Dit is het tweede en laatste deel van het artikel "Kruisen in het rituele landschap". Vorige week heette het nog "Kruisen in de openbare ruimte", maar zelfs binnen één week kan een auteur last krijgen van 'voortschrijdend inzicht'. Het eerste deel had een inleidend karakter en ik onderscheidde onder meer de termen regulier geloof, volksgeloof, bijgeloof en magie - die alle vier een rol kunnen spelen bij dit soort kruisen - en ik liet zien dat magie zelfs kan doordringen in het volksgeloof. Ook merkte ik op dat deze begrippen niet scherp zijn afgebakend. In dit tweede deel, dat ook los van de inleiding kan worden gelezen, krijgt het één en ander handen en voeten door concrete voorbeelden. Maar omdat ook het onderscheid tussen de verschillende kruisen de nodige schaduwgebieden kent, eerst iets in het kort over de indeling hiervan.
Omdat ik niet genoeg kan krijgen van Jay Munly, is hier nog een keer in de formatie Slim Cessna’s Auto Club.
De band weet de religieuze extase van een pinksterkerk in het Midwesten van de Verenigde Staten aardig te benaderen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
De trein of het vliegtuig nemen voor korte en middellange afstanden? De een is beter voor het klimaat (of toch niet), de ander is vaak sneller en goedkoper.
Maar eigenlijk wordt bij deze tegenstelling een andere vraag niet gesteld: is het echt nodig om die reis te maken?
Het is gewoon geworden om voor een belangrijk zakelijk gesprek even op en neer naar Londen te vliegen in plaats van te Skypen. Het is gewoon geworden voor de baby-boomers om in de winter even een weekje de Canarische eilanden te bezoeken om wat zon te krijgen in dat sombere seizoen.
Het is gewoon geworden om met het hele gezin naar Thailand te vliegen, want daar hadden papa en mama van die mooie herinneringen aan toen ze gingen backpacken (met het vliegtuig nota bene!). Het is al niet eens meer raar als je je bruiloft viert in Griekenland en veertig mensen laat invliegen.
En dit met alle gevolgen van dien voor het klimaat, want dit geldt ook op kleinere schaal met de auto (om even naar het strand te gaan bijvoorbeeld, vanuit Eindhoven).
De tegenstelling zou dus eigenlijk moeten zijn: reizen of niet reizen.
RECENSIE - 
“Lezen is extreem moeilijk”, schreef Kurt Vonnegut. “Als je er goed bij stilstaat is het bijna iets onmogelijks. Ons publiek kan eenvoudig niet groot zijn. Want het moet nu eenmaal ongelooflijk knap zijn.”
Renate Dorrestein haalt die woorden aan in haar nieuwste boek Dagelijks werk. Een schrijversleven. Het is een bundeling uit wat ze haar ‘schaduwoeuvre’ noemt, een verzameling inleidingen voor boeken, e-mails, en in betrekkelijk obscure bladen en boeken gepubliceerde bijdragen. Samen vormen ze een ‘literaire autobiografie’, een verslag van haar denken over het schrijven. Het is het soort boeken waarop moderne literatuurwetenschappers als ik het goed begrijp: een boek waarin de auteur een beeld van zichzelf geeft, van wie ze in de ogen van haar lezers wil zijn. En ik geloof dat het antwoord is: één van hen. Zij het wel één van hen die niet lang meer te leven heeft – ze heeft een onbehandelbare vorm van kanker.
Er verschijnen gek genoeg maar weinig van dit soort boeken, waarin het literaire schrijverschap wordt gepresenteerd als werk. Schrijvers hebben toch vaak de neiging om hun werk te presenteren als iets bijzonders, iets wat ze onderscheidt van zelfs hun lezers (het aantal Nederlandse schrijvers dat niet echt van lezen lijkt te houden is niet te tellen), als enorm getob, iets wat tegelijkertijd iedereen wel wil, maar dat slechts aan weinigen gegeven is.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Overheidsrapport over stijging zeespiegel in de VS ontdaan van alle verwijzingen naar klimaatverandering. En al helemaal van iedere verwijzing als zou de mens daar de oorzaak van zijn.
Plat gezegd, censuur van ongewenste wetenschappelijke feiten.
]
Seattle, vrijdag 8 april 1994, negen uur ’s morgens. Elektricien Gary Smith bezoekt zijn eerste klant die dag om daar een alarmsysteem te inspecteren. Terwijl hij een kabel naar de zolder nakijkt, ziet hij op de vloer een paspop liggen. Pas in tweede instantie realiseert hij zich dat paspoppen niet bloeden en dat kleermakers niet rondlopen met geweren.
Smith waarschuwt de politie. Het lijk is onherkenbaar en zal uiteindelijk worden geïdentificeerd aan de hand van vingerafdrukken, maar om half tien berichten lokale TV-stations dat het lijk is gevonden van Kurt Cobain. Op deze manier verneemt zijn echtgenote, Courtney Love, dat ze weduwe is geworden.
In Nederland zal het een uur of negen ’s avonds geweest toen ik het bericht op de radio hoorde. Ik herinner me niet precies wat werd gezegd, maar wel dat de Nederlandse media op een of andere manier een slag om de arm hielden. Daar was weinig reden voor, want enkele weken daarvoor had Cobain in Rome ook een zelfmoordpoging gedaan: dat hij suïcidaal was, was wel duidelijk.
Wat ik me ook herinner, is dat ik die avond een goede vriendin heb gebeld om naar het café te gaan. Het desperate gitaargeweld van Cobains band Nirvana had om een of andere reden veel voor me betekend. Ik was bijna dertig en wist die avond dat mijn jeugd voorbij was.
Het gebruik van dieren in de kunst kan altijd tot wat reuring leiden. Zelfs als de beestjes dood zijn en tot kunst worden verheven. Zelden als de dieren tegen de muur gaan.
Neem nou de duif….
De vogel heeft al een rijke geschiedenis. Niet geheel geslaagd als luchtfotograaf, dan toch wel als oorlogsheld. De roemruchte William of Orange was in de Tweede Wereldoorlog werknemer bij Britse militaire geheime dienst. Naar verluidt heeft die duif een paar prima nazaten geleverd.
De duif als drager van materiële en immateriële boodschappen spreekt nog steeds tot de verbeelding. In Argentinië werd vorig jaar een duif neergeschoten, die verdacht werd van drugstransport. Eerder werd in India een duif gearresteerd, die een dreigbriefje met zich meedroeg. Een ander werd in hechtenis genomen wegens spionageactiviteiten voor Pakistan.
Is er nog een toekomst voor de duif als boodschapper?
Jawel. In samenwerking met de Rijksuniversiteit Groningen ziet het Britse designbureau Studio PSK mogelijkheden voor de ‘perfecte duif’ als verspreider van gecodeerde biotechnologische informatie.
Het duo Revita Cohen en Tuur van Balen denken de ’gouden duif’ gevonden te hebben. Door de stoelgang van de vogel met genetisch gemanipuleerd voedsel te beïnvloeden, hopen ze dat de duif een biologisch zeepje uitpoept, Goed voor “stedelijke ontsmetting’.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Dit is het Sargasso-café van zondag 08-04-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Dit is het Sargasso-café van zaterdag 07-04-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Het patent preekt over “pollination drones”, maar dat klinkt natuurlijk een stuk minder spectaculair.
Oddly enough, this is not the only farming patent that Walmart has filed recently. According to CB Insights, this is only one of six Walmart patents for farming drones that would do everything from monitor crop damage to spray pesticides. Incorporating autonomous robots into farming could cut costs and increase agriculture efficiency.
Je moet wat als we tegelijkertijd de bijen om zeep helpen, nietwaar?