CDU in zwaar weer

Met de aankondiging van Annegret Kramp-Karrenbauer dat ze afziet van de opvolging van Angela Merkel is de crisis bij de Duitse Christendemocraten nog niet bezworen. In Brussel zorgt dat voor toenemend ongemak, schrijft de NRC. Kramp-Karrenbauer (AKK) was ruim een jaar geleden gekozen als voorzitter van de CDU en beoogd opvolger van Merkel. Die had laten weten dat ze bij de volgende verkiezingen in 2021 niet meer beschikbaar is als partijleider. AKK blijft nog wel aan als minister van Defensie. In die functie volgde ze afgelopen jaar partijgenoot Ursula von der Leyen op die geheel onverwacht tot voorzitter van de Europese Commissie werd benoemd. Von der Leyen moest deze week in de Bondsdag verschijnen vanwege vermoedens van malversaties bij het inhuren van externe consultants. Het vertrek van AKK heeft alles te maken met het ongelukkige optreden van de CDU in de deelstaat Thüringen. Daar werd daar vorige week Thomas Kemmerich (van de kleine liberale FDP) gekozen tot minister-president met steun van de parlementsleden van CDU en AfD. Die samenwerking met de AfD is in strijd met de landelijke lijn van de CDU die, net als de andere politieke partijen, elke poging tot normale verhoudingen met de AfD principiëel afwijst. Dat de Thüringer CDU daartoe wel bereid was ligt nog extra gevoelig omdat de AfD voorman in die deelstaat, Björn Höcke, de meest extreme vleugel van de partij vertegenwoordigt.

Closing Time | Da Da Da

De verkiezingen komen er weer aan in de Duitse deelstaat Thüringen en vandaar zien we minister-president Bodo Ramelow (Die Linke) hier de aandacht op zich vestigen met een cover van het jaren ’80 hitje Da Da Da.

Ramelow was in een vorige periode al minister-president van Thüringen, van 2014-2020, waarna Thomas Kemmerich van de liberale FDP het stokje overnam. Die werd echter gekozen met behulp van de extreem-rechtse AfD en trok zich al na een dag terug.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.