Tot grote vreugde van veel Amerikanen zijn er volgend jaar verkiezingen in de VS. Het campagnegeweld is al in alle hevigheid losgebarsten, nog slechts voor de primaries, maar dat mag de pret niet drukken. De dirty campaigning aan beide kanten zal vast weer nieuwe dieptepunten behalen. Bovendien zou dit wel eens de duurste verkiezingscampagne ooit kunnen worden. En dat is, volgens een publicatie deze week in het tijdschrift PNAS, allemaal nergens voor nodig. In een experiment uitgevoerd door onderzoekers van Princeton University, kregen proefpersonen (hen onbekende) gezichten van kandidaten in de gouverneurs- en senaatsverkiezingen 100 ms lang te zien, waarna ze tot een oordeel kwamen over de competentie van de kandidaat. Uit een vorig onderzoek bleek dat het criterium te zijn waarop kiezers hun stem baseren. De resultaten zijn bijzonder interessant voor de campagnegeldschieters: "Despite the significance of gubernatorial races, we show that rapid, unreflective judgments of competence based solely on facial appearance and made after as little as 100 ms of exposure to the faces of the winner and the runner-up predict election outcomes. [...] competence judgments collected before the elections in 2006 predicted 68.6% of the gubernatorial races and 72.4% of the Senate races" (ABC vat samen). Een suggestie voor de volgende verkiezingen: de campagne bestaat in zijn geheel uit een foto op het stembiljet; make-up, knappe kleding en een professionele fotograaf. Het uitgespaarde geld (1.000.000.000$!) kan naar diverse goede doelen, en vrijgekomen zendtijd op de Amerikaanse tv stations naar journalistieke programma's en buitenlandse films? Want "I'm afraid we are going to get tired of all this hoop-de-la".
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De zaak Savanna zal iedereen zich nog wel herinneren. In 2004 kwam de drie-jarige Savanna om het leven, doordat haar moeder haar een washandje in de mond had gestopt en dat met een verband had vastgezet. Vervolgens liet ze Savanna alleen achter. Het kind, dat al ondervoed was, overleed. Daarna legde de moeder samen met haar partner het lichaam van Savanna in de kofferbak van hun auto. De moeder kreeg zes jaar cel en TBS.
De zaak veroorzaakte veel onrust onder gezinsvoogden. Naar aanleiding van de zaak-Savanna werden Bureau’s jeugdzorg gereorganiseerd, en tijdens haar kortstondige bestaan als minister voor jeugdzaken zegde Rita Verdonk de jeugdzorg extra fondsen toe, zodat de werkdruk onder gezinsvoogden zou afnemen.
Opvallend is dat niet alleen de moeder, maar ook de gezinsvoogd van Savanna werd aangeklaagd, en wel in een strafzaak: wegens betrokkenheid bij het overlijden van het kind, omdat ze niet voldoende maatregelen zou hebben getroffen om de dood van Savanna te voorkomen. Op zich was dat een unicum.
Wetenschappers als Evelien Tonkens en ook de instelling waar de betreffende gezinsvoogd werkzaam was (ze werkt nu in een heel ander beroep) dat het een systeemfout betrof en niet zozeer individueel falen. Ten gevolge van het Pikmeerarest kan de (centrale en lokale) overheid niet strafrechtelijk vervolgd worden waar het exclusieve overheidstaken betreft, en dat lijkt mij hier ook het geval. Doorslaggevend was daarbij dat er andere controlerende en bestraffende instanties zijn: van rekenkamers tot tuchtraden etcetera. Waarschijnlijk is daarom deze keer gekozen voor een strafzaak tegen de persoon van de voogd.
In de Israëlische samenleving leeft men al decennia met het gevaar dat er altijd en overal een aanslag gepleegd kan worden. De samenleving is er derhalve vergaand op ingesteld: jonge militairen lopen met machinegeweren door de straten, daarnaast dragen burgers zelf vaak ook ostentatief een vuurwapen en overal is bewakingspersoneel aanwezig. Afgelopen zondag leek het fout te gaan tijdens een basketbalwedstrijd tussen Hapoel Holon en Hapoel Jerusalem. Een strijkerachtig explosief werd vanaf de tribune het speelveld opgegooid. Terwijl spelers en publiek wegdoken sprong een particuliere bewaker bovenop het explosief om de knal te absorberen. Dapper of dom? Not only did he do his job, he sacrificed himself for all of us (JPost). In ieder geval verloor hij drie vingers. De foto van het dramatische moment lijkt rechtstreeks uit een Hollywood productie te komen, maar nee het is toch echt niet Bruce Willis?
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De Nederlandsche Identiteit in een notendop. Een hoog jaren 50 gehalte, dat wel. Maar daar hoort Donner helemaal thuis. Want zijn visie op de wereld is duidelijk gevormd in de naoorlogse wederopbouw jaren. Toen bedrijven nog geleid werden uit het oogpunt van bedrijfscontinuïteit. Een context waarbinnen je mag verwachten dat bedrijven makkelijker mensen zullen aannemen als zij er ook weer makkelijk af kunnen komen wanneer het slechter gaat.
Helaas is bedrijfscontinuïteit helemaal geen criterium meer bij het managen van bedrijven. Nu staat tevredenheid van de aandeelhouders centraal. En aandeelhouders bereiken hun piektevredenheid als hun aandelen door een overname in korte tijd heel veel meer waard worden. Een overschot aan werknemers zit vaak een overname in de weg. Dus zou het fijn zijn als bedrijven een flinke bump werknemers zouden kunnen lozen zonder al te veel kosten. En daarbij komt een soepel ontslagrecht mooi van pas. Kortom, meneer Donner, als u er op korte termijn niet 200.000 werklozen extra bij wilt hebben, denk dan nog maar even goed na over dat ontslagrecht.
Een heerlijk ouderwetse man, die Donner, echt Nederlands. Jammer dat ie daardoor niet helemaal bij de tijd is.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
