deobandi and Ahl-e-Hadith organizations, including Jamaat-ud-Dawa, the Al-Khidmat Foundation, and Jaish-e-Mohammad were further strengthening reliance on extremist groups and minimizing the importance of traditionally moderate Sufi religious leaders in these communities. Government and non-governmental sources claimed that financial support estimated at nearly 100 million USD annually was making its way to Deobandi and Ahl-e-Hadith clerics in the region from “”missionary”” and “”Islamic charitable”” organizations in Saudi Arabia and the United Arab Emirates ostensibly with the direct support of those governments. Locals repeatedly requested USG support for socio-economic development and the promotion of moderate religious leaders in the region as a direct counter to the growing extremist threat. End Summary.In de cable wordt uitgelegd hoe moslimextremisme wordt gefinancierd door Saoedi-Arabische geldschieters en hoe de plaatselijke gematigde religieuze groeperingen in Pakistan worden verdrongen door deze fundamentalisten.
Vaak klinkt verontwaardiging in Nederland over de islam en wordt gemakshalve aangenomen dat het de aard van de islam is die aanzet tot geweld van moslim fundamentalisten. Als dat al waar zou zijn – wat ik betwijfel – dan moeten wij beseffen dat we daar in belangrijke mate aan hebben bijgedragen. Al Qaeda is ooit begonnen met financiële en logistieke steun van Amerikanen en Saoedi-Arabië om als onderdeel van de moedjahedien tegen de Russen te vechten. En ook nu nog geven wij op een indirecte manier steun. Uit de hier geciteerde cable blijkt dat een deel van het geld dat wordt verdiend met olie wordt gebruikt om terroristen te steunen.
Verslaafd
Verder laat dit zien hoe scheef en vertekend ons beeld is van het Midden Oosten, en vooral wat de Westerse rol daar is. Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zijn belangrijke bondgenoten van het Westen omdat zij voor een stabiele aanvoer van olie zorgen. Maar feitelijk gedragen wij ons als junks die afhankelijk zijn van hun oliedealer die goed aan ons verdient. Wij durven niet te protesteren als hij het geld gebruikt om terreurorganisaties mee te financieren. In plaats daarvan sturen we onze militairen om “hearts and minds” te winnen of om een politie academie op te zetten, maar dat is dweilen bij een open kraan – als het al zou werken.Nooit genoeg
Als echte junks hebben we ook nooit genoeg van onze drug. In een andere cable wordt beschreven hoe de regeringen van diverse landen (China, Denemarken, Rusland, VS, Noorwegen en Canada) de olie claimen die zich bevind onder het ijs van de Noordpool en die mogelijk bereikbaar wordt als het poolijs gesmolten is door de klimaatverwarming. In die kringen vindt men geen klimaatsceptici, dat is voor gewone mensen zoals u en ik. Regeringsleiders zien in deze aankomende ramp juist een nieuwe mogelijkheid om meer olie te winnen: een kwart van de wereld olie reserves zit in dit gebied.Hilarisch
Belangrijker en vooral vermakelijker is het echter om te weten dat een “wiener” (anders gespeld, zelfde uitspraak) naast een Duitse worstsoort ook een kinderlijke benaming voor het mannelijke geslachtsorgaan. De Senator twittert dus zijn eigen naam, hilarisch vindt u niet?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
[qvdd]
Prime Minister Erdogan welcomed the UK’s efforts to put pressure on the regime through a Security Council resolution and they agreed that Britain and Turkey should work hand in hand to achieve this.
De Turkse premier Erdogan, die afgelopen weekend glansrijk de verkiezingen won, wordt door een vluchtelingencrisis aan de Turks-Syrische grens gedwongen afstand te doen van het zero problems beleid van zijn regering.
Het wtf-momentje van de dag: in Texas is een achtertuin omgespit in een zoektocht naar tientallen lijken na een tip van een… helderziende. Eerst meldden de media dat er 30 lijken waren gevonden, maar uiteindelijk bleek dat alles wat de politie vond stank (afval, geen lijken) en bloed op de veranda (van een eerdere zelfmoordpoging van een ex-schoonzoon van de eigenaar) waren.
De politie had zich de moeite kunnen besparen. Na zo’n tip staat de uitkomst van de zoektocht namelijk al vast, er is immers nog nooit een zaak opgelost met behulp van helderzienden, tenzij de helderziende valsspeelde of gewoon geluk had.
En of het feit dat de Texaanse politie actie ondernam na zo een tip nog niet kaakzakkend genoeg is, gaat ze ook nog bekijken of ze de helderziende kunnen vervolgen wegens het geven van een valse tip. Een intern onderzoek en het ontslaan van de verantwoordelijken lijkt me meer op z’n plaats.
Het is een bekend feit dat verkiezingen niet gewonnen worden door zakelijke argumenten maar door karakter te tonen, dan wel het karakter van je tegenstander zwart te maken. (zie bijvoorbeeld Waldman). Republikeinen zijn vooral bedreven in de laatste techniek en Democraten ontbreekt het vaak aan het eerste.
Vandaag zag ik een artikel waaruit weer eens blijkt hoe waar dit is, althans het deel wat de Democraten aangaat. Op Daily Kos beschrijft Hunter bezuinigingsmaatregelen die de de Republikeinen willen opleggen aan scholen:
House Republicans are pushing back against a series of public health measures, including school lunch standards and tobacco regulation, teeing up a confrontation with Senate Democrats and the White House over the reach of government in daily life. […]
On Tuesday, the GOP majority on the House Appropriations Committee approved a 2012 spending plan that directs the Agriculture Department to ditch the first new nutritional standards in 15 years proposed for school breakfasts and lunches. The lawmakers say meals containing more fruits and vegetables, whole grains and low-fat dairy will cost an additional $7 billion over five years — money they say the country can ill afford in difficult economic times
Hoe is het mogelijk dat Republikeinen hiermee (denken) weg te komen vraag ik mij af. Daarvoor moeten zij op zijn minst de medewerking hebben van de media maar ook van de Democraten. Enerzijds bepleiten Republikeinen grote lastenverlichting ten gunste van de rijken, terwijl men tegelijkertijd beweert dat er geen geld meer (over) is voor gezond eten voor de jeugd. Dit is zo ongelooflijk kortzichtig en hardvochtig dat zelfs de meest suffe Democraat hiervan gebruik moet kunnen maken om de tegenstander zwart te maken, en zo een zetel of wat binnen te slepen. Hunter heeft nog veel meer voorbeelden, lees het hele artikel.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.