Het Slotervaartziekenhuis en de IJsselmeerziekenhuizen zijn al jarenlang zorgenkindjes. Paar keer bijna failliet gegaan, fiks gedonder gehad met eigenaars of bestuursleden, en ze zaten geregeld diep in de rode cijfers. De IJsselmeerziekenhuizen waren inmiddels onder verscherpt toezicht gesteld, het Slotervaart bleek na de zomer 4,6 miljoen in het krijt te staan en presteerde al jaren slecht. De ziekenhuizen bedelden bij de bank en bij zorgverzekeraars om uitstel van terugbetaling van leningen – een veeg teken. Bovendien hadden de specialisten in het Slotervaart het vertrouwen in een van de bestuurders al voor de zomer opgezegd. Ook de Inspectie had haar zorgen uitgesproken. Dat de zorgverzekeraars niet langer voor het kennelijk onverantwoorde bestuur en beheer van deze ziekenhuizen wilden opdraaien, vind ik dan niet zo heel vreemd. Ook dat hoort bij de zo bejubelde marktwerking in de zorg. Sterker: dat lijkt me een van de weinige verstandige gevolgen van zo’n aanpak. Zorgverzekeraars zijn er immers niet om de kassen van kennelijk onbekwame bestuurders te spekken. Dat de schuldeisers de ziekenhuizen zo snel ontruimden, lijkt me daarenboven een teken dat er meer aan de hand is: de gedachte aan malversaties dringt zich onwillekeurig op.
Bu Kolthoum is een Syrische zanger/rapper die in Jordanië woont en momenteel op tournee is in Europa. De danseres in bovenstaande clip is Mai Zarkawy, afkomstig uit de Palestijnse hiphopscene.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
ANALYSE - De kern van mijn vorige twee stukken is dat de Democraten waarschijnlijk het Huis van Afgevaardigden winnen maar veel minder kans maken in de Senaat. Naast de verkiezingen voor de Senaat en het Huis van Afgevaardigden zijn er de zwaar onderbelichte lokale verkiezingen. Hieronder verstaan wij de verkiezingen voor lokale parlementen, gouverneurs en andere ambtenaren.
Daar waar de Democraten gedoemd lijken in de Senaat, is het hamsterweken qua gouverneurschappen. De bordjes zijn letterlijk omgedraaid:
Er wordt weinig aandacht geschonken aan de gouverneursverkiezingen tijdens nationale verkiezingen. Dat is ten onrechte, als men kijkt naar de functie en bevoegdheden van een gouverneur.
Sommige gouverneurs besturen staten die qua inwonertal groter zijn dan Nederland. Veel van hen hebben verreikende bevoegdheden, zoals:
Als je in Nederlandse of internationale media ook maar iets over gouverneursverkiezingen leest, gaat het meestal over de staat Georgia. De media-aandacht is grotendeels te verklaren door het feit dat Democraat Stacey Abrams de eerste vrouwelijke zwarte gouverneurskandidaat ooit is. Daarnaast ziet de Republikeinse kandidaat Brian Kemp, als Georgia’s Secretary of State, zelf toe op zijn eigen verkiezing. (Een Secretary of State staat aan het hoofd van verkiezingen in een staat. Het feit dat Brian Kemp op zijn eigen verkiezing toeziet heeft natuurlijk niks te maken met de geplande sluiting van stembureaus in zwarte wijken en steden.
NIEUWS - DNB directeur Job Swank pleit in een interview met NRC Handelsblad voor de invoer van een CO2-heffing van 50 Euro per ton CO2 voor de industrie. De Nederlandse industrie is relatief vervuilend en grote bedrijven betalen veel lagere energieprijzen dan elders in Europa. Daar komt nog bij dat die prijzen voor de grote bedrijven ook veel lager zijn dan wat gezinnen en kleinere bedrijven in Nederland betalen. Dat biedt volgens Swank ruimte voor het voeren van nationaal beleid. Onderzoek van DNB laat namelijk zien dat Nederland en zijn grote bedrijven wel een stootje kunnen hebben. Juist omdat de industrie lange tijd ontzien is. Swank geeft aan dat de gemiddelde CO2 prijs in Nederland 60 Euro per ton CO2 is, als alleen naar de industrie gekeken wordt bedragen de kosten 15 Euro per ton CO2.
Een belasting van 50 Euro per ton CO2 bovenop de bestaande energiebelasting en emissiehandelsprijs kan dit meer in evenwicht brengen.
Over de kosten daarvan stelt Swank:
Vergeet niet dat die belasting 8 miljard euro genereert. Dat kan je in de schatkist laten lopen, maar je kan er ook de inkomstenbelasting mee verlagen. Op die manier kan je gezinnen tegemoet komen voor het feit dat sommige producten duurder worden. Dat is een politieke beslissing.
Je kan met een deel van die inkomsten ook de getroffen sectoren via subsidies helpen om schoner te gaan produceren. Wij willen die vervuilende sectoren niet kwijt, we willen dat ze schoner worden. En voor een deel kan je de extra belasting ook zien als verevening van het speelveld. Het uitstoten van CO2 is nu gewoon te goedkoop in Nederland.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
From the emails that we have seen, it is evident that Arron Banks had many meetings with Russian officials, including the Russian Ambassador, Alexander Yakovenko, between 2015 and 2017. The meetings involved discussions about business deals involving Alrosa, the Russian diamond monopoly, the purchase of gold mines, funded by Sberbank, the Russian-state bank, and the transferring of confidential documents to Russian officials. Mr. Banks seemed to want to hide the extent of his contacts with Russia, while his spokesman Andy Wigmore’s statements have been unreliable – by his own admission – and cannot be taken at face value. Mr Wigmore is a self-confessed liar and, as a result, little significance can be attached to anything that he says. It is unclear whether Mr. Banks profited from business deals arising from meetings arranged by Russian officials. We understand that the National Crime Agency (NCA) is investigating these matters. We believe that they should be given full access to any relevant information that will aid their inquiry …
COLUMN - Een verplichte filmlijst. Dat lijkt Cinekid-directeur Floor van Spaendonck een goed idee. Een lijst van films die scholieren gezien móeten hebben. Want film is toch ook cultuur? En er is toch ook een leeslijst? Het voorstel hobbelde vorige week eventjes door de media. Het lijkt zo’n mooi idee. Op het eerste gezicht. De vraag is wat er met zo’n idee gebeurt als je er wat langer over nadenkt.
Spaendonck staat in een eerbiedwaardige traditie. Decennialang werd het onderwijs gebruikt als dumpplaats voor goede bedoelingen. Kinderen moesten Engels leren, Chinees, goede omgangsvormen, hygiëne, filosoferen, debatteren, democratisch denken, mediawijsheid, weerbaarheid, tolerantie, dansend leren, en dan ook de canon bestuderen en ga zo maar door. Jarenlang heerste het gevoel dat er op scholen geen moer gebeurde. Dat onderwijskrachten zaten te schrééuwen om ideeën om de ledige uren te vullen.
En menigeen gooide zijn goedbedoelde boodschap over de schoolmuren – wie de jeugd heeft, heeft de toekomst, niet waar? God zij dank lijkt die trend verleden tijd. Langzaam raken we ervan doordrongen dat leerkrachten én kinderen helemaal geen tijd hebben voor dat gedoe. Het onderwijs zit al propvol. En de docent is al horendol. Alleen Spaendonck heeft dat nog niet door, zo lijkt het. Die flikkert nog wat over de muur. De schat.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit is het Sargasso-café van woensdag 31-10-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Het klinkt als een vrolijk liedje, maar Manu Chao zingt in “Clandestino” over de pijn van illegale migranten die gevaarlijke tochten ondernemen om in het rijke westen een verborgen en verboden leven te leiden. De verbondenheid die Chao met die mensen voelt heeft ongetwijfeld te maken met dat hij zelf ook een zwervend bestaan leidt, waarbij hij als anarchist liever de armoede opzoekt dan de rijkdom. Chao groeide op in Frankrijk als zoon van Spaanse ouders die gevlucht waren voor het regime van Franco. Hij combineert in zijn muziek een grote hoeveelheid aan stijlen uit alle culturen, en in zijn teksten gebruikt hij vaak meerdere talen door elkaar. Zijn ‘grenzeloosheid’ wordt in deze versie van het nummer “Clandestino” nogmaals benadrukt doordat het wordt uitgevoerd met muzikanten die letterlijk over de hele wereld verspreid zitten. Een ontroerend plaatje.
Dit is het Sargasso-café van dinsdag 30-10-2018. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.
Woohoo, he’s back! Dit zijn wel de gezelligste YouTubeclips aller tijden: Carpool Karaoke van James Corden. Zijn Late Late Show is leuk, maar dit is echt geweldig. Wie kent inmiddels niet de legendarische aflevering met Paul McCartney (waar ik hier eerder een stukje over schreef)?
Deze eerste aflevering van het nieuwe seizoen is met Michael Bublé. Een echte smooth operator, maar stiekem vind ik hem best wel goed. En James kan ook echt heel goed zingen, naast dat hij stomme geintjes uithaalt natuurlijk. Het is echt een feestje in de auto. Tot ongeveer 10 minuten in de clip. Pak de tissues er maar vast bij, want dit eindigt in tranen. Dat kan dus ook gewoon. Wat een geniaal concept.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.