Closing Time | It Hurts Me Too

https://www.youtube.com/watch?v=fzr1Rfn-P4Y Nee, deze song gaat niet over de oorlog. Het is ook geen anti-oorlogsnummer. En ook geen protestsong. Het gaat over pijn. En over iemand die het pijn doet als hij weet dat de ander pijn lijdt. En het gaat over liefde. En over de mogelijkheid dat degene die pijn gedaan wordt, als de boel misgaat, altijd naar hem kan vluchten. Kom, geef me je hand, zegt hij. (Heeft het dan toch iets te maken met de actualiteit?) Wat kan de blues in goede handen, die van Elmore James dus, toch mooi zijn. So run here baby, put your little hands in mine I've got something to tell you, baby I know you're gonna change your mind When things go wrong, so wrong with you Don't you know, really, don't you know it hurts me too.

Door: Foto: Ted (cc)

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Closing Time | Adounia

Toeareg-blues, uit midden Afrika, we hebben het genre  al vaker gehoord op Sargasso. Maar dit nummer is voor een bluesje eigenlijk best wel vrolijk en dansbaar.

Etran de L’Aïr komt uit Agaddez, Niger, en wordt gevormd door broers en neven, misschien dat daarom het geluid zo hecht klinkt.

En ja, waarom zou je als man geen roze mogen dragen als het je zo goed staat?

Closing Time | Queen Bee

De drummer (de man met dat kwastje en die steeds met zijn drumstick op de rand slaat) heet Kester Smith. En de bassist is Bill Rich. De zanger met de dobro (is het een Dobro?) is Taj Mahal. Het drietal wordt  gefilmd tijdens dit nummer terwijl ze in een koetsje, voortgetrokken door een paard, door Dauphine Street in New Orleans rijden.

Closing Time | Cut That Out

In de tijd dat ik in Haarlem woonde, kocht ik mijn cd’s bij platenzaak Tipitina in de Schagchelstraat: wereldmuziek, folk, blues, jazz, akoestisch en muziek die niet te labelen viel, alles was daar. Dan liep je op je vrije middag door de stad en passeerde je Tipitina en hoorde je daar een heerlijk bluesje dat je als vanzelf de platenzaak naar binnen zoog. Welk band was dat? Thuis, op je eigen stereo klonk de muziek dan niet altijd even geweldig als in Tipitina, maar je was in ieder geval een nieuwe ontdekking rijker.

Closing Time | Draaimolen

Vanmorgen haalden we de draaimolen van stal als metafoor voor het leven als ‘altijd hetzelfde liedje’.  En als iets klinkt als ‘altijd hetzelfde liedje’, is dat wel de blues zoals in ‘Merry go round’ (jawel, draaimolen) van Fleetwood Mac.

Het stamt uit de tijd dat het bandje eigenlijk Peter Greens Fleetwood Mac heette en iedere witte bluesgitarist klonk als Eric Clapton. Misschien is het beter te stellen dat Eric Clapton klonk als iedere bluesgitarist.

Closing Time | Blues Run The Game

Als zowel Nick Drake en Sandy Denny liedjes van jou hebben gecoverd, dan zegt dat wel wat. Dan heb je goeie liedjes gemaakt. Dan laat je, zoals in het geval van Jackson C. Frank, een paar goede liedjes na. Want de man leeft niet meer. Hij had, samengevat, een erg slechte lichamelijke en geestelijke gezondheid. En ook zowel maatschappelijk als sociaal ging het niet goed met hem. Tragisch. Hij stierf blut en bleef als artiest obscuur. Ik zit, terwijl ik dit typ, naar de hoesfoto van de cd van hem te kijken. Een netjes gekamde jongeman, glad geschoren, blouse met trui en met een verlegen oogopslag. Hij weet nog niet welk lot hem te wachten staat. De depressies, de schizofrenie, de ziektes, het ongeluk. Hij ging eerst liedjes schrijven, en zelf zingen. En met andere artiesten bevriend zijn die wereldberoemd zouden worden. De tekst staat trouwens als een huis. When I’m not drinking baby, you are on my mind. Hij wist de blues pijnlijk treffend te verwoorden.

Closing Time | Country Boy

Blues is hip want The Black Keys immers. Dus is Robert Finley (geboren in 1954) nu hip want Blues. En hij is niet alleen blues, maar ook soul en gospel. In zijn jongere jaren speelde en tourde Robert Finley met zijn muziek. Maar toen kwam het leven ertussen, met verplichtingen in het leger en ander werk, hij was o.a. timmerman. En hij werd blind. Hij debuteerde desondanks met een plaat die kennelijk de aandacht trok van Dan Auerbach van The Black Keys. En nu is er een nieuwe plaat van Robert Finley, geproduceerd door Dan Auerbach waarop de song Country Boy staat. Op internet staan allerlei vergelijkingen met andere grote Amerikaanse blues-artiesten, maar ik moet vreemd genoeg denken aan het Nederlandse Brainbox en Kaz Lux.

Closing Time | Hesitation Blues

Nou had ik zo rondom de TK21 verkiezingen al wel een paar keer het logo van die nieuwe politieke partij JA21 gezien (ik heb even opgezocht waar die afkorting voor staat, die staat dus voor JuisteAntwoord (*naar adem hapt* en *headdesk doet*, en ik denk dan, gast, wat was de vraag dan?) en dus niet, zoals ik dus aannam voor Joost en Annabel. Maar ik had een andere associatie, ik dacht: Jefferson Airplane. Die hippieband die op Woodstock gespeeld heeft. Met Grace Slick op zang. En ze waren natuurlijk hele erge hippies, maar ze hadden ook een groot talent voor de blues, zo wit als ze waren. En dat is op dit soepele bluesje goed te horen, zonder Grace Slick en alleen Jorma Kaukonen op gitaar en Jack Cassady op bas.

Closing Time | Howling wolf

Terwijl elders op Sargasso het topic over de favoriete live albums van de bezoekers/reageerders net wordt gesloten, luister ik hier naar het Muddy Mississippi Waters Live album. En als mijn smaak niet veranderd was in de loop der jaren, dan had ik deze plaat er zeker op gezet. Maar mijn belangstelling voor de Blues is de loop der jaren wat verflauwd. En dat ligt aan mij, en niet aan de Blues, want, allemachtig, wat een krachtig genre kan het zijn in de handen van Muddy Mississippi (dubbel s, dubbel s, dubbel p) Waters. Ik houd zo van deze plaat omdat het ‘publiek jennen’ hier naar een hoger plan wordt gevoerd. Hier wordt de zaal getergd, getreiterd met die gitaar. En de piano. En de mondharmonica. En maar doorgaan, en nog een beetje, en nog wat meer. En dan toch weer wat terug, en dan weer een uithaal. En dan weer gauw terugtrekken. Wel beloven, maar niet direct geven. Hier een schijnbeweging, daar weer een sneer. Het publiek wordt uitgedaagd, op de proef gesteld, de verlossing uitgesteld. Het is een spel. Het is het leven zelf. Het is de Blues. Wat een plaat. Hoe ik sta? Paf.

Closing Time | Bukka White

Bukka White werd geboren als Booker T. Washington, dus om verwarring te voorkomen was het logisch dat hij zich op het podium anders liet noemen. Zijn eerste hoogtijdagen in de delta blues beleefde hij in de jaren dertig. Nadat Bob Dylan een nummer van hem coverde volgde dertig jaar later een herontdekking. Bovenstaande clip komt uit die tweede periode. Hij word erin terzijde gestaan door Howlin’ Wolf.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Vorige Volgende