De morele moed van Angela Merkel begint op te vallen. Zij blijft een wat vormloos Duits moedertje, maar ze groeit. Haar kenmerk was vooral wachten en niet handelen. Dat is de laatste tijd veranderd. Haar handelen is dapper, realistisch en moralistisch.
Dapper
Angela Merkel riskeerde veel door de Grexit tegen te houden. De trouwe Wolfgang Schäuble vond haar te mild jegens de lastige amateurs uit Griekenland. Zij vond de uitgang voor de Grieken een politieke nederlaag voor Europa.
Niet lang daar voor had zij nog een gemeenschappelijk garantiestelsel voor de banken in Europa als nationaal prerogatief van de hand gewezen. De Duitse Verfassung is streng als het over het weggeven van bevoegdheden gaat. Haar standpunt in economische kwesties toont groei.
Over vluchtelingen sprak zij drie woorden voor de geschiedenisboekjes: “wir schaffen das”. Zij voorvoelde de reactie van radicaal rechts en de brede onrust van de meerderheid met angstige vragen, waardoor dat rechts radicalisme steeds meer gelegitimeerd zou raken.
Nog dapperder: toen getrouwen afstandelijke opmerkingen begonnen te maken en het koud om haar heen werd, haalde zij het vluchtelingenbeleid naar zich toe, door er “chefsache” van te maken.
Jaren geleden was ik op een verkiezingsbijeenkomst in Jena, waar Schröder en Merkel de degens kruisten. De Duitsers om mij heen schamperden: dit is een keuze tussen “Dreck”of “Scheisse”. Ik moet bekennen dat ik het vele jaren een goed beeld vond.