Klassenstrijd in Amerika

Op 5 maart heeft Michael Moore een redevoering gehouden in Amerika, in Madison, Wisconsin; niet als succesrijke filmer, maar als een Amerikaanse variant op Lenin. De aanleiding was dat het recht van vakbonden om collectief te onderhandelen over arbeidsvoorwaarden, door de republikeinse meerderheid dreigde te worden afgeschaft. Op 9 maart verscheen Moore in de talkshow van Rachel Maddow (zie video beneden): hij legt uit dat de democraten absent wilden zijn, omdat er een regel is voor een quorum, een minimaal aantal volksvertegenwoordigers dat aanwezig moet zijn bij een besluit. De democraten dachten het voorgenomen besluit tegen te houden, door afwezig te zijn. Maar de republikeinen vonden dat ook zonder een quorum wel kon worden besloten en deden dat ook met de stem van één dappere republikein tegen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Alleen Rutte scoort met bezuiniging op minima

, door

rutte cohenTerwijl de oppositie niet betrokken wordt in het maken van plannen voor de onderkant van het loongebouw wordt de VNG dat wel. En de VNG slaagt waar Cohen tijdens de campagne jammerlijk faalde. In een niet-openbare maar per ongeluk toch op internet geplaatste brief (mirror) haalt de VNG keihard uit naar de voorgenomen bezuiniging op de Wet werk en bijstand (Wwb). Waar het Rijk de uitvoeringskosten van het nieuwe beleid op 4,5 miljoen schat, denkt de VNG minstens 30 miljoen aan ICT-kosten te moeten maken. Om te kunnen plukken van minima moet de sociale dienst van iedere gemeente op de schop en dat is bepaald niet gratis.

In aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen bracht EO-Netwerk een bijstandsmoeder aan het huilen met de doorberekening van de bijstandsplannen van de VVD. Rutte reageerde woedend, er was niks van waar. Diezelfde bijstandsmoeder werd ook in de campagne voor de Statenverkiezingen ten tonele gebracht, ditmaal bij Uitgesproken WNL waar ze verklaarde nog niks van de bezuinigingen te merken.

Dankzij Uitgesproken VARA, dat de hand wist te leggen op plannen van de regering om het individuele recht op bijstand af te schaffen, wisten we welke kant het uit zou gaan. Als het aan Rutte  ligt dan kunnen thuiswonende kinderen  van werkloze ouders als kostwinner worden aangemerkt. Van een student met een bijbaan kan worden verwacht dat zij haar ouders onderhoudt. Cohen ging ermee aan de bak. Het moet eerlijker!

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Bezuinigingen zijn een zegen voor de civil society

, door

De vraag of er al dan niet bezuinigd moet worden in de publieke sector speelt een rol bij de verkiezingen voor de provinciale staten. Rob van Pagée is medeondertekenaar van het Eigen Krachtmanifest. Hij ziet de aanstaande bezuinigingen juist als een kans. Want de huidige systematiek van hulpverlenen leidt alleen maar tot toenemende bureaucratie.

‘Op basis van het Eigen Krachtmanifest proberen wij een kanteling in gang te zetten. Het gaat om het inzetten van de eigen kracht van burgers in de samenleving. Want eigenlijk zou de overheid moeten vragen aan de burgers: “Zouden jullie als eerste een plan willen maken?”, als er iets aan de hand is. Ze moet de burgers de regie in eigen hand geven. In een Eigen Krachtconferentie krijgt iemand met een probleem steun van de mensen die bij hem of haar horen. En mensen die zich gesteund weten door hun eigen kring zullen minder aanspraak maken op hulp van de overheid. Daardoor wordt een omkering mogelijk en kan er iets anders gebeuren. De deelnemers bestaan uit kennissen en familieleden. Zij vormen zelf de hulpbron. En niemand kent de familie beter dan zij zelf. Na lang praten komen ze er altijd uit met elkaar. Dat kan soms lang duren, wel zes of acht uur, of langer. Maar dan komen ze naar buiten met een plan. Het is meestal een lijstje met afspraken waarop staat wie wat doet. Gemiddeld nemen de familie en bekenden tachtig procent voor hun rekening. En wat daar nog aan ontbreekt, kan aangevuld worden met hulp vanuit de publieke sector of overheid. Zo ontstaat samenwerking tussen professionals en de familiegroep.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

The Berlin consensus

, door

Een bijdrage van Philip Whyte, senior research fellow at the Centre for European Reform.

A broad consensus appears to have emerged across northern Europe on what ails the eurozone. The region’s current predicament, on this view, is the result of fecklessness and irresponsibility in geographically peripheral member-states. Countries in the periphery ran into difficulty because they mismanaged their public finances and lost ‘competitiveness’. The road to redemption, on this analysis, is for the peripheral countries to consolidate their public finances and embrace supply-side reforms. The task at EU level is to keep member-states on the straight and narrow by making sure that they comply with the fiscal rules and do what is required to remain ‘competitive’. This view, which is having a decisive influence on reforms to way the eurozone is run, coincides with that of the German government. Let us, then, call it the ‘Berlin consensus’.
As an analysis of what ails numerous economies across Europe, the Berlin consensus has much to commend it. There is no question that some countries have mismanaged their public finances. Greece, where governments disguised their profligacy by cooking the data, is the most egregious example. Nor is there any question that many ‘peripherals’, particularly across Southern Europe, face daunting supply-side challenges: low productivity, high drop-out rates from secondary education, inflexible labour markets, insufficient competition in services markets, rapidly ageing populations and low effective ages of retirement are a toxic brew. All these countries are on unsustainable paths and must push through thoroughgoing economic reforms. Depressingly, their reform efforts have been among the most pedestrian in the EU.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Ireland: from poster child to enfant terrible?

, door

By Hugo Brady, senior research fellow at the Centre for European Reform.

tax the greedy, not the needyIreland will elect a new government on February 25th to replace a discredited administration loathed by most Irish voters. At first sight, it seems unlikely the election will re-open the fundamentals of a bail-out agreed with fellow eurozone members and the IMF last November. The last act of Fianna Fáil, the main party in government since 1997, was to translate the terms of that deal into an initial set of tax hikes and further public spending cuts before leaving office. Nonetheless, the poll – Ireland’s most important for decades – marks a shift in hostility towards the bail-out and the EU in general which its partners would be foolish to ignore.

European benefactors might express shock that Irish attitudes towards the EU have worsened in the wake of the bail-out. To many EU leaders – including José Manuel Barroso, president of the European Commission – they are helping to rescue a country where politicians and regulators, through incompetence or worse, allowed bankers and developers to drive the economy to ruin using other people’s money. That view is correct but cloistered. It takes no account of the part played by the introduction of the euro itself – at a low interest rate hitherto unknown in Ireland – in inflating a runaway property boom. And Ireland’s eurozone partners (along with Britain) do expect their money back at a profit, having – they hope – secured the common currency and the unwise investments of their own banks in the process.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Laedere facile, mederi difficile

, door

De student is een lui wezen, dat zo weinig mogelijk wil studeren en zo veel mogelijk wil boemelen en bieren tijdens kroegjolen. Zijn hospes en hospita noemt hij de ploerterij en werkende mensen bekt hij af. Hij heeft een lijfknecht die ’s ochtends zijn kater verpleegt en zijn ochtendhumeur verdraagt met neergeslagen ogen. Medestudenten noemt hij kerel en met hen gaat hij naar de hoeren, op bordeelsluipers. Het eenvoudige volk haat hem, maar bewondert hem tegelijk om zijn nonchalante hoogmoed en zijn rijke komaf en hoopt iets aan hem te verdienen.

Welnee. Studenten werken om hun paar honderd euro studiebeurs aan te vullen zodat ze in leven blijven, verder studeren ze zo hard ze kunnen, zijn aardig en hebben geen kapsones.

Maar blijkbaar hoopt het kabinet, dat het Nederlandse volk nog steeds denkt dat de student zo’n karikatuur van een ouderwetse uitvreter is als ik daarnet beschreef. In het rijtje bezuinigingen op het hoger onderwijs worden vooral de zogeheten langstudeerders aangepakt. Zij moeten een hoger collegegeld betalen en de universiteiten betalen voor iedere langstudeerder een boete. Wil een student de karige hoeveelheid kennis die hij in een studie heeft opgedaan aanvullen met een tweede studie, dan wordt hij ook daarvoor financieel gestraft. Het studeren wordt niet bepaald aangemoedigd.

Doe het veilig met NordVPN

Mededeling

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Vorige Volgende