Geen bal op tv | Juventus – Ajax

Mijn zoon mocht de eerste helft kijken. Zijn hart bonkte uit zijn borst, zo spannend vond hij het. Mijn vrouw vroeg hoe het ging. Ik riep dat Juventus duidelijk beter was. Mijn zoon vond van niet. Oké, ze hadden meer balbezit dan Ajax, maar het leidde nergens toe. Niet lang daarna kopte Ronaldo de 1-0 binnen. Zo gaat dat. Ik had er een hard hoofd in. Mijn zoon bleef optimistisch. Niet lang daarna werd het 1-1. Mijn zoon kwam bij mij op schoot zitten. Of eigenlijk op mijn buik. In de zomer van 2007 was ik met mijn lief op vakantie in Sicilië. Onze zoon zou er nog twee jaar niet zijn. In Agrigento ontmoetten wij een Ierse jongen met wie ik sprak over de Champion’s League Finale van Manchester United tegen Bayern München in 1999. In de zesde minuut kwam München op voorsprong. In de 91e minuut werd het 1-1. En in de 93e minuut won Manchester met 2-1. De Duitsers bleven ontgoocheld achter. Historische avond, ook omdat het de eerste keer was dat de Ierse jongen ’s avonds op mocht blijven om samen met zijn vader een voetbalwedstrijd te kijken. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022 copyright ok. Gecheckt 09-02-2022
Foto: Amy G (cc)

De ‘strijd tegen Pasen’ is allang een flauwe grap geworden

COLUMN - Een jaarlijks terugkerende grap onder progressieven in de VS is dat Fox News iedere kerst weer een ‘War on Christmas’ verzint. Daar sensationaliseert dit propagandakanaal dan steevast een handjevol obscure voorbeelden bij. Een of andere of ander schooltje waar er voortaan ‘Happy Holidays’ op de ouderbrief staat in plaats van ‘Merry Christmas’ om niet-christenen in te sluiten; een kerstboom die dit jaar achterwege blijft op een dorpsplein.

Het is een vrij doorzichtige poging om te polariseren: zolang de aandacht gericht blijft op de culture wars, gaat het niet het over de onevenredige invloed van grootindustriëlen en Wallstreet op de politiek of miljardairs die nog eens 20% belastingkorting krijgen terwijl tienduizenden veteranen met psychische problemen in de goot liggen of de bizar hoge medische kosten die zorgverstrekkers rekenen, om maar een paar voorbeelden te noemen.

In Nederland kopieert men dat sjabloon in miniformaat, maar daar lijken culturele conservatieven zich vooral op Pasen te concentreren. Deze week was het weer de beurt aan geriatrisch geval Syp Wynia om de noodklok te luiden. Daar Wynia blijkbaar zelfs tezeer een fossiel aan het worden is voor Elsevier Weekblad mag hij tegenwoordig de knorrepot uithangen in de Telegraaf, de krant voor wit-populistisch Nederland.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Oost-Europese landen zakken op jaarlijkse lijst persvrijheid

Wereldwijd is de persvrijheid is in 2018 opnieuw afgenomen.

Directeur Operations Ruth Kronenburg van Free Press Unlimited: “Het geweld, de bedreigingen en de haat jegens journalisten zijn weer toegenomen. Dat wordt nog versterkt door uitspraken van politici, die het debat in oorlogstaal voeren en daarbij journalisten als zondebok aanwijzen. Daarmee lokken ze, gewild of ongewild, geweld uit tegen journalisten en mediawerkers. Om onze vrijheden en onze democratie te waarborgen moeten we deze trend ombuigen.”

Foto: Wikileaks Mobile Information Collection Unit (cc)

Geen verrader, geen journalist

COLUMN - Julian Assange, de oprichter van WikiLeaks, werd vorige week door de politie uit de Londense ambassade van Ecuador geplukt. Hij wordt mogelijk uitgeleverd aan de VS, waar hem een aanklacht wacht wegens aanzetten tot hacken en/of spionage.

Vooropgesteld: het is ronduit bizar, en met geen enkel argument te verdedigen, dat Engeland een Australisch staatsburger aan de VS zou uitleveren voor iets dat de man in kwestie in een ander land heeft gedaan (WikiLeaks is niet Amerikaans, en is in Zweden geregistreerd). Dat de VS meent dat Assange hun rechten, wetten, belangen of staatsveiligheid heeft geschonden, is simpelweg geen geldige reden. Zou de VS dat wel menen, dan zijn er stapels buitenlandse politici en activisten te bedenken die evenzeer – of zelfs meer – voor uitlevering aan de VS in aanmerking zouden komen.

Maar ik word wat wee van mensen die menen dat met Assanges arrestatie journalistieke vrijheden in het geding zijn.

Wat Assange ook moge zijn, hij is pertinent geen journalist: hij is niets anders dan een kieskeurig, selectief, soms onzorgvuldig en vaak nuffig doorgeefluik van informatie die anderen hem hebben toegespeeld. Lijsten met Turkse burgers die in eigen land politiek actief zijn kort na een staatsgreep publiceren, is ronduit onverantwoordelijk. Wat kwalijker is, en apert ingaat tegen alle journalistieke principes: WikiLeaks heeft vaker ongeredigeerde informatie gepubliceerd die evident afkomstig was van overheden en die bedoeld was om hun lokale oppositie zwart te maken. Daarmee maakte Assange WikiLeaks willens en wetens tot een instrument in andermans nationale propagandaoorlog.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De honger die ons vormde

RECENSIE - © Prometheus uitgeverij boekomslag, De hongerwinter, Ingrid de Zwarte‘Nooit in zijn geschiedenis heeft Holland zo erg als in de laatste maanden voor mei 1945 rekening moeten houden met de ondergang van zijn bevolking en de verwoesting van zijn beschaving.’

Aldus de historicus Ernst Kossmann in zijn De Lage Landen 1780-1980. Ingrid de Zwarte citeert zijn woorden in de conclusie van haar boek De Hongerwinter, als voorbeeld van de ‘krachtige mythes’ die rond de Hongerwinter zijn ontstaan.

De Hongerwinter is het verhaal van de wrede Duitse bezetter die al ons voedsel naar de Heimat versleepte. Van gaarkeukens, tulpenbollen en hongertochten naar het oosten, van uitgemergelde kinderen – maar toen waren daar ineens de Geallieerde bommenwerpers die het ‘Zweeds wittenbrood’ deden regenen. En daarmee was het leed geleden. Een verhaal van goed versus fout. Van haat versus dankbaarheid. Dat verhaal werd een van de stichtingsmythes van het nieuwe Nederland. Een mooi verhaal én een mythe, zo maakt het boek van De Zwarte duidelijk.

Onverwacht kwam de hongerwinter niet. Dat wil zeggen, al ruim vóór het uitbreken van de oorlog waren ambtenaren betrokken bij de landbouw en veeteelt doordrongen van het besef dat een eventuele oorlog het voedselproductiesysteem en de bijbehorende ketens zwaar onder druk zou zetten. Het toenmalige schrikbeeld was het ‘aardappeloproer’ in 1917; dat lag nog vers in het geheugen. Toen de Duitsers in mei 1940 onze grenzen overschreden, troffen ze dan ook een goed functionerend ambtelijk apparaat aan, centraal geleid vanuit Den Haag, met als grootste uitvoerder het Centraal Distributiekantoor in Zwolle. Dit systeem heeft tot in de herfst van 1944 goed gefunctioneerd. Bezet Nederland kreeg prima te eten. Maar vanaf september liep alles in het honderd.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

SG-café woensdag 17-04-2019

Dit is het Sargasso-café van woensdag 17-04-2019. Hier kan onder het genot van een virtueel drankje, nootje en/of kaasplankje alles besproken worden wat elders off topic is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Facebook’s rol bij Brexit is een bedreiging voor de democratie

Carole Cadwalladr is een Britse journalist bij The Observer. Ze bracht diverse onthullingen over de werkwijze van Cambridge Analytica. Onthullingen die niet enkel leidde tot dreigingen met juridische procedures door de miljardair Robert Mercer, maar ook met soortgelijke bedreigingen door Facebook. Tegelijkertijd weigert Facebook mee te werken aan onderzoeken naar overtredingen van de Britse kieswetten.

In deze Ted Talk gaat ze in op de dubieuze rol van Facebook, Google en andere grote techbedrijven in het ondermijnen van de basisregels van de Westerse democratie. En op de banden tussen de campagnes van Trump, Brexit en Rusland.

Red de wereld zoals de Notre-Dame

In een emotionele toespraak riep Greta Thunberg het Europees Parlement op te handelen alsof hun huis in brand staat:

‘De hele wereld was getuige van de brand in de Notre-Dame, maar de Notre-Dame wordt heropgebouwd’, aldus Thunberg. ‘Ik hoop dat het sterke fundamenten heeft, en ik hoop dat ook wij sterke fundamenten hebben, maar daar ben ik niet zo zeker van.’

‘Ik wil dat jullie handelen alsof jullie huis in brand staat’, vervolgde ze haar speech. ‘Veel politici zeggen me dat panikeren niets oplost. Akkoord, maar wanneer je huis in brand staat en je wil voorkomen dat het helemaal instort, is het beter om een beetje te panikeren.’

Als de wereld in een dag een miljard bij elkaar kan harken om de Notre-Dame te herstellen, hoe kun je dan beweren dat het voorkomen van een te grote opwarming van de aarde te veel geld kost?

(via de De Standaard)

Closing Time | Blokfluiten

Zo nu en dan gaan hier de spotlights op een bepaald instrument en met name als dat instrument de enige en fantastische hoofdrol heeft. Wat vreemd dat de blokfluit hier nog niet is bejubeld.

Want wat is dat ding populair! Niet alleen Europa (bijv. Noorwegen en de U.K.), ook de V.S. en menig Aziatisch land (o.a. Zuid-Korea, Maleisië, Taiwan) kent blokfluitorkesten, enembles en virtuoze solisten. Op die solisten komen we nog terug, nu warmen we u op met het Iraanse ‘Pars Blokfluit Orkest’.

Klimaatlabel Europese partijen

NIEUWS - In mei zijn de verkiezingen voor het Europees Parlement. Climate Action Network Europe heeft het stemgedrag van Europese de Europese fracties geanalyseerd en de partijen op basis van hun stemgedrag ingedeeld in verdedigers, vertragers en dinosaurussen. Van de Nederlandse partijen behoren GroenLinks, Partij voor de Dieren, PvdA en SP tot de verdedigers. Dit zijn de partijen die het meest pro-klimaatbeleid stemmen. D66, CU, CDA, VVD en SGP behoren tot de vertragers. En PVV behoort, niet geheel verrassend, tot de dinosaurussen.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige Volgende